Santa Ines Mission

Santa Ines Mission

Pater Estevan Tapis en kapitein Felipe de Goycoechea onderzochten sites in het gebied van de missie in 1798. Ze bevalen de plaats aan die de lokale indianen Alajupapu noemden, maar veranderingen in Spaanse gouverneurs en katholiek leiderschap zorgden voor vertraging.

Ten slotte richtte pater Tapis op 17 september 1804 de Santa Ines-missie op en noemde die voor Saint Agnes. Tweehonderd Chumash-indianen woonden de eerste mis bij en 23 werden gedoopt.

Vroege jaren van Santa Ines Mission

De eerste priesters waren pater Jose Rumualdo Gutierrez en Jose Antonio Calzada. Tegen het einde van 1804 rapporteerden ze 112 bekeerlingen, en er was constante constructie in de beginjaren.

Santa Ines Mission 1800-1820

Tegen 1812 was het complex goed gebouwd. Toen troffen op 21 december 1812 twee aardbevingen. Het duurde meer dan vier jaar om de schade te herstellen. In 1817 produceerde de missie 4.160 bushels tarwe; 4.330 bushels maïs en 300 bushels bonen. Records vermeld 1.030 converteert; 287 huwelijken en 611 sterfgevallen en de grootste ooit-bevolking van 920.

Pater Uria had de leiding in het begin van de jaren 1820. De bouw ging door tot begin 1820 toen de kerkmuurschilderingen werden geschilderd.

Missie Santa Ines in de jaren 1820-1830

Toen Mexico onafhankelijk werd van Spanje, hadden ze weinig geld om de missies te ondersteunen. Soldaten werden gedwongen om hun voorraden van de missies te krijgen en te betalen met IOU's. Ze kregen geen salaris en raakten gefrustreerd totdat hun woede naar de Indianen kwam.

In 1824 versloeg een Spaanse bewaker een Purisima-indiaan. Dat veroorzaakte een opstand die zich verspreidde naar alle missies van het gebied rond Santa Barbara. Bij Santa Ines werden twee Indianen gedood, gebouwen werden verbrand en de priesters werden gegijzeld. De Indianen hebben de vertrekken van de soldaten verbrand, maar niet de vaders '. Toen het vuur de kerk bedreigde, hielden ze op met vechten en hielpen ze het vuur te doven.

secularisatie

Na de secularisatie in 1834 hielden de paters de missie nog een tijdje vol met de verkoop van vee, talg, huiden en graan. Uiteindelijk verloren de Indiërs de belangstelling en daalden ze weg.

In 1843 verleende gouverneur Manuel Micheltorena een deel van het land aan Francisco Garcia Diego y Moreno, de eerste bisschop van Californië. Hij gebruikte het om het eerste seminarie te creëren in Californië, College of Our Lady of Refuge. Het college verhuisde later in de buurt van Santa Ynez, waar het tot 1881 open bleef.

De volgende Mexicaanse gouverneur, Pio Pico, verkocht de Santa Ines-missie illegaal aan Jose M. Covarrubias en Jose Joaquin Carrillo voor $ 7.000 net weken voordat de Verenigde Staten Californië uit Mexico namen. De Verenigde Staten herroepen de verkoop in 1851 en gaven de missie terug aan de kerk.

Santa Ines Mission in de 20e eeuw

De missie werd nooit helemaal verlaten, maar de gebouwen raakten in verval. Uiteindelijk kreeg pater Alexander Buckler in juli 1904 de leiding. Hij en zijn nicht Mary Goulet hebben er 20 jaar aan gewerkt om het te restaureren en zijn kunstwerken en stoffen te behouden.

Toen pater Buckler in 1924 met pensioen ging, werd de kerk terug aangeboden aan de franciscanen, en de Franciscaner kapucijnen uit Ierland namen het over. Ze moderniseerden de gebouwen om ze leefbaar te maken. Een volledige restauratie begon in 1947 en bracht de gebouwen terug naar de manier waarop ze waren vóór de aardbeving in 1812.

In 1989 reconstrueerde een project van meerdere miljoenen acht van de 19 bogen aan de oostelijke gevel en herstelde de oostelijke vleugel.

Santa Ines Mission is nu een actieve parochiekerk met regelmatige diensten.

Santa Ines Mission Lay-out, plattegrond, gebouwen en terrein

Bouw in Mission Santa Ines staarde voordat de kerk formeel werd ingewijd. De missies in Santa Barbara en La Purisima stuurden arbeiders, en door de toewijding waren de eerste gebouwen al voltooid, een rij gebouwen van 232 voet lang en 19 voet lang en breed met 30-inch dikke muren, waarin een kerk, sacristie, de Vaders vertrekken en een graanschuur.

Bouwen ging door voor de volgende acht jaar. In 1805 werd nog een rij gebouwen toegevoegd, 145 voet lang bij 19 voet hoog en breed, en nog eens 38 voet werden voltooid in 1806. In 1806, werd een galerij ook toegevoegd om muren tegen regen te beschermen. Nieuwe missionaire huizen gebouwd in 1807 en de huizen van vijf soldaten, een opslagplaats en wachthuis gebouwd in 1810 zetten de uitbreiding voort.

In 1811, na acht jaar onafgebroken bouwen, was het vierhoekige gebouw van 350 voet aan elke kant klaar.

Het jaar daarop beschadigde een aardbeving de kerk en gebouwen, waardoor enorme scheuren ontstonden en sommige muren omver werden geworpen. Het duurde nog zes jaar om de kerk en de naastgelegen campanario, die op 4 juli 1817 was ingewijd, af te werken. De kerk was 140 voet lang en 25 voet breed met 30-voet hoge steunwanden van vijf voet dik. Het plafond van dennenhout, gemaakt van hout dat op 30 mijl van de bergen werd meegenomen, ondersteunde een pannendak.

De bouw ging door tot in de jaren 1820, inclusief een nieuwe korenmolen, reservoirs en een uitgebreid watersysteem om water uit de bergen te vervoeren voor vee en gewassen.

De oorspronkelijke klokkentoren viel in 1911 en werd vervangen door hout en gipsen structuur die duurde tot 1949 toen het werd vervangen door een concrete campanario met klokken gegoten voor de missie in 1807, 1811 en 1818.

Het standbeeld van St. Agnes op het altaar wordt verondersteld te zijn gemaakt op de missie door inheemse kunstenaars. De retabel werd in 1825 door Indianen geschilderd in fresco-stijl op de muren van de muren, met gebruik van op planten gebaseerde kleuren.

Santa Ines Mission Cattle Brand

In 1817 omvatte de inventaris van de missie 6000 runderen; 5.000 schapen; 120 geiten; 150 varkens; 120 pakken ezels en 70 paarden.

De bovenstaande foto van Santa Ines Mission toont het veemarkt.Het was afkomstig van monsters die te zien waren in Mission San Francisco Solano en Mission San Antonio.