Hoe de middeleeuwse torens in Italië werden gebouwd

In het noorden en midden van Italië wordt de reiziger vaak getroffen door de spichtige torens die in de middeleeuwen zijn gebouwd, veel rond de 13e eeuw. Soms, zoals in het geval van San Gimignano, lijkt een kleine stad op afstand misschien heel erg op een moderne verticale stadsruimte, alsof je een misplaatst en etherisch Manhattan hebt gezien.

Een korte geschiedenis van het middeleeuwse Italië

Na pogingen van Franken, Goten en Lombarden om het post-Romeinse Italië te veroveren en te verenigen, zag de ineenstorting van de staatsmacht en relatieve vrede van buiten de invasie in de 10e tot de 14e eeuw een verdubbeling van de Italiaanse bevolking en een grote uitbreiding van beide steden. omvang en handelskapitalisme.

Met de verzwakte staat veranderde de heersende elite; de bisschoppen en agenten van de staat maakten plaats voor ridders, feodale magnaten en bisschoppelijke geestelijkheid die zich in plaatselijke gemeenten vormden. Die aristocratische communes en de stadstaten die ze bestuurden werden de heersende krachten in verschillende steden in heel Italië.

De gemeenten waren verenigingen van mannen die collectief het openbaar gezag bekleedden en regeerden en hun steden bestuurden; een paar elite families konden een stad besturen. Maar aan het einde van de 12e eeuw begonnen competitieve rivaliteit tussen families dodelijk te worden en tegen het einde van de 12e eeuw werd het gebruikelijk om verdedigingstorens te bouwen als forten en uitkijkplaatsen toen leden van de aristocratie zich terugtrokken in de veiligheid van hun clans. .

Deze clans gingen allianties aan met andere verenigingen, en leden regeerden gezamenlijk delen van de stad, met 'hun' toren of torens in het midden.

Toegang voor leden tot de toren of torens was door ondergrondse passage of bruggen van de bovenste verdiepingen van hun huizen naar de bovenste ramen van een toren. De torens stonden symbool voor de macht en invloed van een clan, hoe hoger de toren, hoe invloedrijker een clan was, maar ze dienden ook als veilige havens en uitkijkplaatsen voor een nerveuze aristocratie.

Terwijl de clans ruzie maakten en hun door hen gedomineerde wijken verworden tot gewapende oorlogsgebieden, begonnen de buurten en hun opkomende middenklasse zich te organiseren in maatschappijen en gilden om de waarde van hun arbeid te beschermen en het door de adel gepropageerde straatgeweld te bestrijden. De aristocratische communes begonnen de macht te verliezen aan populaire communes. De Popolo uiteindelijk gewonnen, grijpt macht van de aristocratie 500 jaar vóór de Franse Revolutie.

De populaire communes verdeelden steden in administratieve districten, en sommige zijn tot op de dag van vandaag gebleven - bijvoorbeeld in Siena, waar leden van verschillende contraderace voor de Palio.

Italië vandaag

Voor de reiziger geeft de lange periode van onafhankelijkheid van de Italiaanse steden en regio's elk een uniek karakter; reizen door Italië is als graven door een complexe laag cake van historische artefacten samengebonden door een felle naleving van lokale tradities. Het eten van Italië is bijvoorbeeld niet Italiaans, het is regionaal, net als veel van de architecturale tradities en festivals. Het is een heerlijke combinatie die de zintuigen bij elke beurt vermaakt. Breng een vork en een camera mee.

Middeleeuwse torens voor de reiziger om te bekijken

Je ziet torens in het Centro Storico van veel Italiaanse steden.

De stad die het meest bekend staat om zijn torens is San Gimignano, waar 14 van de oorspronkelijke 72 torens overleefden.

Misschien is de bekendste toren Torre degli Asinelli in Bologna, die 97,20 meter de lucht in reikt en twee meter leunt. Het deelt een ruimte op de Piazza Maggiore in Bologna met La Torre della Garisenda op 48.16 meter.

Voor bezoekers die geïnteresseerd zijn in meer van de geschiedenis die de innovaties en culturele artefacten die ze zien tijdens hun reizen, bekijk het boekEen geschiedenis van een reiziger van Italië door Valerio Lintner.