Gids voor San Agustin Church, Intramuros, Filippijnen

In de Filippijnen, de San Agustin-kerk in Intramuros, is Manila een overlevende. De huidige kerk op de site is een grote stenen barokke constructie, voltooid in 1606 en staat nog steeds ondanks aardbevingen, invasies en tyfonen. Zelfs de Tweede Wereldoorlog - die de rest van Intramuros platlegde - kon San Agustin omverwerpen.

Bezoekers van de kerk kunnen vandaag waarderen wat de oorlog niet wist te elimineren: de façade van de hoge renaissance, de plafonds met trompe l'oeil en het klooster - sindsdien veranderd in een museum voor kerkelijke relikwieën en kunst.

• Walk the Walls: Lees onze wandeling door Intramuros.

Geschiedenis van de kerk van San Agustin

Toen de orde van Augustinus in Intramuros arriveerde, waren ze de eerste zendingsopdracht op de Filippijnen. Deze pioniers vestigden zich in Manilla via een kleine kerk van riet en bamboe. Dit werd de kerk en het klooster van Saint Paul in 1571 gedoopt, maar het gebouw duurde niet lang - het ging in vlammen op (samen met een groot deel van de omliggende stad) toen de Chinese piraat Limahong in 1574 probeerde Manilla te veroveren. kerk - gemaakt van hout - leed hetzelfde lot.

Bij de derde poging hadden de Augustijnen geluk: de stenen structuur die ze in 1606 voltooiden, is tot op de dag van vandaag bewaard gebleven.

De afgelopen 400 jaar heeft de kerk gediend als een ooggetuige van de geschiedenis van Manila. De oprichter van Manila, de Spaanse conquistador Miguel Lopez de Legaspi, is begraven op deze site. (Zijn botten waren vermengd met andere overledenen nadat de Britse invallers de kerk hadden geplunderd voor hun kostbaarheden in 1762.)

Toen de Spanjaarden zich in 1898 aan de Amerikanen overgaven, werden de voorwaarden voor overgave bedongen door de Spaanse gouverneur-generaal Fermin Jaudenes in de sacristie van San Agustin.

De San Agustin-kerk tijdens de Tweede Wereldoorlog

Terwijl de Amerikanen in 1945 Manila heroverden van de Japanners, pleegden de zich terugtrekkende keizerlijke troepen wreedheden op deze plek en vermoordden ongewapende geestelijken en aanbidders in de crypte van San Agustin Church.

Het klooster van de kerk overleefde de Tweede Wereldoorlog niet - het brandde af en werd later opnieuw opgebouwd. In 1973 werd het klooster gerenoveerd tot een museum voor religieuze relikwieën, kunst en schatten.

Samen met een handvol andere barokke kerken in de Filippijnen, werd San Agustin Church in 1994 tot UNESCO Werelderfgoed verklaard. De komende jaren zal de kerk een enorme renovatie-inspanning ondergaan, deels gegarandeerd door de Spaanse overheid. (bron)

• Heritage Hunt: Lees over de UNESCO-werelderfgoedlocaties van Zuidoost-Azië.

Architectuur van de kerk van San Agustin

De kerken die de Augustijnen in Mexico bouwden, dienden als een model voor de San Agustin-kerk in Manilla, hoewel er aanpassingen moesten worden gemaakt voor de lokale weersomstandigheden en de kwaliteit van het bouwmateriaal dat in de Filippijnen werd gewonnen.

De compromissen leidden tot een vrij eenvoudige façade volgens de barokke normen van die tijd, hoewel de kerk niet helemaal verstoken is van details: Chinese 'fu'-honden staan ​​op de binnenplaats, een knipoog naar de Chinese culturele aanwezigheid op de Filippijnen en daarbuiten , een ingewikkeld gesneden set houten deuren.

Binnen de kerk valt het fijn gedetailleerde plafond meteen op. Het werk van Italiaanse decoratieve ambachtslieden Alberoni en Dibella, de plafonds van trompe l'oeil, brengen het dorre pleisterwerk tot leven: geometrische ontwerpen en religieuze thema's exploderen over het plafond en creëren alleen een driedimensionaal effect met verf en verbeeldingskracht.

Aan het uiteinde van de kerk staat een vergulde retablo (reredo) centraal. De preekstoel is ook verguld en gedecoreerd met ananas en bloemen, een echt barok origineel.

• Pray Tell: Bekijk onze lijst met topkerken in de Filipijnen.

Het museum van de kerk van San Agustin

Het voormalige klooster van de kerk herbergt nu het museum: een verzameling religieuze kunstwerken, relikwieën en kerkelijke attributen die in de geschiedenis van de kerk zijn gebruikt, de oudste stukken die dateren uit de tijd van de oprichting van Intramuros zelf.

Het enige overgebleven stuk van een klokkentoren beschadigd door een aardbeving staat bewaker bij de ingang: een bel van 3 ton met daarop de woorden "de liefste naam van Jezus". De ontvangsthal (Sala Recibidor) herbergt nu ivoorstandbeelden en met juwelen versierde kerkartefacten.

Als u de andere hallen beurtelings bezoekt, passeert u olieverfschilderijen van Augustijnse heiligen, evenals oude rijtuigen (carrozas) gebruikt voor religieuze processies. De oude Vestry binnenkomen (Sala de la Capitulacion, vernoemd naar de overleveringsvoorwaarden waarover hier in 1898 werd onderhandeld) zult u meer kerkparafernalia vinden. De volgende hal, de sacristie, presenteert meer prozaïsche items - Chinese ladekastladen, Azteekse deuren en meer religieuze kunst.

Ten slotte vindt u de voormalige refter - een voormalige eetzaal die later werd omgebouwd tot een crypte. Een gedenkteken voor de slachtoffers van het Japanse keizerlijke leger staat hier, de plek waar meer dan honderd onschuldige zielen werden gedood door terugtrekkende Japanse troepen.

Via de trap kunnen bezoekers de oude bibliotheek van het klooster bezoeken, een porseleinkamer en een gewadenkamer, samen met een toegangshal naar de koorhok van de kerk, die een oud pijporgel draagt.

Bezoekers van het museum betalen P100 (ongeveer $ 2,50) toegangsprijs. Het museum is geopend van 8.00 tot 18.00 uur, met een lunchpauze tussen 12.00 en 13.00 uur.