Waarom de Tower of Terror een van Disney's beste attracties is

De Tower of Terror is een klassieke attractie in het attractiepark van Disney. De combinatie van een spannende vrije val rit, oogverblindende effecten, en een geïnspireerd en duizelingwekkend slimme verhaallijn gebaseerd op de baanbrekende "The Twilight Zone" televisieserie, Disney Imagineers hebben een rit gecreëerd die, zoals een select aantal E-Ticket attracties, zoveel groter is dan de som van zijn delen.

• Beoordeling: 5 van de 5 sterren. Dit is een van de beste attracties van Disney en een van de beste attracties in elk themapark.
• Thrill Scale (0 = Wimpy !, 10 = Yikes!): 7
  • Meerdere vrije val valt en lanceert, sensaties van gewichtloosheid, psychologische sensatie
• Rijtype: Vrije valtoren met donkere ritelementen
• Hoogtebeperking: 40 inch
• Locatie: Disney's Hollywood Studios in Walt Disney World in Florida

Voor degenen die oud genoeg zijn om de originele "The Twilight Zone" -show te onthouden (of die jonge kerels die verstandig genoeg zijn om er recentelijk naar op zoek te zijn), alleen het geluid van de stem van Rod Serling, "Je bent net binnen ... de Twilight Zone, "is genoeg om je een slecht voorbeeld te geven van de rillingen. Serlingvertaler Serling creëerde zwart-wit minidrama's die, door subtiele plotwendingen en behendige presentatie, diep wervelend tintelend en boeiend waren.

De Tower of Terror reproduceert de tijdgeest van de Zone en roept hetzelfde gevoel van onheilspellend voorgevoel op als de show. In plaats van passief naar een televisieprogramma te kijken, worden gasten actieve deelnemers aan een 'verloren episode'.

Serling Stelt het werkgebied in

Het plezier begint in de rij. De loopbruggen zijn in verval en de tuinen zijn overgroeid. Het enorme Hollywood Tower Hotel is tegelijkertijd elegant en doet denken aan de art-deco-traditie en dreigend. De afbrokkelende, verkoolde gevel zet het verhaal in beweging; iets vreselijks is duidelijk het statige gebouw overkomen. En het geschreeuw dat elke minuut of zo uit de bovenste verdiepingen komt, wijst erop dat er iets vreselijks aan de hand is in het gebouw.

In de lobby wordt stoffige bagage genegeerd, een wijnglas blijft half af en andere aanwijzingen laten zien dat gasten en medewerkers van het hotel een haastige terugtocht vele jaren geleden verslaan. Aan de voorkant van de lijn kunnen ruiters de gemangelde deuren van de liften zien. Niet-emoterende bellers sturen kleine groepen langs de liften naar een onheilspellende bibliotheek.

De lichten dimmen, een vintage tv flikkert aan en Rod Serling zet het podium op. Naadloos actuele Twilight Zone-beelden weven met scènes die gemaakt zijn voor de attractie (hé, hoe deden ze dat? Serling was al jaren dood voordat de rit werd gebouwd), de gastheer legt uit dat in 1939 een enorme bliksemflits het hotel trof tijdens een storm. Onder de vele kleine details die de rit tot een klassieker maken, knettert een bliksemstraal buiten het "venster" van de bibliotheek, synchroon met de bliksem op het televisiescherm.

Serling legt uit dat op het moment van impact, hotelgasten en een piccolo aan boord van de liften op onverklaarbare wijze verdwenen zijn. Dus we worden natuurlijk naar de liften gestuurd - en naar The Twilight Zone.

Een deur achter in de bibliotheek gaat open en de rijders schuifelen naar de dienstliften in de kelder van het hotel. Een andere rij vormt zich als gasten langs oude elektrische panelen, krakende liftmotoren en andere rare, prachtige decorstukken. Cast leden helpen rijders aan boord van de lift en beveiligen hun veiligheidsgordels alvorens hen adieu te bieden.

Naar beneden gaan (en omhoog en omlaag en ...)

Sommige wilde effecten vinden plaats vóór de grote druppels. Het is een schande dat sommige sensatie-afkerige gasten, in het belang van een paar zenuwslopende momenten, nooit bezienswaardigheden als de Tower of Terror of Splash Mountain zullen gaan ervaren. Als je aan de lijn bent, probeer dan tenminste één keer de moed op te bouwen, zodat je kunt genieten van alles wat voorafgaat aan de vrije val. Het is echt verbazingwekkend.

Onder de hoogtepunten verschijnen de geesten van de verdwenen hotelgasten en piccolo aan het einde van een gang die de ruiters aanmoedigt zich bij hen te voegen. Ze verdwijnen na een bliksemflits. Dan verdwijnt de gang en verandert in een donker zwart sterrenveld.

De liftcabines verplaatsen zich horizontaal door wat Disney de "Vijfde Dimensie" noemt in een tweede liftschacht, waar ze dalen en een aantal keren darmslechter worden. Het is verbijsterend om vast te houden terwijl de lift in voorwaartse richting beweegt in de richting van naderend onheil. (Trouwens, Disney bouwde een tweede Tower of Terror bij Disney California Adventure.) Het was in wezen hetzelfde als de Florida-versie, behalve dat het geen deel uitmaakte van het horizontale element "Fifth Dimension". aan de (wonderbaarlijke) Wachters van de Melkweg - Missie: UITBREIDING)

De vrije val ervaring zelf is in wezen hetzelfde als een aantal torenritten te vinden op veel pretparken en pretparken. Het verschil is dat het oordeelkundige gebruik van geluiden door de Imagineers, pikzwartheid, visuele effecten zoals stervelden en andere trucs een overtuigende verhaallijn en psychologisch fineer toevoegt aan de aantrekkingskracht die de sensaties, geschreeuw en puur genot aanzienlijk versnelt.

Rijders kelderen en schieten een aantal keren terug de toren op. De door een motor ondersteunde druppels dwingen de liften eigenlijk sneller omlaag dan vrije val. Tussen de kreunende kabels en krakende auto's, springen de ramen aan de bovenkant van de toren een paar keer open om de renners een oog in de lucht te geven op de 13e verdieping voordat ze vallen. Het geschreeuw van de ramen echoot door het hele park.