Wat is BASE Jumping?

In de afgelopen jaren is BASE-jumpen dankzij spannende YouTube-video's en toenemende aandacht voor de media in de media uitgegroeid van een topsport tot een fenomenaal fenomeen. Maar wat houdt deze activiteit precies in en wat moet je weten voordat je het uitprobeert? Lees verder om erachter te komen.

Wat is BASE Jumping?

BASE is een acroniem voor de vier soorten vaste objecten waar jumpers mogelijk uit kunnen springen tijdens deelname aan de sport. Deze objecten omvatten gebouwen, antennes, overspanningen (die vaak naar bruggen verwijst) en de aarde (zoals de top van een klif). BASE-jumpers dragen een parachute en soms een wingsuit, een speciaal ontworpen outfit waarmee ze hun afdalingssnelheid kunnen vertragen en zelfs nauwkeurige luchtmanoeuvres kunnen uitvoeren. Nadat de jumpsuit van een klif is gesprongen, vult hij zich snel met lucht, zodat hij of zij mee kan glijden tot een hoogte wordt bereikt waar het van cruciaal belang wordt om een ​​parachute te openen.

Van daaruit dalen ze zachtjes terug naar de grond.

BASE-jumpen is een extreme sport en er zijn door de jaren heen veel dodelijke ongevallen gebeurd. Lezers worden aangemoedigd om te trainen met een gecertificeerde skydiving-instructeur en besteden vele uren aan het verbeteren van hun vaardigheden voordat ze een eigen sprong wagen. Terwijl getrainde professionals deze afdaling gemakkelijk en routineer kunnen maken, zijn er veel subtiele nuances en technieken die alleen in de loop van de tijd worden behaald en na vele succesvolle sprongen. Naarmate de sport evolueerde, hebben sommige parachutisten zich tot BASE-springen gewend om regelmatig een adrenalinestoot te krijgen, waardoor een groot deel van de cross-over tussen de twee extreme sporten ontstaat.

 

Vlucht nemen

Sommige basissprongen springen van bruggen, terwijl anderen opstijgen van gebouwen. Sommige extreme avonturiers trekken "vogelmannen" of "vliegende eekhoorn" -pakken aan (AKA wingsuits) en springen dan van hoge kliffen of door de mens gemaakte structuren. Anderen springen zelfs uit een vliegtuig en glijden langs op hogere hoogten voordat ze hun parachutes inzetten.

Tijdens de eerste paar seconden van de vrije val vullen de wingsuits zich met lucht, waardoor de vogelman tot wel 140 mijl per uur kan stijgen, en soms dicht bij rotswanden en torens (of zelfs door grotten) vliegt tijdens hun afdaling. De pakken laten de "piloten" toe om precisiemanoeuvres uit te voeren, hoewel die het best kunnen worden overgelaten aan ervaren BASE-jumpers en vleugelsuiters die jarenlange ervaring hebben en precies weten wat ze doen.

Geschiedenis

BASE-jumpen kunnen hun oorsprong vinden in de jaren 70 toen adrenaline-zoekers op zoek waren naar nieuwe sporten om hun vaardigheden tot het uiterste te stimuleren. In 1978 bedacht filmmaker Carl Boenish Jr. de term, toen hij samen met zijn vrouw Jean, samen met Phil Smith, en Phil Mayfield de eerste sprong maakte van El Capitan in het Yosemite National Park met ram-air parachutes om hun afdaling te vertragen . Ze maakten een indrukwekkende vrije val van die enorme rotswand en creëerden daarmee in essentie een hele nieuwe sport.

In de beginjaren van het BASE-jumpen gebruikten deelnemers aan deze wilde en gevaarlijke nieuwe activiteit meestal dezelfde uitrusting die skydivers gebruikten bij het uit de lucht springen. Maar na verloop van tijd werd de uitrusting verfijnd en opnieuw ontworpen om aan de specifieke behoeften van de springers te voldoen. De parachutes, jumpsuits, helmen en andere uitrusting evolueerden allemaal, werden compacter en lichter, en veranderden in iets dat veel beter geschikt was voor gebruik in een meer actieve sport. Omdat BASE-jumpers vaak hun uitrusting met zich mee moeten dragen tot het punt waarop ze springen, werden deze verfijningen verwelkomd door de vroege pioniers van de activiteit die vaak liepen of aanzienlijke afstanden beklommen voordat ze hun sprongen maakten.

Wingsuits

Halverwege de jaren negentig ontwikkelde de Franse parachutist en BASE-springer Patrick de Gayardon wat het eerste moderne wingsuit zou worden. Hij had gehoopt zijn ontwerpen te gebruiken om meer oppervlakte aan zijn lichaam toe te voegen, waardoor hij gemakkelijker door de lucht kon glijden terwijl hij ook manoeuvreerbaarheid aan zijn sprongen toevoeg. In de jaren die volgden, werden door een aantal andere skydivers verfijningen doorgevoerd in het oorspronkelijke ontwerp, en het wingsuit-concept ging van een prototype dat door maar een paar mensen werd gebruikt tot een volwaardig product dat tegenwoordig veel wordt gebruikt en verkocht.

In 2003 maakte het wingsuit de sprong van het parachutespringen naar BASE-jumpen, wat leidde tot een techniek die bekend staat als proximity flying. In deze activiteit springt de BASE-springer nog steeds uit een soort structuur, maar glijdt terug naar de aarde terwijl hij dicht bij de grond vliegt, net boven bomen, gebouwen, kliffen of andere obstakels. Een parachute is echter nog steeds vereist om een ​​veilige landing te maken, omdat een wingsuit niet genoeg vertraging biedt om een ​​gecontroleerde landing mogelijk te maken.

Vandaag de dag wordt wingsuit vliegen beschouwd als een integraal onderdeel van BASE-jumpen, waarbij de meeste deelnemers ervoor kiezen om de vleermuisachtige wingsuit te dragen tijdens het maken van hun sprongen. Dit heeft geleid tot een aantal ongelooflijke GoPro-videobeelden van de piloten in actie terwijl ze dodelijke wapenfeiten uitvoeren.

De beroemdste BASE-springbestemmingen

In theorie kun je BASE overal naartoe laten springen waar gebouwen, antennes, overspanningen of de aarde vanaf kunnen springen, maar in de praktijk is het niet zo eenvoudig. Sommige plaatsen hebben de sport helemaal verboden en in de meeste grootstedelijke gebieden nemen de autoriteiten niet te vriendelijk aan durfals springen van hoge structuren. Toch zijn er enkele indrukwekkende plaatsen over de hele wereld waar de sport wordt omarmd en aangemoedigd. Hier zijn enkele van de meest bekende:

The Troll Wall (Noorwegen)
De Noorse Trollmuur staat 3600 voet hoog en is daarmee de hoogste verticale rotswand van heel Europa. Dat maakt het ook een van de meest aanlokkelijke plaatsen om BASE te laten springen.Deze locatie is al decennia populair - ondanks het feit dat Noorwegen de sport heeft verboden - vanwege de toegang tot de top van de berg en de relatief duidelijke start- en landingszones die beschikbaar zijn in het gebied. Het drop-dode prachtige landschap doet ook geen pijn.

Perrine Bridge (Idaho)
De Perrine Bridge, ongeveer 1500 voet lang over de Snake River in Idaho, is een van de beste BASE-springbestemmingen in de hele VS. Het biedt ongeveer 486 voet hoogte om van af te dalen met een aantal adembenemende landschappen met een dramatische achtergrond. De brug is de enige plaats in de Verenigde Staten waar BASE-jumpers een sprong kunnen maken zonder eerst een vergunning nodig te hebben, waardoor het een populaire bestemming is voor diegenen die een meer spontane sprong willen maken.

Angel Falls (Venezuela)
Als de hoogste waterval ter wereld is Angel Falls natuurlijk ook een populaire bestemming voor BASE-jumpers. Gewoon naar de top gaan kan een behoorlijk avontuur zijn, waarbij je een aantal dagen moet wandelen door de jungle en de rotswand moet schalen om het opstijgpunt te bereiken. Maar eenmaal daar is het mogelijk om direct langs de watervallen te vliegen, waarbij zo'n 3212 voet in het proces wordt gekrompen. Afgelegen en mooi, Angel Falls is een geweldige plek om de sport te beoefenen, die volledig legaal is in heel Venezuela.

 

Burj Khalifa (Dubai)
Zoals je je waarschijnlijk wel kunt voorstellen, zijn de hoogste gebouwen ter wereld ook gemeenschappelijke doelen voor BASE-jumpers die op zoek zijn naar spanning. Controleer onder hen de Burj Khalifa in Dubai, die waarschijnlijk de meest begeerde sprong van allemaal is. Toestemming is vereist om de sprong te maken, maar degenen die dat wel doen worden getrakteerd op een val van 2700 voet naar het helder verlichte wonderland van een stad beneden.

New River Gorge Bridge (West Virginia)
Op de derde zaterdag in oktober van elk jaar vindt het Bridge Day Festival plaats in Fayette County, West Virginia. Tijdens die viering worden BASE-springpaarden aangemoedigd om te springen van de 876 meter hoge New River Gorge Bridge, die een van de hoogste voertuigbruggen ter wereld is. In andere periodes van het jaar kunnen sprongen worden gemaakt, maar een vergunning is van tevoren vereist, wat een beetje extra planning en papierwerk vereist.

Kuala Lumpur Tower (Maleisië)
Als er een gebouw is dat zijn status als BASE-springpictogram heeft omarmd, is het de Kuala Lumpur-toren in Maleisië. In plaats van te voorkomen dat BASE-jumpers op het dak sluipen en de vlucht nemen, moedigt de toren de activiteit juist aan. In feite wordt de KL-toren het "BASE-springcentrum van de wereld" genoemd en organiseert het een jaarlijks evenement met meer dan 100 deelnemers. Springen kan ook op andere momenten, maar er is opnieuw toestemming vereist. En hoewel hij niet zo groot is als de Burj Khalifa, biedt de toren nog steeds een afgrond van 1739 voet om van te springen.

 

Navagio Beach (Griekenland)
Mooi en afgelegen, Navagio Beach op het eiland Zakynthos in Griekenland is absoluut een van de meest schilderachtige bestemmingen voor het maken van een BASE-sprong, zelfs als het niet een van de hoogste is. Waaghalzen beginnen hun vlucht door eerst de 656-voet rotswanden die het strand zelf omringen te schalen. Eenmaal bovenaan kunnen ze de lucht in voor een snelle en wilde rit terug naar het zachte zand beneden, terwijl het kristalheldere water van de Middellandse Zee langs de kust in de buurt komt.

Meru Peak (India)
Meru Peak, gelegen in de Garhwal Himalaya in India, is de locatie van de hoogste BASE-sprong ooit genoteerd. Het is geen gemakkelijk toegankelijk punt voor de gemiddelde springer, want het vereist serieuze bergbekwaamheid - en enkele weken klimmen - om te bereiken, maar de berg van 21.850 voet is een van de meest extreme BASE-springplekken op de hele planeet. . Meru is zeker niet voor bangeriken, maar een topbestemming voor de meest ervaren en avontuurlijke BASE-jumpers.

 

Waarschuwing:

BASE-jumpen is een ongelooflijk gevaarlijke sport die alleen moet worden geprobeerd door degenen die goed zijn opgeleid. Geschat wordt dat een ongeval 43 maal vaker voorkomt tijdens deelname aan deze activiteit dan alleen het parachutespringen vanuit een vliegtuig. Volgens Blincmagazine.com - een website gewijd aan de sport - zijn meer dan 300 mensen gestorven terwijl BASE-jumpen sinds 1981. Iedereen die eraan denkt om de activiteit voor de eerste keer te proberen, moet eerst gecertificeerde en ervaren springers raadplegen en van tevoren een goede training krijgen.