Nationale parken in het Verenigd Koninkrijk

Feiten en cijfers over Britse nationale parken

Het Cairngorms National Park, met zijn 1748 vierkante kilometer centraal Schotland, is het grootste van het Verenigd Koninkrijk. Het is ook het meest noordelijke nationale park in Groot-Brittannië. Ongeveer 17.000 mensen leven en werken in het park, een gebied dat wordt gekenmerkt door hoge, arctische landschappen, woeste en verwaaide bergen en oerbossen.

Het park heeft vijf van de zes hoogste bergen van Schotland en beschikt over de schoonste rivieren, meren en moerassen in Schotland. Dennenbomen in de oorspronkelijke Caledonische bossen van Cairngorms bevatten een zeldzame variëteit die alleen in Schotland en Noorwegen voorkomt.

Wildwandelaars gaan naar de Cairngorms om Golden Eagles, Capercaillie en de Scottish Crossbill te zien, een vogel die alleen in Groot-Brittannië wordt gevonden. Het park is de thuisbasis van wilde stakingen, waterwoelmuizen en otters.

Dingen om te doen in de Cairngorms

Outdoor-activiteiten

• Skiën en sneeuwsporten
• Zeilen, kanoën en watersporten
• visvangst
• Paardrijden, fietsen, mountainbiken
• Natuurwandelingen, wandelen en klimmen

attracties

• Kastelen en historische bezienswaardigheden waaronder Balmoral
• Ruthven-kazerne, waar de Jacobitische Schotten zich verzamelden om te ontbinden na hun nederlaag in Culloden.
• Musea en galerieën - Het Highland Folk Museum is een 1,6 kilometer lang openluchtmuseum dat laat zien hoe mensen in de hooglanden leefden van de jaren 1700 tot de jaren 1950.
• Speyside whiskytoerisme, distilleerderijen en een kuiperij

Loch Lomond & The Trossachs National Park

Je hebt het nummer waarschijnlijk wel gehoordBonnie, bonnie banks o 'Loch Lomond. Het prachtige meer is een van de vele attracties van dit park.

Door hoge weg of lage weg, is Loch Lomond, in Schotland, het grootste zoetwaterlichaam in de Britse Eilanden. Dit is ook het land van Rob Roy. De outlaw van het hoogland, geromantiseerd door Sir Walter Scott, heeft waarschijnlijk het vee in deze streken geroest. Hij stierf, vredig, van ouderdom en ligt begraven op een Balquhidder kerkhof, in het nationale park. Ook in het park zijn twee uitgestrekte nationale bosparken en verschillende fjordachtige zeearmen waar bultrug en reuzenhaai zijn gezien.

Statistieken en Superlatieven

Loch Lomond & The Trossachs National Park beslaan 720 vierkante mijl in het Schotse binnenland, binnen een uur rijden voor meer dan 70% van de bevolking van Schotland. Het neemt een breed scala aan landschappen in beslag: wilde bergmeren, torenhoge reuzen, glooiend heuvelland, rivieren, bossen en meren.

Het park heeft:

• 20 pieken hoger dan 3000 ft. Ben More (3,852 ft.) Is het hoogst
• 20 pieken tussen 2.500 en 3.000 voet
• 22 grotere lochs, tientallen kleine lochs en lochans
• 50 rivieren en grote brandwonden (beekjes)
• Twee bosparken - Queen Elizabeth en Argyll
• 15.600 mensen.

Zoals vier nationale parken in één

Er zijn vier zones:

• Loch Lomond verspreidt zich onder Ben Lomond (3,196ft.).
• Argyll Forest genaamd de Arrochar Alpen is ruig en dramatisch, begrensd en verdeeld door de zeearmen - Loch Long en Loch Goill.
• De Trossachs zijn bekend om wilde glens. Hier scheidt de Highland Boundary Fault van Schotland hooglanden van laaglanden die sommige leiden tot de regio "the Highlands in miniature".
• Breadalbane, in het noorden, is een oud Keltisch graafschap bezaaid met hoge toppen, waaronder Ben Lui (3.703 voet), Stob Binnein (3.822), Ben More en de hoger gelegen van de Ben Vorlichs (3.232 ft.) - de andere is in de buurt van Loch Lomond.

Wandelen naar Loch Lomond en het nationale park Trossachs

Wandelen is een van de meest populaire activiteiten met verschillende uitstekende lange afstandswegen die door het park lopen.

• De oudste en populairste lange afstandswandeling van West Highland Way Schotland. Het passeert ten oosten van Loch Lomond.
• The Cowal Way is een zes kilometer lange zes mijl lange wandeling in South Argyll
• The Rob Roy Way Volg de sporen en paden die Rob Roy MacGregor gebruikt in de zuidelijke hooglanden in de noordoostelijke hoek van het park.

Kaarten en advies over honderden kortere paden, routes en fietsroutes zijn verkrijgbaar bij de toeristeninformatiecentra van het nationale park.

Northumberland National Park

In een land dat niet zo bekend is om grote luchten en grote open ruimten, is Northumberland National Park een dramatische uitzondering. Northumberland National Park strekt zich uit van de muur van Hadrianus naar de Cheviot Hills langs de traditionele Schotse grens en is een van de meest lege wijken van Engeland. Slechts 2.200 mensen wonen binnen de 405 vierkante mijl, halverwege tussen Carlisle en Newcastle-upon-Tyne. Het park, op de top van Engeland, ligt vrijwel in het centrum van Groot-Brittannië.

Archeologische opgravingen tonen hier 10.000 jaar lang mensenwerk. En de mysterieuze heuvelforten die bovenop veel heuvels in het noordelijke deel van het park lagen, werden waarschijnlijk gebouwd rond 700 voor Christus.

Vóór de Normandische verovering was dit gebied het centrum van het Angelsaksische koninkrijk Northumbria. Het verspreidt zich over historische dorpen, kastelen en grafheuvels geven een extra dimensie aan touring- en buitenactiviteiten in het park.

Het is meer recente geschiedenis omvat de aanduiding van zijn Dark Sky Park, het grootste gebied van beschermde nachtelijke hemel in Europa.

Dingen om te doen

Wandelen, fietsen en paardrijden zijn populair langs stille wegen of off-roads op heidevelden. Vissen, golfen, berglopen en rotsklimmen zijn allemaal populaire activiteiten. Vogelaars profiteren van de uitgestrekte open heuvels van Northumberland, grasachtige valleien en heidevelden om inheemse slechtvalken, duikers, gewone strandlopers en grijze kwikstaarten, ring ouzel en tapuiten te spotten. Er zijn veldleeuweriken, allerlei soorten grasmussen, torenvalken, korhoen. En, rond de Muur van Hadrianus, kijk voor wilde zwanen, goldeneye, grauwe ganzen, ganzen met witte voorkant, smient, groenblauw, kieviten en getuft eenden.

Fans van foto's en filmliefhebbers moeten naar Sycamore Gap gaan om de meest gefotografeerde boom in het Verenigd Koninkrijk te ontmoeten. Aangewezen als Tree of the Year door de Woodland Trust in 2016, was deze eenzame plataan, in een gat tussen de muur van Hadrianus, een uitgelezen locatie in Robin Hood Prince of Thieves en veel andere films.

Lake District National Park

Het Lake District, in het noordwesten van Engeland, is een groot nationaal park dat ongeveer 15.000 jaar geleden is uitgehouwen door gletsjers. Het heeft:

• vier bergen van meer dan 3000 voet waaronder het hoogste van Engeland, Scafell Pike
• ongeveer 50 meren en tarns, waaronder het grootste van Engeland en het diepste van Engeland
• connecties met toonaangevende literaire figuren, waaronder Beatrix Potter, Wordsworth, Coleridge en Thomas de Quincey.
• al honderden jaren bezoekers trekken - terugkerend tot de onverschrokken vrouwelijke dagboekschrijver Celia Fiennes in 1698

Het enige echte berggebied van Engeland, het nationale park beslaat 912 vierkante mijl (33 mijl van noord naar zuid, 40 mijl van oost naar west) - ongeveer 85 procent van het gebied van Rhode Island.

Onder de opvallende kenmerken:

• Windermere, Het grootste natuurlijke meer van Engeland is 10,56 mijl lang, een mijl breed en ongeveer 220 meter diep.
• Wastwater, Het diepste meer van Engeland heeft een oppervlakte van 200 voet boven zeeniveau en een bodem 50 voet onder zeeniveau.
• Scaffell Pike, op bijna 3.209 voet, is de hoogste berg van Engeland - genaamd a viel - en beschouwd als een van de moeilijkste van de hoge pieken van het Verenigd Koninkrijk om te bereiken.

Meren en Fells

Er zijn meer dan 50 meren en tarns - hoge bergmeren in de toppen van bergformaties die cirques worden genoemd. De meren variëren van de Victoriaanse lusthoven van Windermere tot het donkere en broeierige Wastwater aan de voet van Scaffell Pike. Dit zijn de belangrijkste bestemmingsmeren van Lakeland:

• Windermere
• Ullswater
• Coniston Water
• Derwent Water
• grasmere
• Buttermere
• Wastwater

Het woord viel komt van het Oud-Noorse woord Fjall voor berg. Een van de meest populaire bezigheden in het Lake District is wandelen. De uitdagingen variëren van heuvels rond Keswick en Derwentwater die weinig meer zijn dan bescheiden bergopwaartse wandelingen van een paar honderd meter naar moeilijke klauterende wandelingen naar de top van Scafell Pike.

Omdat de hoogvlakten van het Lakeland vrijwel kaal zijn en over uitgestrekte, U-vormige valleien liggen, zijn de voordelen van vallend wandelen de spectaculaire uitzichten.

Literair merengebied

De meren zijn gekoppeld aan:

• William Wordsworth -
  • Narcissen in de buurt van Ullswater inspireerden hem.
  • Wordsworth geboorteplaats en kindertijd thuis in Cockermouth
  • Dove Cottage in Grasmere, toneel van zijn grootste schrijfjaren
• Beatrix Potter-
  • Ze bezocht en schreef vaak veel van haar beroemde verhalen rond Windermere. Je kunt haar huis bezoeken, Hill Top.

De Yorkshire Dales

De Dales zijn brede en kronkelende u-vormige valleien die zijn uitgehouwen door gletsjers, die soms dichtbij de bodem smalten. Het effect is van brede, zachte heuvels vaak gesneden door steilere hellingen die eindigen in rivieren, beken en bossen. De 841 vierkante mijl van het park beslaat een deel van West Yorkshire en Cumbria, over de Pennine Hills in het centrum van Engeland.

The Yorkshire Dales National Park, opgericht in 1954, is met zijn grote verscheidenheid aan habitats en gevarieerde topografie een van de populairste wandelgebieden van Engeland - voor rustige wandelingen en meer inspannende wandelingen.

Landschap en natuur

De Dales worden gekenmerkt door verschillende afzonderlijke landschappen, elk met een eigen ecosysteem, flora en fauna:

• Wildbloeierijke hooilanden, schaars elders in het VK
• Enkele van de beste kalksteenachtige karstlandschappen in Groot-Brittannië, met kalksteenverhardingen, ontsluitingen en grotten.
• Schaarse bossen die elk dal zijn speciale uitstraling geven.
• de Howgills - met gras begroeide heuvels met diepe ravijnen die duidelijk verschillen van de rest van het park.
• Drumlins en getrapte valleien
• Verschillende spectaculaire watervallen waaronder Hardraw Force met een 90-voet single drop en Cautley Tuit met een afgebroken daling van 600 voet.

Onder de kenmerken van Yorkshire Dales zijn er verschillende die door de mens zijn gemaakt kenmerkend voor deze regio. Een ingewikkeld en oud patroon van droge stenen muren creëert omheiningen in valleien en dalpartijen. Traditionele schuren met stenen velden zijn dikker op de grond in Swaledale, Wharfedale en Wensleydale dan waar ook in Groot-Brittannië.

National Park Centres verspreid over het park helpen bezoekers bij het plannen en boeken van accommodaties. Downloads die beschikbaar zijn in de centra omvatten geocaching-routes, audiosporen en digitale gidsen. GPS-apparaten en audiospoor MP3-spelers zijn te huur in de centra.

Voor serieuze wandelaars en scramblers is de Three Peaks Walk een beroemde uitdaging in dit nationale park. Pen-y-gent, Ingleborough en Whernside zijn de drie beroemdste heuvels in de Dales. Als je de challenge-wandeling voltooit en alle drie de pieken in een 24-mijlscircuit in 12 uur of korter afdekt, krijg je een certificaat van prestatie. Maar maak je geen zorgen, er zijn goed gemapte paden op de Dales-website voor elk van de pieken, afzonderlijk. En kortere wandelingen rond het Ribblehead-viaduct nemen je mee naar dit verbazingwekkende, lange en krommende spoorwegviaduct, dat te zien is in de Harry Potter-films. Als je toevallig passeert wanneer er een trein komt, is het gebruikelijk om te stoppen en naar de passagiers te zwaaien. De meesten van hen zullen terugzwaaien.

De North York Moors

Heide bedekte venen, verleidelijk gevaarlijke venen, eeuwenoude bossen en een dramatische Noordzeekust maken allemaal deel uit van het North York Moors National Park. Het park is bezaaid met dorpjes met honingkleurige zandsteen en gemarkeerd met historische abdijruïnes, kastelen en oude paden.

Geschiedenis en literatuur

Net als alle nationale parken in Groot-Brittannië beschermt North York Moors een grote verscheidenheid aan natuurlijke habitats en dieren in het wild. Maar bezoekers die meer geïnteresseerd zijn in geschiedenis, archeologie en literaire landschappen vinden hier genoeg te genieten. De ruïnes van de abdij van Rievaulx torenen uit boven het landschap. Whitby Abbey, boven de badplaats met dezelfde naam, was het toneel van de synode van Whitby in 664, waar vroege bisschoppen van de Romeinse en Keltische kerken discussieerden over de datum van Pasen. Het is spookachtig atmosferische ruïnes geïnspireerd door Bram Stoker om te brengen Dracula en zijn kist vol met Transsylvanische grond aan de wal voor zijn eerste aanlanding hier in Groot-Brittannië. Emily Bronte gebruikte de regio ook voor inspiratie. De in Bradford geboren auteur zette het fictieve in Wuthering Heights ergens in de heide nabij de Haworth-pastorie, waar de Brontes hun thuis maakten.

Bootvisreizen met lokale vissers kunnen worden geregeld in de haven van Staithes. In dit prentenboek, een mooi dorp gesteund door de Cowbar-kliffen, diende Captain Cook als winkelier in een leerling voordat hij vertrok om zijn fortuin op zee te zoeken.

En als je van paardrijden houdt, is dit het park om naar toe te gaan. Er zijn 500 mijlen van ruiterpaden, met stallen, maneges en scholen die alles van een les of een daghapje tot enkele dagen wandelen of ponyrijden in de heuvels kunnen regelen.

Peak District National Park

Het Peak District National Park is het oudste van de nationale parken van Groot-Brittannië en is daarom misschien wel het meest kenmerkend van de kenmerken die in de parken worden bewaard. Het landschap van heuvels en de brede, ondiepe valleien die bekend staan ​​als dalen beslaan 555 vierkante mijlen in het hart van Engeland, tegenover Derbyshire, Staffordshire en een klein deel van South Yorkshire. Het gebied is historisch rijk, met honderden monumentale nationale monumenten, statige huizen, prachtige abdijen en verhalenboekendorpen.

Het historische belang van het Peak District kan niet worden onderschat. Het was hier dat de eerste grote stap in een campagne om het recht van de mensen vast te stellen om door het grotendeels privaat bezette platteland te gaan, dramatisch werd overgenomen op Kinder Scout, een plateau dat het hoogste punt van het park is. In 1932 liepen 500 mensen van Hayfield, ten zuidwesten van Manchester, naar het plateau in wat bekend werd als de Kinder Scout Mass Trespass. Het was een van de meest succesvolle daden van burgerlijke ongehoorzaamheid in de Britse geschiedenis. Het leidde tot de Nationale Parken die in 1949 wetgeving mogelijk maakten, de oprichting van Engelands netwerken van lange-afstandspaden en tenslotte, in 2000, de landelijke handeling die wandelaars het recht geeft om vrij door gemeenschappelijke grond en open land te reizen.

Het is een populair maar uitdagend gebied voor lange afstandswandelingen. Bezoekers onderschatten soms de afstanden en moeilijkheden van wandelingen in het Peak District. Gelukkig heeft het jaarlijkse tweeweekse Peak District-wandelfestival in april en mei veel begeleide wandelingen - en ook zwaardere wandelingen - om de bezoekers van het park te laten kennismaken.

Stanage Edge, nabij Sheffield en The Roaches, in de Staffordshire Moorlands, trekken bergbeklimmers uit heel Europa aan en het park biedt mogelijkheden voor fietsen en mountainbiken, paardrijden, kanoën en kajakken, vissen, zeilen, windsurfen, deltavliegen en zweefvliegen.

Snowdonia National Park

De grillige toppen van Snowdonia behoren tot de oudste rotsen op aarde. De lokale cultuur is ook vrij oud, met muziek en poëzie die teruggaat tot de bronstijd. Ongeveer 65% van de lokale bevolking spreekt Welsh, een van de oudste gesproken talen in Europa, als hun moedertaal.

Snowdonia heeft ook:

• De hoogste top in Engeland en Wales
• Swallow Falls, de hoogste doorlopende waterval in Wales
• The Fairy Glen, ook wel Fairy Falls genoemd, een groene en mistige kloof aan de rivier de Conwy
• Betws-y-Coed, een dorp met de naam gebeden in het bos.
• Bij Morfa Dyffryn, het beste naaktstrand van het VK

Snowdonia Statistieken en Superlatieven

Snowdonia National Park beslaat 840 vierkante mijlen van het noordwesten van Wales, 570 vierkante mijlen beschermd voor natuurbehoud of speciale wetenschappelijke belangstelling. 20 procent is wettelijk beschermd vanwege zijn dieren in het wild. Het park heeft ook:

• 90 toppen boven 2.000 voet en 15 boven 3.000 voet
• 9 bergketens beslaan 52% van het land
• 1.700 mijl openbare wandelpaden, ruiterpaden en doorgangsrechten
• 75% van het gebied in particulier bezit met de rest in handen van de Crown, National Trust, MOD, Forestry Commission, andere openbare instellingen.
• De hoogste toppen zijn Snowdon (3.560 voet) in het noorden en Cader Idris (2.929 voet) in het zuiden.

kastelen

Snowdonia is bezaaid met kastelen, sommige alleen ruïnes, een aantal prachtige en ten minste een omgebouwd tot een B & B!

• Harlech
• Conwy Net buiten het park maar zeker een bezoek waard
• Kasteel van Dolwyddelan
• Castell y Bere
• Kasteel Dolbadarn
• Gwydir Castle Een privé-eigendom, versterkt Tudor House, de eetkamer met panelen is onlangs teruggekeerd van het Metropolitan Museum of Art in New York. Het is een B & B en open, in het seizoen, ook voor dagbezoeken.
• Penrhyn Castle Deze National Trust-woning is een fantasie uit de 19e eeuw die de moeite waard is om te bezoeken voor de inhoud, achtergronden en meningen.

Snowdon beklimmen

Het uitzicht vanaf de top van Mt Snowdon is echt spectaculair, met verschillende meren, nabijgelegen bergen met littekens bedekt en glanzend met leisteen en, in de verte, uitzicht op zee en witte zandstranden. Er zijn verschillende paden omhoog, meestal lange harde hikes in plaats van klimmen of klauteren, maar veranderend weer op de berg betekent dat je voorbereid moet zijn. Of u kunt lui zijn en de prachtige Snowdonia Mountain Railway naar de top nemen en genieten van het uitzicht dat overal om u heen verandert terwijl u de wolken doorboort. Lees meer over het beklimmen van Mt. Snowdon -De moeilijke manier of de gemakkelijke manier.

Pembrokeshire Coast National Park

Het Pembrokeshire Coast National Park in Zuidwest-Wales, het enige volledig nationale kustpark van het VK, beschermt 240 vierkante mijlen, inclusief een opmerkelijke 260 lineaire mijlen, van de kust. Stranden, dramatische kliffen, grotten en stenen stapels evenals verschillende eilanden voor de kust vormen een prachtig decor voor zeldzame inheemse kustvogels, zee- en kustzoogdieren en een bezoek aan allerlei soorten wilde dieren in de Atlantische Oceaan.

Choughs, veldleeuweriken en stonechat bevolken de kustheide van het park en vogels jagen in weelderige hagen vol met wilde bloemen. Atlantische grijze zeehonden bevallen langs deze kust; dolfijnen en bruinvissen bezoeken regelmatig. Bij een bezoek zie je zoogdieren die je kunt zien als je geluk hebt met orka's en blauwe vinvissen.

De stranden die aan de Atlantische kust liggen, worden beschouwd als een van de schoonste en mooiste van het Verenigd Koninkrijk. Ze worden gekenmerkt door brede, gouden zandstranden, fantastische duinen en rotsformaties. Hoewel het water koud is, zijn deze stranden veilig om te zwemmen en sommige - hoewel niet alle - hebben een levenswachtdekking.

Kanoën, kajakken, zeilen, speleologie, coasteering, fietsen, duiken, paardrijden, kite-sporten, roeien, surfen, zwemmen en windsurfen zijn allemaal overal verkrijgbaar langs deze kust. Aan de andere kant, als je gewoon op een klif wilt zitten en de zee wilt bekijken, of klifwildpapieren in verrekijkers spotten, is daar ook volop gelegenheid voor. Vissen en strandbarbecues zijn ook toegestaan.

En als geschiedenis en archeologie uw boventoon voeren, is er een fort uit de ijzertijd op Castell Henlley met gereconstrueerde ronde huizen in de ijzertijd en op Carew Castle, een oud fort en een getijdenmolen.

Brecon Beacons National Park

Deze 519 vierkante mijl van South Central Wales omvat enkele van de meest magische en mythische landschappen in Wales. Het zijn massieve, kale en broeierige bergen die zich om valleien wikkelen, gevuld met een lappendeken van boerderijen en velden of toren boven meren, hier bekend onder de Welshe naam van llyns. Het landschap is bezaaid met hunebedden en staande stenen, prehistorische sporen en hints van oude volkeren.

Het dorp Myddfai beweert de geboorteplaats van de moderne geneeskunde te zijn. Het is de legende, de Artsen van Myddfai, uit de Welshe nationale sage, de Mabinogion, bevat een verhaal over de Vrouwe van het Meer in het nabijgelegen Llyn y Fan Fach. Het verhaal wordt verondersteld de oorsprong te zijn van het Arthur-verhaal van de Vrouwe van het Meer en Excaliber.

Zoals alle nationale parken van het VK, is het Brecon Beacons National Park een mengeling van landschappen en habitats, ruisende stromen, groene valleien en mysterieuze bossen. Maar de overheersende eigenschap van het park zijn de bakens zelf - enorme open heuvels en platte mesa's eindigend in zacht geërodeerde maar nog steeds enorme kliffen. De topografie maakt de Beacons populair voor paardrijden en jagen, hand zweefvliegen en schapen fokken

De Norfolk Broads

De Norfolk Broads is het grootste beschermde wetlands van het Verenigd Koninkrijk, 117 vierkante mijl aan meren, vennen, bossen en weidevelden tussen de middeleeuwse stad Norwich en de brede Oost-Angliaanse stranden van de kusten Norfolk en Suffolk. Populair voor zeil- en zeilvakanties en groene vakanties, het heeft 125 mijl aan slotvrije, bevaarbare waterwegen.

The Broads zijn ook een belangrijke commerciële bron van rieten en zegge voor dakdekkers. De mix van wildbeheer, veeteelt en rietteelt en oogst van het gebied draagt ​​bij aan een oude en duurzame manier van leven.

Opmerkelijk is dat deze waterwereld, doorkruist door rivieren en kanalen en bezaaid met meren (de "broads"), werd gemaakt door de mens in de vroege Middeleeuwen. In de 12e eeuw laten de archieven zien dat de lokale bevolking dit gebied van het grootste deel van haar bos had opgeruimd voor bouw en brandstof. Turfsnijden begon toen. Het werd verlaten door de 14e eeuw omdat de veengebieden overstroomd - net zoals moderne steengroeven uiteindelijk overstromen. De manier waarop de Norfolk Broads ontstonden, werd pas in de jaren vijftig ontdekt toen wetenschappers beseften dat de oevers van de broads meer verticaal waren dan de geleidelijke hellingen van natuurlijke meren.

Werkende windmolens, verspreid over de Broads, laten het droge land leeglopen voor dierenweiden en menselijke bewoning, zoals ze dat al honderden jaren doen. Sommige van de windmolens zijn eigendom van de National Trust en andere liefdadigheidsinstellingen en kunnen worden bezocht

Exmoor National Park

Als de pony's die rond Exmoor rondlopen lijken te doen alsof ze de eigenaar van de plaats zijn, is daar een goede reden voor. Exmoor-pony's hebben dit gebied van Noord-Devon en West-Somerset langer bezet dan mensen. Ze zijn het dichtstbijzijnde ras dat Groot-Brittannië heeft voor de oorspronkelijke Europese wilde paarden en ze zijn zeldzamer dan panda's.

De 267 vierkante mijl van Exmoor National Park omvat hoogveen en 34 mijl kust met de hoogste kliffen in Engeland, kustbossen, afgelegen stranden en landtongen. Het heeft 300 mijlen van rivieren en stromen, die met zalm en forel springen. De otterpopulatie neemt toe en als je heel erg veel geluk hebt, zie je misschien wat langs een rustige rivieroever. En Exmoor pony's (die wild grazen maar in feite eigendom zijn van lokale mensen) zijn niet de enige prehistorische wezens hier. Edelherten hebben sinds de prehistorie op Exmoor bestaan ​​en de helft van de edelherten in Engeland leven op de hei.

Wandelen en fietsen zijn populair bij Exmoor en wildwakers kunnen letterlijk 40 soorten landzoogdieren, 15 soorten vleermuizen, 111 soorten nestvogels bijna 1200 soorten wilde bloemen en grassen spotten.

Dartmoor National Park

Met meer dan 450 mijl aan openbare doorgangsrechten is Dartmoor in South Devon een paradijs voor wandelaars en fietsers. Het is ook rijk aan de prehistorie met enkele van de beste archeologische vindplaatsen in West-Europa. Nieuwe sites worden regelmatig onthuld. In de zomer van 2010, toen het Tottiford-reservoir in het park werd leeggemaakt voor onderhoud, werd een nieuw prehistorisch complex met steencirkels onthuld. Begraafheuvels die 6.000 jaar teruggaan zijn ontdekt en er zijn meer dan 1.500 begrafenis-cairns, 3.000 tot 4.000 jaar oud zijn overal in Dartmoor.

Net als Exmoor heeft Dartmoor zijn eigen oude ras van inheemse pony's. Archeologen hebben hun hoefafdrukken aangetroffen in bronnen in de Bronstijd. Ze zijn het eigendom van en worden gemarkeerd door lokale boeren, maar leven en grazen nog steeds wild op de hei.

Dartmoor heeft een verscheidenheid aan landschappen, valleien, moeras en wetlands, oude bossen, kastelen en ruïnes. Vanwege nevels die soms de heide bedekken, heeft Dartmoor vele mythen en griezelige legendes die ermee verbonden zijn. Het verhaal van Sherlock Holmes van Sir Arthur Conan Doyle, "The Hound of the Baskervilles", werd geïnspireerd door Dartmoor. En vandaag zijn er verhalen over een grote wilde kat op de hei, misschien een zwarte panter. Nooit bewezen, de verhalen van het beest van Dartmoor lijken een beetje op de verhalen van het monster van Loch Ness en de verschrikkelijke sneeuwman.

Dartmoor Firing Ranges

Terwijl het landschap van Dartmoor zijn eigen natuurlijke gevaren heeft - met name moerassen en moerassen - voegt een door de mens veroorzaakt gevaar nog een frisson toe voor wandelaars in het park. Een groot deel van het Dartmoor National Park wordt sinds het begin van de 19e eeuw door het leger gebruikt als een schietbaan. Dit gebied is open voor het publiek als er niet wordt geschoten en de randen zijn gemarkeerd. Rode vlaggen gedurende de dag en rode lampen in de nacht waarschuwen het publiek bij het vuren. Maar wandelaars die deze gebieden willen gebruiken, worden gewaarschuwd geen vreemde metalen objecten aan te raken die ze kunnen vinden, omdat een niet-ontplofte verordening overal in het park kan zijn

Het New Forest National Park

Er is niets nieuws aan het New Forest. Willem de Veroveraar koos het in 1079 als zijn koninklijke jachtterrein en noemde het Nova Foresta. Het bos wordt genoemd in het Domesday Book.

Slechts ongeveer de helft van het New Forest National Park is eigenlijk een bos. De rest bestaat uit laaglandheide - het grootste laaglandheide gebied in Europa, weilanden, dorpen en kustlijn. Niettemin heeft het New Forest het grootste gebied van natuurlijke, loofbossen in Groot-Brittannië. En welk bos daar is oud. De Knightwood Oak nabij Bolderwood wordt verondersteld 500 jaar oud te zijn. Nog ouder, een gewone taxusboom bij de St. Nicholas Church in Brocklewood zou 1000 jaar oud kunnen zijn. De Normandische kerk is trouwens de oudste in het New Forest. Het was waar koningen baden toen ze naar het bos kwamen om te jagen.

Het meest unieke aspect van het New Forest is het oude systeem van commoning en de New Forest Commoners. Het systeem geeft Commoners het recht om hun pony's, runderen, schapen en varkens vrij in het bos te laten grazen en foerageren. Het werd geformaliseerd door de wet in de 16e eeuw maar was eeuwenlang de normale praktijk geweest. Het is niet ongebruikelijk om in een charmante pub in het New Forest te zitten en een paar varkens te zien timmeren, terwijl ze eikels en beukennootjes snuiven.

Dieren in het Nieuwe Woud zijn eigendom van actieve Commoners, van wie er momenteel 500 tot 600 zijn. Tussen 6.500 en 7.000 van hun dieren, dwaal je vrij rond in het bos. Ze worden aangemerkt als wilde dieren en bezoekers mogen ze niet benaderen alsof het huisdieren zijn.

New Forest pony's zijn een erkend ras, maar in tegenstelling tot de pony's van Exmoor en Dartmoor zijn ze niet oud. Ze zijn afkomstig van Welsh pony's, gekruist met Exmoor, Dartmoor en Highland pony's. De pony's hebben voorrang op voertuigen op New Forest Roads. Vijf verzorgers, bekend als agisters zorg voor de dieren in het bos. Merries hebben opvallende patronen in hun staarten gesneden. Hierdoor kunnen de agisters zien of de markeringskosten van de merrie zijn betaald en waar de eigenaar woont. Een keer per jaar worden New Forest-pony's opgepakt in 'drifts' voor gezondheidscontroles, branding en verkoop.

Het South Downs National Park

De South Downs is in 2009 een van de nieuwste nationale parken van het Verenigd Koninkrijk geworden. Het bestaat uit Engelse kalklagen, die zich uitstrekken van de witte kliffen bij Eastbourne aan de zuidkust tot Winchester. Het park volgt de 99-mijlsroute van de South Downs Way, een prehistorisch voetpad over de toppen van de Downs. Het bevat tientallen historische steden en dorpen, evenals prehistorische formaties en grafheuvels.

Een reis naar de South Downs, ook wel de woestijn van Engeland in de lucht genoemd, maakt een goede dagtrip vanuit Londen, maar een aantal dagen wandelen in de South Downs kan zeer de moeite waard zijn. Hier is mijn persoonlijke beschrijving van een wandeling in de South Downs:

"Mijn gidsboek was waarschijnlijk een weggevertje, maar ik was nog steeds verrast toen de buschauffeur die ons ophaalde buiten Horsham Station zei:South Downs Way? Waar wilt u zich laten afreageren?Vriendelijke buschauffeurs die ongeplande stops aanbieden? We waren goed begonnen.

"We gingen op pad voor een dag hard wandelen langs de Downs, een kort stuk aanleggen om te zien of we het uithoudingsvermogen hadden om de volgende keer een groter deel van een van de meest toegankelijke langeafstandspaden van Groot-Brittannië aan te pakken.

"De South Downs Way glijdt over de vlakte, populair vanwege de vele uitdagingen.Serieuze wandelaars kunnen de hele afstand in vier tot tien dagen overbruggen, maar met goede trein-, weg-, lokale bus- en taxiverbindingen kunnen beginners gemakkelijk een deel van het pad volgen voor een weekend, een dag of een middag.

'We zouden op de laatste zondag van juni de zes mijl afleggen, van de dorpen in West Sussex in Washington naar Amberley in de Arun-vallei, waar het pad de rand boven op een helling bestrijkt.Van Washington, een dorpspad klimt om zich bij het pad aan de top van de Barnsfarm-heuvel aan te sluiten. Binnen enkele minuten na het verlaten van het dorpscentrum werden we omringd door een lappendeken van graangewassen. Rode overdekte boerderijgebouwen dreven op zeeën van blauwgroene gerst, gevederde rogge en zomertarwe. gecultiveerde velden maakten plaats voor weiden en graslanden trillend met klaprozen. Tientallen variëteiten van wilde bloemen gedijen - wikke, scharlei, scabieuse, bleke vlas, eieren en spek, wateraardbei, scharlaken pimpernel, verschillende soorten distel en de kleinste witte viooltjes die we hadden ooit gezien.

"En we keken niet eens. We hadden het te druk met het opnemen van de duizelingwekkende uitzichten. De ondiepe, droge grond kan geen grote bomen ondersteunen, dus het uitzicht gaat maar door. Op heldere dagen kan het lopen op de South Downs Way voelen zoals vliegen over kleine dorpjes, landgoederen en grote landhuizen, lange kruiwagens, 3.000 jaar oude grafheuvels, grondwerkcirkels en de tekenen van prehistorische landbouwafsluitingen zijn zichtbaar in de heuvels uitgehouwen.

"Er heerst een aangename illusie van oud isolement, maar laat je op een lokaal voetpad de heuvels afdalen en de kans is groot dat je in de buurt bent van een dorp met een goede pub en B & B of een verharde weg met een regelmatige busdienst.