De geschiedenis van de Detroit Tigers van de overwinningen en verliezen van de World Series

De Detroit Tigers hebben de American League (AL) -wimpel gewonnen en in de World Series 11 keer gespeeld van 1903 tot en met 2017, waardoor de club het op drie na grootste aantal AL-wimpels in de geschiedenis heeft gekregen, na de New York Yankees met 40, de Oakland-atletiek met 15 en de Boston Red Sox met 13. Terwijl de Tigers enkele World Series hadden, wist het team slechts vier keer het Fall Classic World Series kampioenschap te winnen - in 1935, 1945, 1968 en 1984. Fans van de eerbiedwaardige balclub, opgericht in 1901, vlak voor de eerste World Series in 1903, heeft de hoop levend gehouden bij thuiswedstrijden in het Comerica Park in het centrum van Detroit. Op een dag zullen de Detroit Lions zeker terugkeren naar de beste honkbalwedstrijd.

• 1907-1909

  De zesjarige Detroit Tigers wonnen de American League-wimpel en speelden in de World Series in drie opeenvolgende jaren van 1907 tot 1909. Ondanks aanzienlijk talent verloren de Tigers het kampioenschap aan de Chicago Cubs in 1907 en 1908 en aan de Pittsburgh Pirates in 1909.
  Het team: In deze jaren omvatte de selectie van de Tigers Davy Jones, evenals de toekomstige Hall of Famers Sam Crawford en Ty Cobb. Werpsters waren onder meer George Joseph Mullin en Bill Donovan.

• 1934

  De Detroit Tigers speelden en verloren van de Gas House Gang, ook wel bekend als de St. Louis Cardinals, in de World Series uit 1934. De Tigers speelden drie wedstrijden tegen twee na Game 5 van de serie toen de Kardinalen vastten door Game 6 te winnen. Het was de beslissende 11-op-0 overwinning van de Cardinals op de Tigers in Game 7 die hen het World Series kampioenschap opleverde.
  Het team: De Tigers-selectie in 1934 bestond uit Hall of Famers Charlie Gehringer en Hank Greenberg. Terwijl Greenberg punten binnensloeg in partijen 4 en 5, sloeg Pete Fox zes doubles in de loop van de zeven-game series. De pitching van schooljongen Rowe maakte ook dingen interessant, wat geen verrassing was, aangezien hij 16 opeenvolgende wedstrijden won van juni tot augustus in het reguliere seizoen.

• 1935: Wereldkampioenen

  De Detroit Tigers wonnen uiteindelijk een Wereldkampioenschap in 1935 tegen de Chicago Cubs, wat geen verrassing was na het reguliere seizoenrecord van 93-58 van de Tigers. De Cubs wonnen Game 1. Maar hoewel Slugger Hank Greenberg zijn pols brak in Game 2, kwam Detroit terug met met Games 2, 3, 4 en 6.
  Het team: Hank Greenberg verdiende 36 homeruns tijdens het reguliere seizoen en Charlie Gehringer verdiende er 19, maar het was Pete Fox die de leidende slagman was tijdens het series spelen. Naast werper Harold Newhouser van Hall of Fame waren pitchers Tommy Bridges, Schoolboy Rowe en Elden Auker instrumentaal.

  Dit was de eerste van twee overwinningen in de World Series voor tweevoudig AL Most Valuable Player (MVP) Greenburg, die 331 homeruns sloeg en sloeg .313 in 13 seizoenen van een carrière die werd afgebroken door de Amerikaanse luchtmachtstrijdkrachten. Drie jaar later, in 1938, sloeg hij 58 homers, twee minder dan het record van Babe Ruth in die tijd. Hij won zijn tweede World Series in 1945.

• 1940

  De Tigers finishten slechts één wedstrijd voor op Cleveland in het reguliere seizoen, maar slaagden erin de Cincinnati Reds tijdens de 1940 World Series een run te geven voor hun geld. Spelwinst wisselde tussen de twee teams af tot Game 7 toen Cincinnati het patroon brak en weg kwam met het WK-kampioenschap.
  Het team: Pitcher Harold Newhouser en tweede honkman Charlie Gehringer, beide Hall of Famers, stonden opnieuw in de selectie in 1940, maar het waren Rudy York, Pinky Higgins en Hank Greenberg die tijdens serie-series thuis raakten. Ondanks het rouwen om zijn vader, gooide pitcher "Bobo" Newsom ook uit voor de Tigers tijdens het seriespel.

• 1945: Wereldkampioenen

  De Detroit Tigers wonnen het kampioenschap van de Chicago Cubs in de 1945 World Series. De Cubs wonnen de eerste game, maar de rest van de games in de serie zwaaiden heen en weer tussen de twee teams. Terwijl Detroit in evenwicht was om het kampioenschap naar Game 6 te brengen, bewees de 12-inning game een nagelbijter. In feite waren er tijdens de wedstrijd 28 hits en negen werpers namen de heuvel. Een overwinning uit Game 7 maakte echter de kampioenen van de Detroit Tigers World Series opnieuw.
  Het team: Hank Greenberg raakte de homerunnen in Games 2 en 6 en werper Harold Newhouser speelde een rol in Game 7. Beide heren werden uiteindelijk opgenomen in de Eregalerij. George Clyde Kell, een ander lid van de Eregalerij, stond ook in 1945 op de selectie.

• 1968: Wereldkampioenen

  Het duurde meer dan 20 jaar voordat de Detroit Tigers opnieuw op de World Series verschenen. Ze speelden tegen de titelverdediger, de St. Louis Cardinals, in 1968. Terwijl de Cardinals drie van de eerste vier wedstrijden van de reeks wonnen, domineerden de werpers van Detroit in de laatste drie wedstrijden en verdienden de Tigers hun derde World Series-kampioenschap.
  Het team: Pitcher Denny McLain kwam in de reeks nadat hij meer dan 30 wedstrijden won in het reguliere seizoen. Hij gooide in Game 1 tegen Bob Gibson van de Cardinals. Beide mannen hadden al de Cy Young en MVP awards gewonnen. Naast McLain viel ook werper Mickey Lolich op. Lolich merkte op dat hij de "verlossing van de dikke man" had verdiend tijdens het spelen van de serie.
  Terwijl Willie Horton, Mickey Lolich, Norm Cash, Al Kaline, Dick McAuliffe en Jim Northrup alle homerunnen raakten tijdens seriespel, bewezen de Tigers echt hun waarde tijdens Game 6, toen ze 10 punten maakten in de derde inning en de wedstrijd wonnen 13 -1.

• 1984: Wereldkampioenen

  De Detroit Tigers namen in 1984 geen gevangenen onder leiding van Sparky Anderson, die later werd opgenomen in de Eregalerij. De Tigers begonnen het reguliere seizoen door 35 van hun eerste 40 wedstrijden te winnen. Ze eindigden de reguliere competitie van 15 wedstrijden voor de start en veegden de 1984 World Series tegen de San Diego Padres door wedstrijden 1,3,4 en 5 te winnen.Hun dominantie in 1984 leverde hen een "Bless You, Boys" op van Ernie Harwell.
  Het team: Terwijl Larry Herndon, Marty Castillo, Alan Trammell, Kirk Gibson en Lance Parrish alle homerunnen raakten tijdens seriespel, werper Jack Morris en relievers Aurelio Lopez en Willie Hernandez waren ook instrumentaal.

• 2006

  De Detroit Tigers haalden de World Series in 2006, ondanks een minder dan regulier regulier seizoen. Terwijl de Tigers Game 2 wonnen, veegden de St. Louis Cardinals alles behalve de reeks om het Wereldkampioenschap in Game 5 te nemen. Terwijl de pitching van Tigers er niet in slaagde om kardinaal Slugger Albert Pujols te beletten hits te krijgen, de acht fouten die de Tigers maakten tijdens de loop van de vijf-game-serie hielp hen niet.
  Het team: Justin Verlander, een rookie pitcher, pakte de heuvel in Game 1, en zowel Craig Monroe als Sean Casey raakten homerunnen tijdens seriespel. De selectie omvatte ook Kenny Rogers en Todd Jones.

• 2012

  De 2012 World Series, volgens baseball-almanac.com, was de 108e editie van Major League Baseball's kampioensreeks. De best-of-seven play-off werd gewonnen door National League-kampioen de San Francisco Giants in vier wedstrijden over American League-kampioen de Detroit Tigers. Het was de zevende World Series-titel van de Giants en het was de eerste keer sinds 1990 dat de National League de American League versloeg. De vierde en laatste wedstrijd van de 2012-serie, gespeeld in Comerica Park, was opmerkelijk om gespeeld te worden te midden van harde wind en kolkende regen, die de buitenste gordels waren van de naderende orkaan Sandy, uren verwijderd van de oostkust met wijdverspreide schade en verwoesting.

  Het team:In Game 1 sloeg de Pablo Sandoval van de Giants een record door drie thuisrennen te slaan in één World Series-wedstrijd, twee op Tigers aas pitcher Justin Verlander en de naam World Series MVP. In de derde inning van de vierde en laatste wedstrijd nam Detroit de eerste voorsprong na 20 puntloze innings. De Miguel Cabrera van de Tijgers sloeg een hoge vlucht richting het rechterveld en de Reuzenjagerpence probeerde het te vangen. Maar een harde wind duwde de bal over de muur, waardoor een twee-run-run mogelijk was. De wedstrijd ging in een tiende inning en eindigde met een derde strike op Cabrera voor de laatste uit de reeks. De Tigers hadden slechts drie homerunsen gemaakt in deze vier wedstrijden, één van Jhonny Peralta in Game 1 en één van Cabrera en Delmon Young in Game 4.