5 Musea van Parijs gehuisvest in Adembenemende gebouwen

Musea van Parijs voor architectuurbuffs

Zeker een van de eigenzinnige gebouwen die een iconisch onderdeel zijn geworden van het 20e-eeuwse Parijse stadsbeeld, het Centre Georges Pompidou is een essentiële stop voor fans van naoorlogse architectuur.

Het inmiddels beroemde bouwwerk, mede ontworpen door architecten Renzo Piano en Richard Rogers, was enorm controversieel toen het werd onthuld voor de opening van het cultureel centrum in 1977. Franse krant Le Figaro heeft zelfs verklaard dat "Parijs zijn eigen monster heeft, net zoals die in Lochness." Het felgekleurde gebouw, ontworpen om te lijken op een skelet van soorten met bloed, water en andere vitale vloeistoffen die er doorheen lopen, heeft nog steeds zijn tegenstanders. Maar voor velen is het een triomf van hightech design.

Piano en Rogers, gericht op het creëren van een gebouw dat er als geen ander uitzag in de wereld en dat een echte openbare ruimte zou worden voor cultuur, vrije tijd en bijeenkomsten, hadden een democratisch ethos in gedachten toen ze het ontwierpen. Het meest opvallende kenmerk van het gebouw is waarschijnlijk de ononderbroken ruimte van vloer tot vloer: er zijn geen dragende structuren geplaatst tussen de verdiepingen, die volledig flexibel zijn en gemakkelijk kunnen worden gereorganiseerd of verdeeld door curatoren voor speciale tentoonstellingen of evenementen.

In plaats van de ruimte binnen te nemen zoals gewoonlijk, worden de dragende structuren buiten het gebouw geplaatst, een beetje als een exoskelet.

Er is overal een uitgebreide kleurcode: de blauwe buizen geven circulerende lucht aan; geel staat voor elektriciteit; groen voor water; en rood voor circulerende mensen (liften en roltrappen zijn ondergebracht in de laatste buizen).

Zo'n 15.000 ton staal en glas werden gebruikt om de mammoetstructuur te creëren, nu algemeen erkend door Parijzenaars als het hart en de ziel van het centrum van Parijs. Het lijkt erop dat de utopische visie van de architect ongewoon succesvol was: het Centre Pompidou, of 'Beaubourg' zoals het lokaal wordt genoemd, is een cultureel centrum, een museum en een openbare bibliotheek die dagelijks wordt gebruikt door burgers uit alle lagen van de bevolking. Het is een essentieel onderdeel geworden van de Parijse cultuur, en niet alleen voor de welgestelden.

Modern Art Museum en panoramisch uitzicht

In het Nationale Museum voor Moderne Kunst, met meesterwerken van Henri Matisse, Paul Klee, Pablo Picasso, Wassily Kandinsky, Rene Magritte, Niki de Saint-Phalle en talloze andere belangrijke kunstenaars uit de 20e en 21e eeuw, is de voortdurend vernieuwde permanente collectie wereldberoemd om zijn omvang en belang. De luchtige, heldere expositieruimtes geven u de mogelijkheid om de unieke structuur van het gebouw te waarderen terwijl u geniet van de prachtige kunstwerken die erin zijn gehuisvest, en ze bieden ook een aantal onvergetelijke uitzichten over Parijs.

Neem tenslotte de (licht claustrofobische) met een buis omsloten roltrappen helemaal naar boven om te genieten van koffie, een lunch of diner in Georges, het restaurant op het dak met enkele van de beste panoramische uitzichten over Parijs. Vanaf hier ziet u de meeste andere iconische gebouwen van de stad, van de Eiffeltoren en de Notre Dame tot de Sacre-Coeur op de heuvel van Montmartre.

Fondation Louis Vuitton

Een nieuw particulier centrum voor hedendaagse kunst in Parijs, dat in 2014 haar deuren voor het publiek opende, de Fondation Louis Vuitton is vernoemd naar de iconische fabrikant van luxe accessoires. Maar het ontwerp van de beroemde Amerikaanse architect Frank Gehry, bekend om zijn inspiratie uit organische vormen in de natuur, heeft al eerder een Parijse publiek veroverd dat niet altijd in eerste instantie gek is op hedendaagse experimenten.

Verschijnen bijna alsof het rechtstreeks in de winden van de toekomst leunt, wordt het arresterende gebouw, dat een staal en een glasschip oproept met zijn 12 zeilen naar buiten buigend, geconstrueerd uit 3600 individuele panelen van glas en 19.000 panelen van Ductal, een versterkte vorm van beton . Het heeft een futuristische, bijna ruimteachtige lucht erover, maar toch werd Gehry net zo geïnspireerd door het elegante gebruik van glas in de Belle Epoque-tentoonstellingshallen, zoals het Grand Palais (zie verderop).

Naast de futuristische zeilbootinterpretatie, kunnen anderen in het gebouw een geblancheerde, glimmende schaaldier zien, of misschien een reeks glasgolven die op zee breken. Wat zeker is, is dat deze nieuwere toevoeging aan de Parijse hedendaagse kunstscène het nog levendiger heeft gemaakt door een stad nieuw leven in te blazen die begon te worden gezien als een beetje bezadigd en ouderwets.

Menigten stroomden naar tentoonstellingen in de Fondation, die aan de rand van het groene Bois de Boulogne ligt, een van de grootste parken en groene gebieden van Parijs. Binnen worden de tentoonstellingsruimten baadt in het licht, en het aangename gastronomische restaurant, met zijn oranje vis opgehangen aan het plafond en ook ontworpen door Gehry, maakt een unieke setting voor een informele lunch of een meer formeel diner.

Quai Branly Museum

Nog een relatieve nieuwkomer in de Franse hoofdstad, dit uitgestrekte museum en cultureel centrum gewijd aan kunst en cultuur uit Azië, Afrika, Oceanië en de Amerika's heeft een van de meest adembenemende nieuwe bouwwerken van de stad.

Het Quai Branly-museum, ontworpen door de veelgeprezen Franse architect Jean Nouvel en in opdracht van de voormalige Franse president Jacques Chirac, werd gebouwd om ongeveer 300.000 kunstwerken en andere voorwerpen uit tientallen culturen onder te brengen. De structuur, die zich op palen bevindt en zich over vijf niveaus uitstrekt, is gebaseerd op verschillende muti-gekleurde dozen die zijn opgehangen boven de hoofdglazen en metalen façade, waardoor er meer intieme tentoonstellingsruimten ontstaan ​​in de grotere, meer open ruimten.Om toegang te krijgen tot de belangrijkste tentoonstellingsruimte, worden bezoekers geleid door weelderige binnentuinen en de gevarieerde ruimten en nissen van het museum worden alleen onthuld door een proces van individuele verkenning. Transparantie en ondoorzichtigheid verstrengelen om een ​​concurrerend gevoel van openheid en geheimhouding te creëren, wat overeenkomt met de missie van het museum om bezoekers van artistieke en culturele praktijken buiten het Westen te initiëren. Het is niet zonder controverse geweest - velen hebben het museum beschuldigd niet-westerns te behandelen als 'exotisch' en de tijd van de koloniale macht te verheerlijken - maar het ontwerp is onbetwistbaar interessant en het bekijken waard.

De groene muur

De Branly staat ook bekend om zijn enorme 'levende muur van groen' die letterlijk boven het gebouw hangt, meer dan 2600 vierkante meter groot. De muur is ontworpen door de botanicus en onderzoeker Patrick Blanc en biedt plaats aan 1500 planten uit 150 verschillende soorten - een echt levend ecosysteem dat boven een museum hangt. Varens, irissen, fuchsia's en wilgen behoren tot de greens.

Het panoramische restaurant op het dak

Het restaurant op het dak van de Quai Branly, Les Ombres, is ook ontworpen door Jean Nouvel en biedt een prachtig uitzicht op de stad, waaronder de Eiffeltoren, die op een afstand staat. Dit is een ideale plek voor een romantisch diner in de hoofdstad.

Voor meer informatie over het museum en om tickets of een tafel te reserveren, zie de officiële website.

Grand Palais

Dit is wat we een "oldie but a goodie" zouden noemen. Een van de meest opmerkelijke voorbeelden van Belle-Epoque-architectuur in Europa, de uitgestrekte tentoonstellingsruimte die bekend staat als het Grand Palais getuigt vandaag nog steeds van, nou ja, de grandeur van het Parijs van de draai van de 20e eeuw.

Met zijn elegante glazen panelen en fijne lichtgroene metaalbewerking werd de zaal net op tijd ingewijd voor de Wereldtentoonstelling 1900 in Parijs, die symbool staat voor de moedig moderne transformatie van de stad. Na decennia van verwaarlozing in het midden van de 20e eeuw, werd het begin 21e volledig gerenoveerd en is het sindsdien uitgegroeid tot een van de meest begeerde locaties van de stad voor tijdelijke tentoonstellingen, evenals de FIAC, de internationale beurs voor hedendaagse kunst.

Als je tijdens de Belle Epoque meer wilt weten over de Franse hoofdstad, dan is dit een essentiële stop op je reisroute - naast een verkenning van de oude warenhuizen Printemps en Galeries Lafayette, die ook adembenemende gebouwen uit de periode hebben.

Bezoek de officiële website voor meer informatie over het Grand Palais.

Arab World Institute: Melding Modern & Traditioneel Ontwerp

Last but zeker not least, het Institut du Monde Arabe (Arabisch Wereldinstituut) is een van de mooiste en meest interessante gebouwen om het oude Quartier Latin op de linkeroever te gronde te richten. Als deze wijk bekend staat om zijn doordrenkt van de oude wereldtraditie, brengt dit instituut frisse perspectieven en een moedig eigentijds, intercultureel gevoel voor stijl in het gebied.

Gelegen aan de oevers van de Seine, werd het culturele instituut gewijd aan de kunst en tradities van het Midden-Oosten en het Arabisch schiereiland mede ontworpen door Jean Nouvel (zie zijn andere werk aan het Musee Branly hierboven). De prachtige glazen en metalen gevel, met ingewikkeld gevormde, mobiele metalen panelen die de mozaïektradities van culturen oproepen, waaronder Marokko en Turkije, is een van de meest onderscheidende en origineelste van de stad. Terwijl de panelen langzaam op een scherm achter het glas bewegen, ziet het oog subtiele verschuivingen in licht en schaduw die de gevel een beetje doen lijken op een waterige woestijnluchtspiegeling die net binnen handbereik is.

Binnenin moet het gefilterde licht van buiten naar binnen evolueren met ontwerpprincipes die traditioneel zijn voor Islamitische bouwstijlen.

Het interessante en voortdurend opgefriste programma van exposities, films en andere evenementen geeft bezoekers een diepgaande kijk op culturele en artistieke tradities uit de Arabische wereld, terwijl de panoramische tearoom op de 9e verdieping zowel een ontspannen onderbreking van de stedelijke sleur biedt, als prachtig uitzicht over de rivier de Seine en de stad daarbuiten. Dit is zeker een stop waard om te overwegen als je op zoek bent naar buiten de gebaande paden in Parijs.