Overdag is dit een gewone Indonesische vulkaan

De Indonesische Kawah Ijen-vulkaan, gelegen in de buurt van de oostpunt van het eiland Java, is overdag een relatief gewone vulkaan. OK, dus het is een beetje angstaanjagend, zoals de meeste vulkanen, maar er is niets dat het uiterlijk scheidt van de andere honderden vulkanen in dit eiland.

Om te leren waarom, moet je vlak na middernacht naar de voet van de vulkaan gaan en naar de krater van de vulkaan wandelen. Het is geen gemakkelijke taak - je zult meer dan vier mijl trekken en opstijgen naar hoogten van bijna 10.000 voet, met alleen het licht van de maan om je te begeleiden - en dat is als het uit is.

Binnen de vulkaan Kawah Ijen

Je hebt ook een gasmasker nodig: wanneer je aan je afdaling in de krater begint, waaien er giftige zwaveldampen over je heen, die niet alleen je vermogen om te ademen schaden, maar ook je zichtbaarheid. (Het is daarom dat u waarschijnlijk ook een lokale gids mee moet nemen, maar daarover in een minuut meer).

Rond de tijd dat de klok drie of vier uur slaat, ben je aangekomen op de bodem van de krater en leg je je ogen op een van de meest buitenaardse bezienswaardigheden op onze planeet: blauw vuur spuwt uit de grond! De levendige blauwe tint van deze vlammen, die het gevolg is van zware zwavelafzettingen in de vulkaan, is het best te zien tijdens het donkerste deel van de nacht, vandaar dat je lang voor het krieken van de dag wakker moet worden.

De donkere kant van het blauwe licht

Terwijl je je blijft verbazen over de azuurblauwe schoonheid die zich voor je ontvouwt, zul je tientallen of zelfs honderden mannen om je heen opmerken die koortsachtig bewegen - en zonder gasmaskers. Dit zijn zwavel mijnwerkers, bewoners van kleine dorpen rond de voet van de vulkaan, in dienst van het Chinese bedrijf dat de mijn bezit.

Denk je dat je trek moeilijk was? De mijnwerkers dragen ongeveer 88 kilo poederachtige, giftige zwavel per keer, in twee manden verbonden door een balk van bamboe en opgehangen over hun schouders, over dezelfde afstand - en waarschijnlijk sneller dan je liep. Ze verdienen ook minder dan $ 7 (jawel, dat is de Amerikaanse dollar) voor hun inspanningen, ondanks het feit dat zwavel een extreem hoge commerciële waarde heeft.

De mijnwerkers zullen het niet erg vinden dat je daar bent (hoewel, nogmaals, je zou waarschijnlijk een gids moeten nemen) maar het is gebruikelijk om ze een fooi te geven van 10.000-20.000 Indonesische rupiahzodat ze sigaretten kunnen kopen - roken is hun favoriete schepselcomfort, wat misschien ironisch is gezien de schade die de zwaveldampen vrijwel zeker aan hun longen toebrengen. Hopelijk hoeven lokale mensen dit slopende werk in de toekomst niet meer te doen, en de enige reden om naar de blauwvuur-vulkaan in Indonesië te gaan, is toerisme.

Kawah Ijen Rondleidingen

Als het gaat om gidsen, bieden verschillende Indonesische bedrijven rondleidingen, maar de beste manier om het blauwe vuur van de Kawah Ijen-vulkaan te zien, is door een lokale gids te huren. Een zeer aan te bevelen gids is Sam, een jongeman die woont in het township Taman Sari aan de voet van de vulkaan.

Sam is niet alleen gepassioneerd, professioneel en vloeiend in het Engels, maar investeert ook opbrengsten van zijn reizen naar het onderwijs in zijn dorp, waardoor de afhankelijkheid van de lokale bevolking van mijnbanen afneemt en uiteindelijk de kwaliteit van hun leven verbetert. Op een dag, hoopt hij, zal er geen droefheid zijn bij Kawah Ijen vulkaan-enige verbazing!

Hoe bereik je Banyuwangi

Wat betreft hoe je daar moet komen, heb je een paar opties. Blimbingsari Airport in de buurt van Banyuwangi is onlangs geopend voor beperkte vluchten, maar als je er niet in slaagt om er een te vinden, heb je twee relatief eenvoudige opties.

De eerste is om te vliegen naar de luchthaven van Denpasar op Bali, het drukste toeristische centrum van Indonesië, en dan met de veerboot naar het Java-eiland, waar je rechtstreeks in Banyuwangi bent om gemakkelijk door je gids te worden opgehaald. De tweede optie is om naar Surabaya te vliegen, de op één na grootste stad van Indonesië, en vanaf daar de ongeveer zes uur durende treinreis naar Banyuwangi te nemen.

Het maakt niet uit hoe je aankomt in Banyuwangi, vergeet niet dat je tocht waarschijnlijk rond middernacht begint. Terwijl sommige toeristen rond deze tijd het liefst arriveren om er recht op te komen, geven anderen er de voorkeur aan om 's morgens vroeg de hele dag in de rust te rusten. Het belangrijkste is om bewust te zijn!