Toraja, Indonesië Wat te weten voordat je gaat

In Toraja is het leven kleurrijk en aantrekkelijk ... zelfs na de dood

De hooglanden van Zuid-Sulawesi in Indonesië isoleerden de Toraja-bevolking van veel van de culturele gisting die de kustgebieden van het eiland in de 19e en 20e eeuw teisterde.

Vroeger moesten Nederlandse missionarissen en Bugis-huursoldaten enkele dagen hard marcheren om het thuisland Toraja te bereiken, gelegen in bergachtig gebied, zo'n 200 mijl ten noorden van de hoofdstad Makassar.

Een betonnen snelweg maakt tegenwoordig een korte afstand van die afstand, en vereist slechts ongeveer acht tot tien uur rijden met de bus. (De Torajans staan ​​bekend als uitstekende monteurs: zij exploiteren de meeste bussen die Makassar met hun thuisland verbinden.)

Reizigers stappen uit bij Rantepao, de hoofdstad van Noord-Toraja en het culturele centrum. De laaghangende stedelijkheid van Rantepao, met veel gebouwen uit de jaren zestig en af ​​en toe tongkonan-stijlstructuren, snel plaats maakt voor rijstvelden en torenhoge kalksteenpieken.

Het koelere weer is je enige directe aanwijzing voor de hoogte van Toraja. Je moet uitkijkpunten zoals Lolai bezoeken om een ​​visceraal beeld te krijgen van je plek in de hooglanden: 's ochtends voelt het uitkijkpunt bij Lolai aan als een eiland dat uit een zee van wolken glinstert.

Wat plaatst Toraja cultuur apart van de rest van Indonesië?

Toen het laagland Bugis en Makassar mensen bekeerden tot de islam en later de Nederlandse kolonisatie, slaagden de Toraja erin hun traditionele overtuigingen te behouden -Aluk Todolo, of "de weg van de voorouders" - die nog steeds als basis dienen voor de Toraja-cultuur van vandaag.

Zelfs na de massale bekering van de meeste Torajanen tot het christendom, de naleving van oud Aluk Todolo gewoonten sterven hard.

De Toraja-mensen regelen hun leven rond hun positie op respectieve sociale en spirituele ladders. sociaal: een klassensysteem met vier niveaus met royalty's helemaal bovenaan, en bedienden helemaal onderaan. geestelijk: drie verschillende niveaus, van ons sterfelijk leven tot puya, het hiernamaals, naar de hemel voor nobele geesten en goden (deata).

De traditionele dorpen in Toraja - zoals Pallawa - behouden de oorspronkelijke levensstijl van de lokale bevolking, belichaamd in het iconische boogdak van het gebied tongkonan huizen. Elke gemeenschap huisvest een enkele familie of clan, die in de rij huizen wonen die op het noorden liggen; kleinere rijstgraanschuren (alang) lijn de andere kant van de baan.

Torajan-statussymbolen

Veel traditioneel tongkonan voorzien van een kolom waterbuffelhoorns, gerangschikt op grootte. Deze hoorns zijn markeringen van status: de overblijfselen van eerdere offers ter ere van een dierbare overleden voorouder.

De mensen van Toraja - zoals elke samenleving in de wereld - houden zich bezig met het verzamelen van statussymbolen, het verzamelen en uitgeven van rijkdom en het fokken van afstammelingen. Torajans gebruiken overgangsriten om hun status, rijkdom en familie in de samenleving te versterken; nergens is dit duidelijker dan in Toraja's beroemde begrafenisrituelen.

Wanneer de dood voor een Torajan komt, legt het gezin het lijk in de slaapkamer en behandelt het als een patiënt. 'Vader is ziek', zou een matroos van Torajan kunnen zeggen over haar man, zijn lijk in de volgende kamer in toestand, zijn pyjama dragend en eenmaal per dag voedsel geserveerd door zijn gehoorzame kinderen. (Torajans gebruiken traditionele balsemvloeistof met behulp van de sappen van betel-blad en bananen om het verval tegen te gaan.)

Zoals het lichaam langzaam mummificeerd in de tongkonan, de familie trekt alles uit de kast om het grootste feest te regelen dat geld kan kopen: een begrafenis meestal gehouden over een maand na het moment van overlijden. Torajans geloven dat zielen niet kunnen binnengaan puya (het hiernamaals) tenzij ze een goede uitvoeren makaru'dusan ritueel - met het offer van zoveel varkens en waterbuffels als ze zich kunnen veroorloven.

The Water Buffalo: Een onwaarschijnlijk statussymbool

Waterbuffels werken niet in Toraja, ondanks de eindeloze rijstterrassen van het gebied. Torajans doen nochtans een stevige handel in deze beesten, om langs de grote, lekwekkende kudde te gaan die voortdurend te zien is op de Pasar Bolu-markt in Rantepao.

Elke overgangsrite vereist het offeren van verschillende buffels of varkens - maar de regels zijn bijzonder streng voor begrafenissen. Aluk Todolo (de weg van de voorouders) bepaalt het minimumaantal te slachten beesten, afhankelijk van je status in de samenleving. Families uit de middenklasse moeten minstens acht buffels en 50 varkens aanbieden; adellijke families moeten honderdduizend buffels afslachten bij een begrafenis.

Families spenderen ongeveer 500 miljoen Indonesische roepia (USD $ 37.000) per waterbuffel, waarbij de prijs astronomische hoogtes bereikt voor buffels van een bepaalde kleur of patroon.

Tedong saleko, of witte buffels met zwarte vlekken, kunnen tot 800 miljoen rupiah (USD $ 60.000) ophalen, terwijl de duurste buffel van allemaal - albino buffels genaamd tedong bonga - kan meer dan één miljard rupiah (US $ 75.000) kosten!

Geen enkel deel van de buffel gaat verloren - in een opvallende show van vrijgevigheid schenkt de familie het vlees aan leden van de gemeenschap die de begrafenis bijwonen.

De laatste rust van de adel in Tampang Allo

Voor de statusbewuste Toraja-mensen kan zelfs de dood klassescheidingen niet wegnemen.

Een begraafplaatsgrot - Tampang Allo, aan de zuidelijke rand van Rantepao - bevat de overblijfselen van de voormalige heersende familie van de wijk Sangalla, Puang Menturino, die leefde in de 16e eeuw. De bootvormige kist (erong) vertelt ons meteen dat de overledenen hier deel uitmaken van de adel, want dit type kist was het domein van heersers en hun verwanten.

De tijd is niet goed geweest voor de overblijfselen van Puang Menturino - de ingewikkeld gesneden erong, gemonteerd op balken die hoog boven de bodem van de grot zijn geplaatst, zijn door de eeuwen heen achteruit gegaan en sommige hebben hun inhoud daaronder laten vallen.

Locals hebben de scène enigszins opgeschoond, waarbij de oude schedels en diverse botten op richels rond de grot zijn gerangschikt. Aanbod van sigaretten (achtergelaten door vrome locals) strooit nog steeds de rots rond de schedels.

Laatste rustplaats voor alle klassen in Lemo

Begraafgrotten zijn tegenwoordig schaars, maar kalkstenen kliffen zijn een dozijn tientallen rond Toraja. Plaatselijk gebruik veracht begrafenis in de grond; Torajans geven er de voorkeur aan in de rots te worden begraven, wat tegenwoordig een gat is dat uit een Toraja-klif is gehouwen.

In de stad Lemo staat een steile klif bezaaid met handgesneden cryptes genaamd Liang Patane, hun deuren meten ongeveer een vierkante meter en openen in een kleine ruimte die past bij vier of vijf doodskistloze overblijfselen. LIang Patane zijn bedoeld om hele families te huisvesten, en worden bewaakt door tau-tau, of beeltenissen, die de achterliggende personen verbeelden.

In tegenstelling tot grotten, Liang Patane zijn toegestaan ​​voor de meeste Torajans, ongeacht de klasse, maar de kosten van dergelijke begrafenissen zijn alles behalve goed voor de welgestelden. Elke hole kost ongeveer 20 tot 60 miljoen Indonesische rupiah om te snijden (ongeveer USD $ 1.500 - 4.500), de kosten van het begrafenisritueel niet meegerekend.

Tau-tau: Toraja's Silent Guardians

Een paar stappen lager dan de Lemo-klif, vind je een winkel voor een tau-tau maker, wiens handwerk uit de werkvloer staart.

Tau-tau zijn bedoeld om gelijkenissen te zijn van de dierbaar overledenen, en hun makers zorgen ervoor om unieke gelaatstrekken in het eindproduct te reproduceren. Ambachtslieden gebruiken verschillende materialen, afhankelijk van de sociale klasse van de overledene: adel halen tau-tau gesneden uit jackfruit hout, terwijl de lagere klassen zich tevreden stellen met beeltenissen gemaakt van bamboe.

De tau-tau draag echte kleding, die om de paar decennia wordt vervangen door overlevende familieleden. De Lemo tau-tau dragen relatief nieuwe draden, omdat ze de oude hebben afgedankt voordat de president van Indonesië in 2013 op bezoek kwam. (De tau-tau zelf worden geschat op meer dan 400 jaar oud.)

Tau-tau-makers worden traditioneel betaald in waterbuffels, en deze beeltenissen zijn niet goedkoop: ongeveer 24 waterbuffels is de gemiddelde prijs, waarbij tau-tau van het duurdere type gaat voor 40 of meer waterbuffels.

De oude manieren beoefenen naast een nieuwer geloof

Voor al deze pittoreske pre-christelijke tradities behoort de meerderheid van de Torajanen tot het christelijk geloof; bewoners oefenen Aluk Todolo naast de sacramenten, en zie weinig conflicten tussen de twee.

60 procent van alle Torajans behoren tot een protestantse kerk, 18 procent belijdt het katholieke geloof, en de rest is verdeeld tussen moslims en hardcore beoefenaars van een pre-missionair merk van Aluk Todolo.

Je zult een christelijke kerk vinden (Gereja in het lokale jargon) op bijna elke bocht van de weg, en beide hoofdsteden van Toraja - Makale en Rantepao - zijn voorzien van een enorme christelijke structuur opgetrokken op een nabijgelegen heuvel, zichtbaar vanaf elke plek in de stad.

Een gigantisch kruis staat op Bukit Singki met uitzicht op Rantepao, het meest zichtbare teken van het plaatselijke geloof. En op Buntu Burake heuvel boven Makale staat een gigantisch Jezusbeeld zelfs nog hoger dan de Christus de Verlosser van Rio de Janeiro (40 meter hoog, tegenover de 38 meter van de Verlosser).

Bezoekers van Buntu Burake krijgen een oogje op het prachtige Toraja-landschap, als een concrete Jezus - uitgestrekte armen die de stad beneden zegenen - waakt over hun schouder.

De beeldhouwer, een ambachtsman uit Yogyakarta met de naam Hardo Wardoyo Suwarto, is zelf moslim - een situatie die terugkeert van die van een ander oriëntatiepunt in Indonesië, de Istiqlal-moskee in de Indonesische hoofdstad Jakarta, een enorme islamitische structuur die is ontworpen door een christen!

Torajan Coffee

Het hooglandklimaat van Toraja maakt het een ideale omgeving voor Arabica koffiecultuur.

Dankzij de relatieve moeilijkheid om hier te komen (althans in de 19e eeuw), werden de koffieplantages van Toraja gespaard voor de koffie-bladroestepidemie die Indonesië in de jaren 1870 overspoelde; Dientengevolge, Torajan koffie was zo geprezen, brak een "Koffie Oorlog" in de jaren 1890 uit om de controle van de lokale koffie en haar handelsroutes te grijpen.

Tegenwoordig is gevechten het laatste wat iemand op de agenda heeft als hij op zoek is naar Torajan-koffie. Je kunt een kop warme Joe kopen in elke coffeeshop, restaurant en warung (straatkraam) in Toraja. Voor bonen en grond kunnen kopers van budget naar de Malanggo-markt gaan om goedkoop te kopen Robusta per liter (ongeveer 10.000 Indonesische rupia per liter of USD $ 0,75).

Kopers met een groter budget en meer onderscheidende smaken in koffie kunnen terecht bij Coffee Kaa Roastery, een koffiespecialist met Arabica bonen en grond geëtiketteerd naar type en herkomst. Bonen in Kaa kosten ongeveer 20.000 Indonesische rupiah per kilogram, of ongeveer US $ 1,50.

Waar te verblijven in Toraja en waar te gaan

Het Indonesische toerismebureau prijst Toraja als de volgende culturele bestemming na Bali, en hun optimisme is goed gefundeerd: buiten de culturele sites die hierboven zijn genoemd, biedt Toraja nog een paar andere avonturen en activiteiten die geschikt zijn voor het heuvelachtige terrein:

• Trekking en Cycling:Bezoek de dorpen rond Rantepao en Makale te voet of per fiets - de schilderachtige hoog- en dieptepunten van de hooglanden van Toraja bestaan ​​voornamelijk uit rijstvelden en bos, soms onderbroken door kalksteenpieken en opvallende tongkonan dorpen. (Lees over andere top trekking trails in Zuidoost-Azië.)

• Whitewater Rafting:Als Toraja zich een beetje te ontspannen voelt, ga dan raften op de rivieren van Toraja voor die adrenalinestoot: exploitanten lanceren regelmatig wildwaterraften naar Sa'dan, Mai'ting en Rongkong rivieren, met moeilijkheidsgraden variërend van klasse I helemaal naar klas V.

• Culinair avontuur:De rijst groeiende Torajans maken hun stempel op de traditionele Indonesische keuken met unieke gerechten zoals pa'piongof gekruid en gekruid vlees gegrild in een bamboebuis. Gegeten met rijst - en bij voorkeur met de hand gegeten -pa'piong is de perfecte introductie tot de Torajan-keuken, te vinden in vele restaurants rondom Makale en Rantepao.

Accommodaties in Toraja komen tegemoet aan reizigers van alle budgetten. Het Toraja Heritage Hotel is een van de allereerste viersterrenhotels van het gebied en nog steeds een van de grootste in het gebied. Reusachtig tongkonan-stijlvolle gebouwen rondom het zwembad - geven een voorproefje van de Toraja-cultuur, zelfs voordat u erop uit trekt om de omgeving te verkennen!