De geschiedenis van Malacca beïnvloedt het heden

Het huidige Malakka in het land Maleisië weerspiegelt de tumultueuze geschiedenis - een multi-raciale bevolking van Maleiers, Indiërs en Chinezen noemt deze historische stad thuis. Met name Peranakan en Portugese gemeenschappen floreren nog steeds in Malakka, een herinnering aan de lange ervaring van de staat met handel en kolonisatie.

Malakka's oprichter, de ex-piraat Prins Parameswara, zou een afstammeling van Alexander de Grote zijn, maar het is waarschijnlijker dat hij een Hindoestaanse politieke vluchteling uit Sumatra was.

Volgens de legende rustte de Prins een dag onder een Indiase kruisbesboom (ook bekend als een melaka). Terwijl hij toekeek hoe een van zijn jachthonden een muizenhert probeerde neer te halen, drong het tot hem door dat het hert hetzelfde lot had als het hert: alleen, verbannen in een vreemd land en omringd door vijanden. Het muizenhert bereikte toen het onwaarschijnlijke en vocht tegen de hond.

Parameswara besloot dat de plaats waar hij zat gunstig was voor de minderbedeelden om te triomferen, dus besloot om een ​​huis ter plaatse te bouwen.

Malakka bleek inderdaad een gunstige plaats te zijn om een ​​stad te stichten, vanwege de beschutte haven, de overvloedige watervoorziening en de uitstekende locatie ten opzichte van de regionale handels- en moessonwindpatronen.

Melaka en de Chinezen

In 1405 voer een ambassadeur van het Chinese Ming-rijk, de eunuch-admiraal Cheng Ho (of Zheng He), de haven in met een enorme armada van gigantische handelsschepen. Ho begon een wederzijds voordelig handelspartnerschap, dat uiteindelijk culmineerde in Malacca om een ​​klantenkoninkrijk van de Chinezen te worden in ruil voor bescherming tegen de Siamees.

Na de invoering van de islam in de 15e eeuw en de verbouwing tot een sultanaat, begon de stad handelaren uit het Midden-Oosten aan te trekken, waarbij de rangen werden opgezwollen van degenen die al aankwamen uit elke zeevarende natie in Azië.

Malakka en de Europeanen

Kort daarna vielen de hebzuchtige ogen van de opkomende Europese zeemachten op het rijke, kleine land. De Portugezen, die in 1509 aankwamen, werden aanvankelijk verwelkomd als handelspartners, maar vervolgens verdreven toen hun ontwerpen in het land duidelijk werden.

Miffed om te worden afgewezen, de Portugezen keerden twee jaar later terug, grepen de stad en probeerden er vervolgens een onneembare vesting van te maken, bezaaid met zeventig kanonnen en uitgerust met de nieuwste anti-beleg oorlog technologieën. Deze bleken echter onvoldoende om de Nederlanders buiten de boot te houden, die de stad in 1641 uithongerden na een beleg van zes maanden, waarbij de bewoners werden gereduceerd tot het eten van katten, daarna ratten en dan uiteindelijk elkaar.

Toen Nederland overspoeld werd door de Fransen in de Napoleontische oorlogen, beval de Nederlandse prins van Oranje al zijn bezittingen overzee om zich over te geven aan de Britten.

Nadat de oorlogen waren geëindigd, gaven de Britten Malacca terug aan de Nederlanders en slaagden er kort daarna in de stad te heroveren door er één van hun Sumatraanse koloniën voor te ruilen. Afgezien van een korte ambtstermijn door de Japanners tijdens WO II, bleef de stad in Britse handen totdat Maleisië onafhankelijk werd, hier in Malakka, in 1957.

Malacca vandaag

Al deze ongelijksoortige handelaren en indringers huwden onderling, wat resulteerde in de etnische en culturele diversiteit die Malacca nu tot een UNESCO Werelderfgoed maakt, zo'n fascinerende plek om te bezoeken en ook voor de niet-cultureel nieuwsgierige partners van de vele cultuurliefhebbers die naar de stad, ook een heerlijke om in te eten.

Je krijgt een gevoel van een ouder wordende tijd als je meandert door de oude straten, een tijd waarin heren witte pakken en merghelmen droegen en stevig rotan wandelstokken droegen terwijl ze naar hun clubs liepen voor een borrel van jenever. De rotanstokken slingerden vaak een beetje minder gestaag op weg naar huis, hun eigenaars hadden een maatje of twee meer dan nuchterheid toegestaan ​​- deze waren echter gemakkelijk te rechtvaardigen als essentieel voor de gezondheid, vanwege de vermeende profylactische eigenschappen van de jenever.