Zes must-see tempels in Bagan, Myanmar

Zes tempels van duizenden te bezoeken in Bagan

Shwezigons gelijkenis met Shwedagon in Yangon, verder zuidelijk, is geen toeval. Nadat Shwezigon in 1086 na Christus voltooid was, diende de symmetrie en schoonheid van de tempel als een model voor vele andere tempels die in het hele rijk werden gebouwd. Shwedagon - de parvenu vierhonderd jaar later voltooid - heeft misschien zijn inspiratie in grootte en schoonheid overtroffen, maar heeft desalniettemin de invloeden van zijn voorganger.

Het ontwerp van Shwezigon is besteld door de grote stichtende koning Anawrahta en voltooid door zijn opvolger Kyansittha en weerspiegelt de invloed van beide generaties. Net als Shwedagon verder naar het zuiden, diende Shwezigon als een godgewijde grond waar koningen voor konden bidden of dankten voor succes: de zuidwestelijke hoek was gereserveerd voor dergelijke gebeden.

De naam van de tempel weerspiegelt dit doel: "Shwe betekent gouden, Zigo betekent grond of overwinning ", legde mijn gids, de heer Aung, uit." Als de koning een belangrijke zaak had, stonden ze daar om te bidden wat ze wilden doen - hun wensen zullen worden vervuld. "

Rond een enorme 160 meter hoge gouden torenspits vind je een reeks andere paviljoens die zowel sacramentele als educatieve doeleinden dienen. Een paviljoen toont diorama's van de eerste ontmoeting van de Boeddha met de vier gezichten; een ander kenmerkt een reeks aalmoeskommen die in een ring worden geschikt, waar u kunt proberen om geld in een kom te schieten.

Shwezigon is ook een centrum voor nat (geest) aanbidding; een gesloten gebouw herbergt iconen die de 37 herkende Myanmar's vertegenwoordigen nats, waar de lokale bevolking kan bidden tot hun beschermheilige nat voor bescherming of smeekbeden

Htilominlo-tempel: Ode aan een paraplu

Koning Htilominlo (regeerde 1211 tot 1235 AD), de jongste van de vijf prinselijke zonen van koning Sithu II, verzekerde zijn regering door een bijgeloovige ceremonie, waarbij de paraplu van de koning viel om in zijn richting te wijzen. De naam van zowel de koning als de tempel weerspiegelt de gebeurtenis - "hti" (paraplu), "min" (koning) en "lo" (geweldig verlangen) bij elkaar opgeteld houdt in dat de paraplu de prins koos als de volgende koning.

De tempel is niet de grootste in Bagan, maar hij geldt zeker als een van zijn mooiste. De torenspits stijgt 150 voet over het platteland van Bagan, terwijl elk van de vier zijden naar de kardinale richtingen kijkt, ongeveer 140 voet breed. Een omringende muur rond de Htilominlo-tempel bruist van marktkraampjes met kunstwerken, kleding en diverse souvenirs, waardoor de tempelhof een marktachtige sfeer krijgt.

Rode bakstenen vormen zowel de muur- als de tempelstructuur: het grootste deel van de baksteen is zichtbaar en toont een afwisselend horizontaal en verticaal metselwerk met daartussenin heel weinig mortel. Het binnenste van de tempel onthult vier vergulde Boeddha figuren die elk van de hoofdrichtingen bezien. De kamers zijn verbonden door gangen met fresco's die het leven en de tijd van Boeddha weergeven.

Lees meer over de koning en zijn naamgenoot-tempel in dit artikel over de Htilominlo-tempel.

Ananda-tempel: The One Perfect Temple

De Ananda-tempel is een kathedraalachtige structuur met weinig gelijken in grootsheid en geestelijke status in Bagan.

Koning Kyansittha - zoon van Anawrahta en de beschermheilige achter de voltooiing van Shwezigon - gaf opdracht tot de bouw van de Ananda-tempel, die in 1105 was voltooid. De verhevenheid en perfectie van Ananda's vorm gaf aanleiding tot een paar duistere verhalen.

Ten eerste, Ananda zou volgens de geruchten de architecten-monniken van Ananda hebben laten doden na de voltooiing van de tempel, om te verzekeren dat geen andere perfecte tempel kon volgen in Ananda's kielzog. Ten tweede was Kyansittha van plan om levend begraven te worden in de relikwie kamer van Ananda, slechts toegevend nadat hij werd berispt door zijn hoofdmonnik Shin Arahan.

"Als je een tempel als een heilige plaats wilt bouwen, veranker jezelf dan niet!" Meneer Aung denkt dat Shin Arahan zijn koning waarschuwt. "Als je dat doet, zal het geen tempel zijn, het zal een tombe zijn."

De plattegrond van Ananda lijkt op een Grieks kruis, met gangen die uitreiken naar de vier windrichtingen, afkomstig van een hal met een van de vier Boeddha's, ongeveer negen voet lang en gemaakt van verguld hout. De zalen zijn verbonden door een unieke reeks van twee gangen: een binnentunnel gereserveerd voor gebruik door de koninklijke familie, en de buitenkant voor het gebruik van monniken en andere toegewijden.

Ondanks de zware stenen en bakstenen die de structuur van de Ananda-tempel vormen, weet het ontwerp zich op ingenieuze wijze goed geventileerd en goed verlicht te voelen: openingen die de gangen verbinden met de buitenkant laten wind en licht circuleren in de Ananda-tempel, waardoor het interieur aangenaam blijft ondanks de vloed van warm-gebouwde toeristen die door de gangen coursing.

Dhammayangyi-tempel: Bad Karma

De meest massieve tempel van Bagan werd gebouwd door de tiran Narathu, die op de troon kwam door zijn vader Alaungsithu te vermoorden en later zelf werd vermoord. Tijdens zijn korte regeerperiode tussen 1167 en 1171 AD probeerde Narathu karma te weren door de hoogste tempel in Bagan te bouwen.

Dhammayangyi is uniek vanwege zijn piramidale vorm, de enige tempel in heel Myanmar; het metselwerk weerspiegelt de onwaarschijnlijk hoge normen die Narathu stelde voor de handwerkslieden die het oprichtten.

"Narathu wilde dat Dhammayangyi hoger zou zijn dan de hoogste tempel, beter dan het meesterwerk [Ananda-tempel]," legde de heer Aung uit. "Daarom beval hij de metselaars om hun stenen heel dichtbij te leggen. De toezichthouder zou controleren met een naald - als het mogelijk was om met een naald in te brengen, zouden de metselaars worden gedood."

Zulke bloeddorst leidde uiteindelijk tot zijn volledige kring, slechts vier jaar na zijn regering.Nadat hij zijn Sri Lankese koningin in woede had vermoord, werd Narathu zelf vermoord door moordenaars gestuurd door zijn woedende schoonvader. Toen hij omkwam, was Dhammayangyi onvolledig - en zou dat sinds die tijd blijven.

"Er is geen speciale decoratie in Dhammayangyi, gewoon veel vleermuizen, de geur van binnen is erg scherp," vertelt meneer Aung. "Zelfs de lokale bevolking die ze na zonsondergang niet durven oversteken, denken dat de tempel spookt.

Manuha Temple: The Hall of Sadness

Vernoemd naar de verbannen Mon-koning die het heeft gebouwd, bevat Manuha vier gigantische Boeddha-afbeeldingen, drie aan de voorkant en één aan de achterkant. Uniek onder de tempels van Bagan, Manuha werd gebouwd door een overwonnen koning die in ballingschap leefde.

Koning Manuha, wiens Thaton-koninkrijk ten zuiden van Bagan werd veroverd door de grote koning Anawrahta in de 11e eeuw, leefde zijn laatste jaren onder huisarrest in Bagan. Hij verkocht een robijnen ring om de nodige fondsen bijeen te krijgen om de tempel te bouwen die nu zijn naam draagt: een lange tempel met vier kamers die drie zittende Boeddha-afbeeldingen op het oosten bevat, en een enkel liggende Boeddha-afbeelding op het westen met het hoofd naar het noorden gericht.

De drie naar het oosten gerichte Boeddha-afbeeldingen staan ​​in een krappe ruimte met plafonds die nauwelijks hoger zijn dan de hoofden van de beelden (de middelste Boeddha stijgt 46 voet hoog, terwijl de flankerende boeddha's 33 voet hoog staan). Locals geloven dat de Boeddha's gebouwd zijn om de innerlijke angst van King Manuha te weerspiegelen: een zittende Boeddha heeft "ongelukkige ogen en lippen", zoals mijn gids uitlegt, en een andere heeft een opgezwollen borst die de woede aangeeft die Manuha in zijn hart bewaarde.

Het 90 voet lange liggende Boeddha beeld achterin toont Boeddha op zijn sterfbed, een hulpmiddel om te mediteren over de aard van het bestaan, legde de heer Aung uit: "Zelfs de Boeddha, hij moest ooit sterven", vertelde hij me . "Geen speciale gunsten - als er een geboorte is, zal er een dood zijn. Als we genoeg goede daden hebben gedaan en als we al de juiste meditatie hebben beoefend, zullen we niet bang zijn voor de dood.

Shwesandaw: The Sunset Stupa

Shwesandaw is een van de slechts vijf terrasvormige tempels die bezoekers mogen beklimmen (de andere zijn Thitsa Wadi, South en North Guni en Pyathatgyi), maar de uitzichten vanaf de vijf concentrische terrassen zijn misschien wel de beste die je rond Bagan kunt vinden.

Steile trappen leiden van de basis naar de bovenste terrassen; een stalen leuning biedt wat hefboomwerking voor klimmers met minder dan zekere stappen. Van de basis naar de HTI aan de bovenkant meet Shwesandaw 328 voet; op de bovenste terrassen tussen 200 - 300 voet in de lucht, nemen reizigers het uitzicht op de rivier de Ayeyarwady in de verte in zich op, samen met gebouwen die dichter bij elkaar liggen, waaronder de Thatbyinnyu-tempel (wat niet mag missen, dit is de hoogste tempel van Bagan ) en het Archeologisch Museum Bagan.

De aardbeving in 1975 die Bagan verwoestte, heeft ook zijn stempel gedrukt op Shwesandaw: de HTI je ziet aan de top is een replica van een andere die werd omvergeworpen tijdens de tremoren (het origineel is nu veilig gehuisvest in het Archeologisch Museum). De tempel mist ook honderden ot-klei-reliëfs met afbeeldingen van de Jataka Tales.

Shwesandaw is het hele jaar open, maar ga voor het beste uitzicht rondom tijdens Bagan's winterseizoen tussen november en februari, wanneer de lucht helder is en de zichtbaarheid optimaal en helder is. Je zou ook je bezoek moeten laten samenvallen met zonsopgang of zonsondergang, wanneer de zon de stenen oppervlakken van de nabijgelegen tempels doet gloeien met een rijke, zachte sinaasappel.