Het Wellington Quarry Museum uit de Eerste Wereldoorlog in Arras

De Wellington-steengroeve en het gedenkteken van de slag om Arras

De Wellington steengroeve in Arras is een ontroerende ervaring en een van de meest indrukwekkende plaatsen om de verschrikkingen en futiliteit van de Eerste Wereldoorlog te begrijpen. Opmerkelijk is dat het in het midden van de oude stad Arras is en de gebeurtenissen rond de Slag om Arras laat zien in 1917.

Achtergrond van de slag om Arras

De veldslagen van Verdun waarbij de Fransen en de Somme betrokken waren en waarbij de Britten en de Commonwealth betrokken waren in 1916 waren rampen geweest.

Daarom besloot het geallieerde opperbevel een nieuw offensief te creëren aan het front van Vimy-Arras in het noorden van Frankrijk. Arras was strategisch voor de geallieerden en van 1916 tot 1918 stond de stad onder Brits bevel, uniek in de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog. Arras was een vitaal onderdeel van de nieuwe drieledige aanval, maar in dit stadium van de oorlog, Arras was een spookstad, voortdurend gebombardeerd door Duitse troepen, roken en in puin, omringd door de littekens van de Eerste Wereldoorlog.

Het besluit is genomen om te tunnelen onder Arras in de kalkgroeven die oorspronkelijk eeuwen geleden waren uitgegraven om bouwmateriaal te leveren. Het plan was om een ​​enorme reeks kamers en doorgangen aan te leggen om 24.000 troepen bij de Duitse frontlinies te verbergen voor de nieuwe aanval. Het Wellington Quarry Museum vertelt het verhaal van de winning van delfstoffen, het leven van de stedelingen en de troepen en de aanloop naar de slag om Arras op 9 april 1917.

The Quarry Visit is Deep Underground

Het bezoek van 75 minuten start met een lift naar de steengroeven. Een panorama van Arras terwijl het brandt, relativeert de geallieerde plannen. Daarna volg je, na een Engelstalige gids die je meer inzichten geeft en gewapend met een audioguide die automatisch wordt ingeschakeld als je de verschillende pauzes nadert, je door de lange kronkelende passages en enorme spelonken.

Oude films en lang vergeten stemmen worden onthuld in pauzes in de tunnels op kleine schermen die verdwijnen in de duisternis. Het voelt alsof de soldaten er daadwerkelijk bij je zijn. "Elke man had zijn eigen oorlog", zegt een soldaat als je begint met het begrijpen van hun dagelijks leven, hun angsten en hun nachtmerries.

De tunnels maken

De eerste taak was om de enorme ruimtes uit te graven om een ​​primitieve ondergrondse barak te creëren. 500 Nieuw-Zeelandse tunnellers, voornamelijk Maori-mijnwerkers, geholpen door Yorkshire-mijnwerkers (vanwege hun hoogte Bantams genoemd), groeven 80 meter per dag om twee onderling verbonden labyrinten te bouwen. De tunnellers gaven de verschillende sectoren de namen van hun thuissteden. Voor de Nieuw-Zeelanders waren het Wellington, Nelson en Blenheim; voor de Britten, Londen, Liverpool en Manchester. Het werk duurde minder dan zes maanden en uiteindelijk werden er 25.000 Britse en Commonwealth-soldaten ondergebracht op de 25 km (15,5 km).

Wat je ziet en hoort

Je komt langs stapels roestende blikken, graffiti met namen, tekeningen van geliefden terug naar huis en gebeden, en je hoort de stemmen. "Bonjour Tommy", zegt een Fransman tegen beelden van burgers en soldaten die op straat babbelen. "Ze haten de Duitsers niet. Ze beledigen de gevangenen niet en zijn alert op de gewonden ", was de ongelovige opmerking van een Franse journalist.

Je hoort brieven naar huis schrijven, en gedichten van de grote oorlogsdichters zoals Wilfred Owen die zijn leven verloor vlak voordat de wapenstilstand werd ondertekend, en door Siegfried Sassoon die schreef De algemene.

"Goedemorgen. Goede morgen ", zei de generaal
Toen we hem vorige week ontmoetten op weg naar de rij.
Nu zijn de soldaten waar hij naar glimlacht meestal dood,
En we vervloeken zijn staf voor incompetente varkens. '

Een kapel, een elektriciteitscentrale, een lichtspoor, een communicatieruimte, een ziekenhuis en een put werden allemaal gemaakt in het bleke, flikkerende elektrische licht. De wandeling langs 20 interessante punten toont je op een zeer krachtige manier het leven van de soldaten onder de grond, hun grimmige of luchtige humor en hun kameraadschap.

De slag bij Arras

Dan kom je bij de hellende gangen die naar het licht leidden, en voor veel van de jonge soldaten ("te jong" zoals een Fransman zei), tot aan hun dood.

Een paar dagen eerder had de artillerie geschoten naar de Duitse linies. Het was 5 uur, sneeuwde en dodelijke koude op 9 april, Paasmaandag, toen de opdracht werd gegeven om uit de groeven te springen.

The Film of the Battle

Het verhaal gaat verder naar boven met een film over de Battle. De aanvankelijke aanval was zeer succesvol. Vimy Ridge werd gevangen genomen door het Canadese korps van generaal Julian Byng en het dorp Monchy-le-Preux werd ingenomen. Maar gedurende twee dagen hielden de geallieerde troepen zich, op bevel van boven, terughoudend. In die tijd vormden de Duitsers, die aanvankelijk waren teruggekeerd, een nieuw gevechtsfront, brachten versterkingen en begonnen de paar kilometers terug te winnen die de geallieerden hadden opgedaan. Twee maanden lang vochten de legers; 4.000 mannen verloren hun leven elke dag.

Praktische informatie

De Wellington Quarry, Battle of Arras Memorial
Rue Deletoille
Arras
Tel .: 00 33 (0)3 21 51 26 95
Website (in het Engels)
Ingang volwassene 6,90 euro, kind jonger dan 18 jaar 3,20 euro
Open Dagelijks van 10.00 tot 12.30 uur, van 13.30 tot 18.00 uur
Gesloten 1 januari, 4 januari - 29, 2016, 25 december, 2016
Routebeschrijving: De Wellington steengroeve ligt in het midden van Arras.

Bezoek andere plaatsen in de Eerste Wereldoorlog in Noord-Frankrijk

• Begraafplaats Notre-Dame de Lorette
• Enkele nieuwere gedenktekens uit de Eerste Wereldoorlog
• Amerikaanse gedenktekens en begraafplaatsen uit de Eerste Wereldoorlog