De essentiële gids voor Montreal's Biodome

Het Montreal Biodome is een overdekte dierentuin, een aquarium en een botanische tuin ingepakt in één. Het is een serie ecologische binnenshuissystemen die regio's in Noord- en Zuid-Amerika recreëren, waarbij zowel diersoorten als planten worden getoond die inheems zijn in elk gebied.

Door habitats na te bootsen tot het punt van het reguleren van de temperatuur en vochtigheidsniveaus van elk tentoongesteld ecosysteem, kan het publiek niet alleen zien hoe het leven in elke regio is, maar kan het ook voelen hoe het is. Het Biodome is effectief een van de weinige plaatsen in de wereld die alle vier de seizoenen binnenshuis tegelijkertijd repliceert en jaarlijks ongeveer 800.000 bezoekers trekt.

Naast zijn tijdelijke tentoonstellingen beschikt de Montreal Biodome over vijf permanente ecosystemen. Bezoekers moeten rekening houden met twee uur om te verkennen.

Montreal Biodome Openingstijden

• Reguliere uren: van 9.00 tot 17.00 uur, van dinsdag tot en met zondag, gesloten op maandag van september tot februari behalve op maandag, paasmaandag en Journée des Patriotes
• Zomertijd (eind juni tot Labor Day): van 09:00 tot 18:00 uur elke dag
• Spring Break (meestal eerste week van maart): 09:00 - 20:30 uur
• Nuit Blanche (laatste zaterdag van februari of eerste zaterdag van maart): 09:00 tot 14:00 uur

2018 Toegangsprijzen

• $ 20,50 volwassene ($ 16 voor ingezetenen van Quebec)
• Senior $ 18,75 ($ 15 voor ingezetenen van Quebec)
• $ 15 student met I.D. ($ 12,25 voor ingezetenen van Quebec)
• $ 10.25 jeugdleeftijden van 5 tot 17 ($ 8 voor ingezetenen van Quebec)
• Gratis voor kinderen jonger dan 5 jaar
• $ 56,75 gezinstarief (2 volwassenen, twee jongeren) ($ 45 voor ingezetenen van Quebec)

Bespaar geld en betaal minder aan toegangsprijzen met de Accès Montréal-kaart.

Naar het Montreal Biodome gaan

4777 Pierre-De Coubertin Avenue
Montreal, QC, H1V 1B3
Met het openbaar vervoer: Viau Metro
Met de auto: kaart
Telefoon: (514) 868-3000

Dichtbij het Biodome

Bezoekers die naar het Biodome gaan, kunnen overwegen om een ​​volledige dagtrip naar het Olympisch Dorp te maken. Het Biodome deelt de ruimte met het Olympisch Stadion van Montreal, ligt net buiten het winterdorp van de Olympische Esplanade en op loopafstand van het Montreal Planetarium, de Botanische Tuin van Montreal en het Montreal Insectarium. Houd er rekening mee dat het gebied niet bepaald door restaurants wordt bezocht, dus u wilt misschien een van de bistro's in het natuurmuseum bezoeken. Foodtrucks kunnen ook buiten de Biodome liggen.

Tropisch regenwoud van de Amerika's

Van de vijf ecosystemen van Montreal Biodome is het tropisch regenwoud van Noord- en Zuid-Amerika het grootst op 2.600 m² (27.986 vierkante voet) en het bevat ook het grootste aantal inheemse dier- en plantensoorten in het Biodome, in de duizenden.

Met een gemiddelde dagtemperatuur van 25 tot 28 ° C binnen de grenzen van het benauwde ecosysteem, ervaren bezoekers een vrij nauwkeurige recreatie van hoe het weer in Zuid-Amerikaanse regenwouden aanvoelt tijdens de droogste tijd van het jaar, met ongeveer 70% luchtvochtigheid.

Maar het ecosysteem van het tropische regenwoud is niet alleen van belang voor leek. Het breidt zich ook uit tot onderzoek. Volgens het Biodome, "heeft dit ecosysteem het mogelijk gemaakt om belangrijke ecologische processen te bestuderen die over het algemeen moeilijk te isoleren zijn in natuurlijke omgevingen, zoals veranderingen in de fysische en chemische eigenschappen van de bodem, de bladfosfor-hertranslocatie van sommige boomsoorten, de rol van bodemmicro-organismen, de fourageeractiviteit van stuifmeel en nectaretende vleermuizen, en de groei van een vrije populatie van reuzenpadden. "

Laurentian Maple Forest Ecosystem

Gevonden in Quebec, Ontario, Noord-regio's van de Verenigde Staten en in bepaalde delen van Europa en Azië op vergelijkbare breedtegraden, is het Laurentian-esdoornbos het op twee na grootste ecosysteem van Montreal op 1.518 m² (16.340 vierkante voet) na het tropische regenwoud en Golf van St. Lawrence.

Dit ecosysteem, ook wel bekend als het gemengde bos van Laurentian of gewoon St. Lawrence Forest, wordt gekenmerkt door zijn mix van loof-, loof- en naaldbomen en het comfort dat zich aan de seizoenen en de bijbehorende licht- en temperatuurverschuivingen aanpast.

Om de laatste te repliceren, stelt de Biodome in de zomer de temperatuur zo hoog in als 24 ° C (75 ° F), in de winter naar 4 ° C (39 ° F), wat een kleiner bereik is dan wat echt wordt ervaren in de natuur in Quebec, waar januari-nachten tot ver onder de -30 ° C (-22 ° F) kunnen doordringen om op een warme zomerdag boven de 30 ° C te komen. Vochtigheid binnen de grenzen van het ecosysteem van de Biodome varieert van 45% tot 90%. En net als bij de seizoenen, veranderen de bladverliezende bomen van de Biodome van kleur in de herfst en beginnen de ontluikende lente, veroorzaakt door verlichtingsschema's die de kortere dagen van het biotoop in de winter en langere in de zomer nabootsen.

Golf van St. Lawrence

De Golf van St. Lawrence van het Biodome is technisch gezien het op één na grootste ecosysteem van het natuurmuseum, met een oppervlakte van 1.620 m², met het Laurentian Maple Forest op 1.518 m² (16,340 vierkante voet) dichtbij.

Samengesteld uit een bassin gevuld met 2,5 miljoen liter (660,430 gallons) "zeewater" geproduceerd door het Biodome zelf, recreëert dit specifieke ecosysteem het leven in het grootste estuarium ter wereld. een gebied waar zoet water samenkomt met koud, oceaanzoutwater.

De Golf van St. Lawrence strekt zich uit van de Atlantische Oceaan tot de rand van Tadoussac, een klein dorpje aan de samenvloeiing van de Saguenay-fjord en de St. Lawrence-rivier, een regio die bekend staat om het aantrekken van ongeveer een dozijn verschillende walvissoorten, waaronder bedreigde Beluga's, bultruggen, orka's en zelfs blauwe vinvissen.

Hoewel het Biodome geen van deze walvissoorten herbergt (volgens de Canadese Marine Environment Society, probeerde het Biodome gedurende drie jaar de publieke opinie te overtuigen om onteigeningen van Beluga ter plaatse te houden), het Natuurmuseum showcase verschillende grote vissen, zoals haaien, vleten, roggen en steuren.

Labrador Coast

Grenzend aan de zuidpool sub-Antarctische eilanden van de Biodome is het noordpoolachtige subarctische ecosysteem van de Labrador-kust, een zonder plantenleven maar vol met alken zoals papegaaiduikers en andere vogels die in het gebied leven. Pinguïns zijn niet opgenomen in de arctische mix omdat ze, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, niet naar het noorden leven. Maar ze zijn gemakkelijk te vinden in het zuiden op Antarctica, of in het geval van de Biodome, aan de andere kant van de kamer.

Leven op sub-Antarctische eilanden

Net als bij het ecosysteem van de Sub-Arctic Labrador Coast van Biodome, laten de sub-antarctische eilanden niet veel zien op het gebied van flora, maar pinguïns? Dat is een ander verhaal. Ze zijn de sterren van dit diepe zuidelijke ecosysteem, omdat Antarctica en omliggende eilanden hun thuis zijn. De temperaturen worden het hele jaar door op een constante 2 ° C tot 5 ° C (36 ° F tot 41 ° F) ingesteld, waarbij de seizoenen nauwkeurig overeenkomen met die van de opnieuw gevormde habitat van het zuidelijk halfrond van het ecosysteem, wat betekent dat de seizoenen ten opzichte van het noorden omgekeerd zijn .

Dierlijke hoogtepunten

• Gele Anaconda: De niet-giftige gele anaconda is gemiddeld 3 tot 4 meter lang (10 tot 13 voet) en eet over het algemeen vogels, knaagdieren en vissen, verstikt zijn prooi en slikt het geheel door, met het hoofd naar voren. In het Montreal Biodome bestaat de voeding uit een grote rat die om de twee weken wordt 'opgediend', zodat de vissen die de bassinruimte delen met de semi-aquatische slang, geen lunch worden.
• Roodbuikachtige piranha's: een van de meest voorkomende piranha-soorten, de roodbuikvariëteit deelt de reputatie van de Zuid-Amerikaanse zoetwatervissen als een bloeddorstige, vleeslustige maneneter, gepopulariseerd door de publicatie van de voormalige Amerikaanse president Theodore Roosevelt in 1914Door de Braziliaanse wildernis en films zoalsPiranha enPiranha 3D. Maar hedendaagse studies suggereren dat de roodbuikige piranha meer angstige omnivoor is dan roofzuchtige roofdieren, vertrouwend op veiligheid in aantallen om zich te verdedigen tegen roofdieren. Zoals onderzoeker Dr. Anne E. Magurran in een interview met zeiThe New York Times in 2005, "ze zijn eigenlijk net als gewone vissen. Met grote tanden."

• Gouden leeuw Tamarin: De gouden leeuw Tamarijn, vernoemd naar de leeuw vanwege de eraan herinnerende manen, is een kleine aap afkomstig uit Brazilië. Iets groter dan een eekhoorn met boomholten voor een huis, is de gouden leeuw Tamarijn een bedreigde soort, met ongeveer 1.500 over (geschat, mei 2011) in het wild als gevolg van habitatfragmentatie van landbouw, houtkap en andere industriële activiteiten. Slechts 2% van de Braziliaanse kustbossen die gastvrij zijn voor de sociale primaten, blijven staan. Bekend om te leven in kleine groepen waar alle leden fousen om te helpen bij het opvoeden van nageslacht, inclusief mannen en niet-ouders, worden baby's meestal als een tweeling geboren. Ongeveer 500 gouden leeuw tamarins zijn in gevangenschap over de hele wereld.

• Canadian Lynx: een middelgrote wilde kat die minstens twee keer zo groot is als een gewone huiskat, de Canadese Lynx is direct herkenbaar aan zijn zilverkleurige vacht (die in de warmere maanden roodachtig wordt), zijn donkere, stompe staart, baardachtige kemphaan en zwarte plukjes pels op elk oor. Een unieke soort voor Noord-Amerika, vandaar de naam, Canadese lynxpopulaties hebben het over het algemeen goed gedaan in Canada, hoewel de National Wildlife Federation melding maakt van populaties ten zuiden van de grens bedreigd door houtkap en habitatfragmentatie. Met grote poten, perfect voor het doorlopen van sneeuw, bestaat het favoriete dieet van de Canadese lynx uit haas en konijn, maar de lynx zal genoegen nemen met knaagdieren, eekhoorns, vogels, bevers, padden, herten of iets anders waar het zijn pootjes op kan krijgen, indien nodig. Een solitair dier, de Canadese lynx is weliswaar niet het gemakkelijkste zoogdier om in de natuur te spotten of bij het Biodome.

• American Beaver: De ultieme Canadese mascotte en grootste knaagdier in Noord-Amerika, de Amerikaanse bever is de enige soort in zijn soort op het continent, een monogaam, gemeenschapsgericht, semi-aquatisch zoogdier met tanden die nooit opgroeien, en wordt beschouwd als eens een voordeel en een pijn. Aan de ene kant creëren beverdammen - het knaagdierhuis en het testament van zijn voedingsvoorliefde voor boomschors en cambium - erosiewerende wetlands die een rijk leefgebied bieden voor allerlei soorten, van zoogdieren tot vogels tot vissen, in de loop van de tijd transformerend in weiden en uiteindelijk bossen. Bevers zijn zelfs gekend om door de mens gemaakte dammen te repareren; ze hebben naar verluidt een hekel aan het geluid van stromend water omdat het een lek suggereert. Aan de andere kant van de medaille (geen woordspeling) kunnen beverdammen de menselijke activiteit, overstromingswegen, omringende eigendommen en landerijen hinderen en de natuur van de moeder verstoren, slibvorming creëren, stroomstromen in gevaar brengen en reeds bestaande natuurhabitats bedreigen.