Top 10 liedjes over New York City

De stad die The Big Apple de wereld heeft genoemd, heeft enkele van de meest memorabele muziek ooit geschreven en opgenomen geïnspireerd. Van Frank Sinatra's 'New York, New York' tot Jay-Z's 'Empire State of Mind', liedjes over New York City overspannen genres en generaties.

Dus of je nu een toerist bent die Manhattan voor het eerst bezoekt, een heimwee naar heimwee of een New Yorker op weg naar je werk, hier is een Top 10-afspeellijst, in willekeurige volgorde, met een aantal gevestigde publiekstrekkers en een paar andere mindere bekende nummers die zeker zullen behagen. "Begin het nieuws te verspreiden… "

• New York, New York 'van Frank Sinatra

  Hoewel dit nummer vaak wordt gecrediteerd in 'Ol Blue Eyes', werd het oorspronkelijk geschreven en uitgevoerd door Liza Minnelli in Martin Scorsese's film "New York, New York 1977".

  Sinatra nam het twee jaar later op, maar sindsdien is zijn vertolking het onofficiële volkslied van New York City geworden. De vrolijke orkestratie en nostalgische teksten ("Ik wil er deel van uitmaken ...") maken het tot een must-song voor New Yorkers en bezoekers.

   

• 'Empire State of Mind' van Jay-Z met Alicia Keys

  Opgenomen in 2009, werd de enorme single van Jay-Z snel een favoriet van New Yorkers, hiphopliefhebbers of niet. Het enige probleem met het nummer was het niveau van overstroming in NY sportstadions, radiostations en elk publiek evenement dat NYC pride uitte, waardoor zelfs enkele Jay-Z fans zijn hit moe werden.

  Toch zijn er, met het ontzagwekkende refrein van Alicia Keys, de uitstekende productie van het nummer en Jay-Z's aanleg om te rijmen over zijn geboorteplaats, maar er zijn weinig betere manieren om barpersoneel hun stad te laten vieren dan luid te spelen. Je merkt aan zijn houding dat Jay-Z zeker uit New York komt.

• 'Talkin' New York 'van Bob Dylan

  Op het tweede nummer van zijn debuut-titelloze album uit 1962, praat Bob Dylan vrij letterlijk over 'New York town' en speelt hij de harmonica en gitaar in een klassieke folk-progressie. Hij zingt over naar New York komen, de koude winters, koffiehuizen in Greenwich Village, en hoe een man hem vertelde dat hij "als een hillbilly" klonk.

  Dylan heeft het ook over het nadeel van New York City, vergelijkbaar met zijn 'Hard Times in New York Town', waarin hij opmerkingen maakt over stedelijke armoede, sociaal isolement en de moeilijkheid om van het platteland naar de stad te verhuizen.

• '53e en 3e' door The Ramones

  Terwijl Joey Ramone Place op de hoek van de Bowery en East Second Street staat buiten het oude adres van CBGB, is de hoek van 53rd Street en Third Avenue voor altijd vereeuwigd op het gelijknamige eerste album van Ramones.

  De songtekst van bassist Dee Dee Ramone verwijst naar een plek in Manhattan bekend om mannelijke prostitutie in de jaren zeventig. Vandaag wordt de hoek opgeruimd, maar de blote botten van "53e en 3e" blijven zich herinneren aan een wat grimmiger esthetiek in de geschiedenis van NYC.

   

• 'Spanish Harlem' door Ben E. King

  Dit nummer werd gedekt door Aretha Franklin en de Mamas en de Papas, maar het origineel uit 1961 gezongen door Ben E. King (voorheen The Drifters) blijft de meest memorabele versie, een resultaat van de resonante zang van King en de aanstekelijke orkestratie, inclusief Spaanse gitaar en marimba.

  De rode rozen groeien in het Spaans Harlem verwijst naar een vrouw die alleen 's nachts naar buiten komt, mysterieus, "maar zacht en zoet en droomend", de stad gepersonifieerd. Het nummer is een mix van muziekstijlen, een melting pot-tune die bovenaan de hitlijsten stond toen Franklin het opnieuw opnam in 1971.

   

• 'New York City Cops' van The Strokes

  Volgens de frontman Julian Casablancas van Strokes kon een meisje genaamd Nina niet stoppen met te zeggen: "New York City-agenten, ze zijn niet al te slim." Maar het debuutalbum van de NYC-band werd uitgebracht kort na 9/11, en The Strokes heeft besloten de track uit de Amerikaanse versie te verwijderen en deze te vervangen door 'When It Started'.

  Terwijl sommige fans zelfcensuur claimden, staat The Strokes erom bekend het nummer live uit te voeren (ook in NYC), ondanks de hoon van het refrein bij de NYPD. De riff is te goed om te stoppen met het spelen van het liedje over enkele sociaal gevoelige teksten.

   

• 'Chelsea Hotel No. 2' door Leonard Cohen

  'Ik herinner me je nog goed in het Chelsea Hotel,' vertelt Leonard Cohen over zijn gitaar, klagend over verloren liefde en isolatie in het beruchte NYC-hotel, dat talloze artiesten, dichters en musici onderdak bood.

  De Canadese singer-songwriter vertelt ons van een minder geïdealiseerd New York door zijn kenmerkende sombere poëzie en verlangen monotoon. De Chelsea accepteert geen hotelgasten meer, maar het is nog steeds het huis van full-time bewoners en blijft een inspirerend oriëntatiepunt van NYC.

   

• 'New York City' door John Lennon

  De iconische foto's van Lennon in zijn T-shirt "New York City" of met het vredesteken voor het Vrijheidsbeeld zijn waarschijnlijk beter bekend dan dit nummer. Zeker, het Strawberry Fields-monument in Central Park, dat eerbetoon aan Lennon brengt, is populairder dan dit nummer.

  Maar tussen chants van "New York City" en "Que Pasa, New York?" Lennon zingt de lof van de stad en vertelt het verhaal van hoe hij en Yoko kwamen om NYC hun thuis te maken. Dit snelle rocknummer is Lennon's ode aan New York.

   

• 'Back to Manhattan' van Norah Jones

  Met haar zwoele stem zingt Norah Jones over een persoonlijk verschil tussen geliefden en de stadsdelen van Brooklyn en Manhattan, waar ze zal terugkeren, "alsof er niets is gebeurd." Het lied, een jazz-standaard achtige ballade, is in overeenstemming met muziek uit haar eerdere albums, maar het past nog steeds goed bij de meer door pop geïnspireerde maar experimentele 'The Fall'.

  Jones, oorspronkelijk afkomstig uit Brooklyn en een New Yorker, weet nog steeds over de mate van scheiding die zich kan voordoen tussen inwoners van verschillende wijken, geliefden of niet.

   

• 'New York City' door Gil Scott-Heron

  Van het dubbele album van Gil Scott-Heron uit 1976 met Brian Jackson, heeft dit soulvolle jazznummer een even zachte als de zang "New York City / ik weet niet waarom ik van je hou / zou je me aan mezelf kunnen herinneren." De bossa nova-achtige breakdown opmerkingen over de multiculturele make-up van NYC en komt vervolgens terug op een bluesy piano-hoorn-bas-drums brouwsel, ondergebracht door Scott-Heron's poëtische woorden.

  Hij uitte wat cynisme in "New York Is Killing Me" van zijn laatste album "I'm New Here", maar terwijl Scott-Heron op "New York City" zong, "De muziek van elke natie / helpt het eiland te maken. ”