Sloppenwijktoerisme in plaatsen zoals Brazilië

Sloppenwijktoerisme, ook wel 'gettotoerisme' genoemd, gaat over toerisme naar verarmde gebieden, met name in India, Brazilië, Kenia en Indonesië. Het doel van sloppenwijktoerisme is om toeristen de mogelijkheid te bieden om de "niet-toeristische" gebieden van een land of stad te bekijken.

De geschiedenis van sloppenwijktoerisme

Hoewel het sloppenwijktoerisme in de afgelopen jaren enige internationale bekendheid heeft gekregen, is het geen nieuw concept.

In het midden van de 19e eeuw reisden rijke Londenaren naar de smerige huurkazernes van East End. Vroege bezoeken begonnen onder het mom van 'liefdadigheid', maar in de loop van de volgende decennia breidde de praktijk zich uit naar de huurkazernes van Amerikaanse steden zoals New York en Chicago. Met de vraag hebben touroperators gidsen ontwikkeld om door deze verpauperde wijken te toeren.

Sloppenwijktoerisme, of het zien hoe de andere helft leefde, stierf weg in het midden van de twintigste eeuw, maar herwon populariteit in Zuid-Afrika als gevolg van apartheid. Dit toerisme werd echter aangedreven door de onderdrukte zwarte Zuid-Afrikanen die wilden dat de wereld hun benarde situatie zou begrijpen. Het succes van de film "Slumdog Millionaire" bracht de armoede in India onder de aandacht van de wereld en sloppenwijktoerisme breidde zich uit naar steden als Dharavi, de thuisbasis van de grootste sloppenwijk van India.

Moderne toeristen willen een authentieke ervaring, niet de witgekalkte toeristische zones die zo populair waren in de jaren tachtig. Slum-toerisme voldoet aan dit verlangen en biedt een blik op de wereld buiten hun persoonlijke ervaring.

Veiligheidsproblemen van Slum Tourism

Zoals het is in alle gebieden van het toerisme, kan sloppenwijktoerisme veilig zijn - of niet. Bij het kiezen van een sloppenwijktour, moeten gasten due diligence gebruiken om te bepalen of een reis is gelicentieerd, heeft een goede reputatie op beoordelingssites en volgt de lokale richtlijnen.

Reality Tours and Travel, dat op PBS te zien was, neemt bijvoorbeeld jaarlijks 18.000 mensen mee op rondleidingen door Dharavi, India.

De rondleidingen benadrukken de positieve kanten van de sloppenwijk, zoals de infrastructuur van ziekenhuizen, banken en entertainment, en de negatieven ervan, zoals het gebrek aan woonruimte en badkamers en hopen vuilnis. De rondleiding laat de gasten zien dat niet iedereen een burgerhuis heeft, maar dat betekent niet dat ze geen bruisend leven leiden. Verder wordt 80% van de opbrengsten van de rondleidingen terug gepompt in projecten voor gemeenschapsverbetering.

Helaas bieden andere bedrijven, die vergelijkbare namen en logo's aannemen, 'rondleidingen' die de positieve en negatieve aspecten niet laten zien, maar de community exploiteren. Ze pompen ook geen geld terug in de gemeenschap.

Omdat er nog geen standaard is voor sloppenwijkexploitanten, moeten toeristen zelf bepalen of een bepaald reisbedrijf zich ethisch en verantwoordelijk gedraagt ​​zoals het beweert.

Slum-toerisme in Brazilië

Brazilië favelassloppenwijken die typisch aan de rand van grote steden als São Paulo liggen, trekken elk jaar 50.000 toeristen. Rio de Janeiro heeft verreweg de meeste slum-tours in elke stad in Brazilië. Het sloppenwijktoerisme van de favela's in Brazilië wordt aangemoedigd door de federale overheid. Rondleidingen bieden een mogelijkheid om te begrijpen dat deze heuveldorpjes bruisende gemeenschappen zijn, niet alleen door drugs geïnspireerde sloppenwijken die in films worden geportretteerd.

Opgeleide tourgidsen rijden toeristen per bus naar de favela en bieden vervolgens wandeltochten aan om lokale entertainment, buurthuizen en zelfs een ontmoeting met mensen die daar wonen te benadrukken. Over het algemeen is fotografie verboden op slumertours met behoud van respect voor de mensen die er wonen.

De doelen van de overheid voor het verkennen van favela's zijn:

• de economie van een favela uitleggen (werkgelegenheid, welzijn, huurmarkten en meer),
• met aandacht voor de infrastructuur van de favela (ziekenhuizen, winkels, banken, mode en entertainment),
• toerenscholen en gemeenschapscentra,
• rondreizend gemeenschapsprojecten,
• interactie met de burgers en bezoeken aan hun huis,
• en genieten van een maaltijd in een lokaal restaurant.

Zorgen over sloppenwijktoerisme

Terwijl Brazilië zijn programma voor sloppenwijktoerisme zorgvuldig heeft gestructureerd, blijven er zorgen bestaan. Ondanks voorschriften en richtlijnen, nemen sommige toeristen foto's en delen ze op sociale media.

Of het nu voor shockwaarde is of in een poging om de wereld te verlichten naar de benarde situatie van mensen in sloppenwijken, deze foto's kunnen meer kwaad dan goed doen. Sommige touroperators exploiteren eveneens toeristen en beweren dat hun tours lokale bedrijven ondersteunen zonder daadwerkelijk terug te geven aan de gemeenschap. Misschien is de grootste zorg echter dat wanneer sloppenwijktoerisme verkeerd gaat, het echte leven wordt beïnvloed.

Verantwoorde sloppenwijken zijn afhankelijk van de richtlijnen van de overheid, ethische touroperators en attente toeristen. Wanneer deze samenkomen, kunnen toeristen een veilige reiservaring hebben, een breder wereldbeeld krijgen en gemeenschappen kunnen hiervan profiteren.