Parijs-syndroom Wat is het, en is het echt?

Of het nu in reisgidsen, tv-series of films is, Parijs wordt aangeprezen als de stad van de romantiek, met kaas en wijn op elke tafel en fabelachtig modieuze mensen op elke straathoek. Maar deze fantasieën falen meestal om te manifesteren als realiteit wanneer je ze bezoekt, het creëren van een recept voor teleurstelling, angst en soms zelfs ernstige psychologische reacties die ziekenhuisopname vereisen.

Experts noemen het fenomeen 'Parijse syndroom' en zeggen dat Japanse toeristen het meest kwetsbaar zijn.

Nicolas Bouvier schreef in zijn reisdagboeken uit 1963: "Je denkt dat je een reis maakt, maar al snel is het de reis die je neemt."

Voor veel toeristen die voor het eerst naar Parijs kwamen, sneed Bouvier zijn gevoelens diep. De stad, die de afgelopen eeuw onvermijdelijk door een reeks metamorfosen is gegaan, lijkt lichtjaren verwijderd van zijn stereotiepe, geromantiseerde beeld.

Voorbij zijn de ongerepte trottoirs geregen met lachende winkeliers in gestreepte shirts of supermodellen wandelen op de Champs-Elysees. Het verkeer is hard en vreselijk, café-servers zijn onbeschoft en in je gezicht, en waar kun je in godsnaam echt een fatsoenlijke kop koffie krijgen in deze stad ?!

Hoe Parijs-syndroom gebeurt

Het verschil tussen wat een toerist verwacht te vinden in Parijs en wat ze werkelijk ervaring kan zo schokkend zijn dat het soms symptomen als angst, waanideeën en gevoelens van vooroordelen veroorzaakt. Dit is meer dan een simpele cultuurschok, zeggen gezondheidswerkers, die het er nu over eens zijn dat er een voorbijgaande psychiatrische stoornis plaatsvindt. Vanwege het verschil tussen de Parijse cultuur en die van zichzelf lijken vooral Japanse bezoekers de dupe van het probleem te voelen.

"Er zijn veel mensen die door een culturele fantasie naar Frankrijk worden geleid, vooral Japanse [bezoekers]", zegt Regis Airault, een in Parijs gevestigde psychiater, die substantieel heeft geschreven over de psychologische effecten van reizen. "Ze gaan naar de wijk Montparnasse en ze stellen zich voor dat ze Picasso op straat tegenkomen. Ze hebben een heel romantische visie op Frankrijk, maar de realiteit komt niet overeen met de fantasie die ze hebben gecreëerd. '

In Japan wordt een zachte stem het meest gerespecteerd, en kleine diefstal is praktisch afwezig in het dagelijks leven. Dus wanneer Japanse toeristen getuige zijn van de steelachtige, soms agressieve houding van Parijs, of zichzelf slachtoffer vinden van zakkenrollen (Aziatische toeristen zijn het meest doelwit, volgens statistieken), kan het niet alleen hun vakantie verpesten, maar hen ook in psychologische beroering brengen.

Japanse toeristen hebben zoveel problemen ondervonden met de cultuurclash tussen binnen- en buitenland dat een speciale dienst werd geopend in het psychiatrisch ziekenhuis Saint-Anne in Parijs om zaken te behandelen. Een Japanse arts, Dr. Hiroaki Ota, oefent sinds 1987, waar hij ongeveer 700 patiënten behandelt voor symptomen zoals geïrriteerdheid, gevoelens van angst, obsessie, depressie, slapeloosheid en de indruk van vervolgd te worden door de Fransen.

Daarnaast heeft de Japanse ambassade een 24-uurshotline opgezet voor mensen met ernstige cultuurschokken en hulp bij het vinden van een ziekenhuisbehandeling voor mensen in nood.

Dus wat anders is goed voor het syndroom van Parijs? Niet elke Japanse toerist die een ander Parijs dan zijn fantasie ervaart, zal natuurlijk het slachtoffer worden van het fenomeen. Een belangrijke oorzaak is iemands persoonlijke neiging tot psychische stoornissen, dus iemand die al thuis aan angst of depressie lijdt, zou een waarschijnlijke kandidaat kunnen zijn voor psychische problemen in het buitenland.

De taalbarrière kan even frustrerend en verwarrend zijn. Een andere reden, zegt Airault, is de specificiteit van Parijs en de manier waarop het in de loop der jaren bijzonder in de mode is geweest. "Voor velen is Parijs nog steeds het Frankrijk dat het tijdperk van de Verlichting is", zegt hij. In plaats daarvan is wat toeristen vinden een vrij gewone, grote stad met een diverse, immigrantenrijke bevolking.

Hoe het Parijse syndroom te vermijden

Ondanks de naam, bestaat Parijs-syndroom niet alleen in Parijs. Het fenomeen kan gebeuren voor iedereen die op zoek is naar een paradijs in het buitenland - een toerist die een uitstapje maakt naar een exotisch land, een tiener die zijn of haar eerste solo-avontuur neemt, een emigrant naar het buitenland verhuist, of een politieke vluchteling of immigrant die het huis verlaat voor een betere gelegenheid. Vergelijkbare ervaringen kunnen plaatsvinden voor religieuze personen die naar Jeruzalem of Mekka reizen, of westerlingen die naar India reizen voor spirituele verlichting. Alles kan hallucinaties, duizeligheid en zelfs gevoelens van depersonalisatie veroorzaken, bijvoorbeeld tijdelijk iemands normale zelfgevoel en identiteit verliezen.

Uw beste keuze bij het reizen naar Parijs is om een ​​sterk ondersteuningsnetwerk te hebben, in het buitenland of thuis, om bij te houden hoe u zich aanpast aan de Franse cultuur. Probeer een paar woorden Frans te leren, zodat je niet helemaal geen voeling hebt met wat Parijzenaren tegen je zeggen. En vergeet niet dat Parijs aanzienlijk is veranderd sinds de film die je in de Franse les op de middelbare school hebt bekeken, is gefilmd. Blijf open, blijf cool en geniet ervan. En als u twijfelt, neem dan contact op met de dichtstbijzijnde gezondheidswerker die uw angsten kan kalmeren.