De Slow Road to Recovery gaat verder in Nepal

Volgende week zal het de herdenking zijn van de verwoestende aardbeving die Nepal in de lente van 2015 trof. Op 25 april van dat jaar verwoestte een dorp met een magnitude van 7,8 de dorpen, egaliseerde oude tempels en eiste duizenden levens, waardoor het land volledig in de war raakte. Nu, vele maanden later begint het langzaamaan weer normaal te worden, hoewel er nog steeds grote uitdagingen blijven bestaan.

In de afgelopen paar jaar zijn miljoenen dollars aan hulp naar Nepal gestroomd en duizenden vrijwilligers hebben daar gereisd om te werken aan projecten die zijn ontworpen om het land weer op de been te helpen. Maar de Nepalese regering is notoir inefficiënt en erg langzaam in het nemen van beslissingen, zo veel van dat geld is niet goed verdeeld, en ook is het niet allemaal gegaan om het wederopbouwproces te helpen. Als gevolg daarvan zijn er gebieden in het land - zoals de regio Sindhupalchowk - die nog steeds worstelen.

Om het nog erger te maken, zijn er meer dan 400 naschokken geweest in de nasleep van de oorspronkelijke aardbeving. Dit heeft ervoor gezorgd dat Nepalese burgers op scherp blijven staan, omdat ze bang zijn voor een nieuwe ramp die de regio treft. Koppel dat met slechte levensomstandigheden in de zwaarst getroffen gebieden en het wordt heel moeilijk voor iemand om zijn brood te verdienen op plaatsen die volledig zijn genivelleerd en nog moeten worden herbouwd.

Het is echter niet allemaal slecht. De regio Annapurna en de Khumbu-vallei zijn allebei volledig veilig verklaard en opengesteld voor bezoekers. Bovendien heeft het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken op 1 maart 2016 zijn reisadvies opgeheven en onafhankelijke onderzoeken van de gebieden - die populair zijn bij het bezoeken van trekkers - vonden dat de wandelpaden op die plaatsen volkomen veilig en stabiel waren. Dorpen zijn grotendeels herbouwd en lokale theehuizen zijn ook open en verwelkomen gasten zoals ze dat al jaren doen.

Ook al zijn die gebieden heropend, reizigers moeten nog steeds terugkeren in een aanzienlijk aantal. Populaire bergbeklimmer Alan Arnette wandelde onlangs door de Khumbu-vallei op weg naar Everest Base Camp en hij meldde dat de paden en dorpen momenteel stiller zijn dan ze in het verleden zijn geweest. Dat betekent dat theehuizen openstaande vacatures hebben, dat bedrijven niet genoeg klanten hebben en dat de economie van de regio nog steeds worstelt. Dat betekent ook dat opportunistische reizigers de kans hebben om Nepal te ervaren op een manier die de laatste jaren niet gebruikelijk is geweest - stil en leeg.

Omdat de reisindustrie in Nepal moeite heeft om weer op de been te komen, zijn er deals te maken met lokale gidsen. De meesten zijn op zoek naar werk en zijn bereid om klanten te nemen tegen sterk gedaalde tarieven om zo bedrijven aan te trekken. Beter nog, de paden langs het Annapurna Circuit en de route naar het Everest-basiskamp zijn grotendeels leeg, wat betekent dat er bijna geen mensenmassa's zullen zijn die een gevoel van eenzaamheid bieden die al geruime tijd niet altijd op die plaatsen heeft bestaan.

Het klimaat in Nepal is op dit moment een gastvrije. De mensen daar weten dat als ze hun land weer op het goede spoor krijgen, ze de kostbare toeristendollars nodig hebben. Dat heeft ertoe geleid dat veel van de lokale bevolking dankbaarheid uitspreekt voor de reizigers die op bezoek zijn, terwijl ze hen aanspoort om de ervaring met vrienden en familie thuis te delen. Hoewel de huidige aantallen laag zijn, is er een hoop hoop dat de dingen in de nabije toekomst weer zullen opveren.

Avontuurlijke reizigers zijn altijd belangrijk geweest voor Nepal, maar dat is nu meer dan ooit het geval. Het geld dat we in het land uitgeven, zal deel uitmaken van de bouwstenen die helpen de economie weer op het goede spoor te krijgen en helpen bij het ophalen van enkele van de dorpen die nog moeten worden herbouwd en weer functioneren. Bovendien zal het veel van de Nepalezen een reden geven om te blijven. Nu hun economische vooruitzichten momenteel erg grimmig lijken, vertrekken sommigen naar buurlanden op zoek naar werk en naar betere vooruitzichten voor de toekomst.

Als de ommekeer echter wel kan doorgaan, hebben ze redenen om thuis te blijven en te helpen met de inspanningen.

Het voorjaar trekkingseizoen in Nepal duurt tot juni, eindigend met de komst van de zomermoessons. Een tweede seizoen dan begint in de herfst, te beginnen eind september en loopt tot november. Beide zijn goede tijden om in de Himalaya te zijn, en het is niet te laat om op dit moment een reis te boeken voor elk seizoen. Nu krijgt u alleen de kans om een ​​van de meest verbazingwekkende reisbestemmingen ter wereld te bezoeken, u draagt ​​ook bij aan het welzijn van degenen die daar wonen. Wie kan om meer dan dat vragen vanuit zijn reiservaring?