Je gaat van deze watercoaster houden

De eerste rit in het waterpark in zijn soort - zowel binnen als buiten - de Zip Coaster in het Kalahari Indoor Water Park-resort in Sandusky, Ohio heeft de toepasselijke naam. De tweepersoons vlotten ritsen snel langs de waterglijbanen van de rit. Dankzij het unieke lanceersysteem met transportbanden, kunnen de rafts zowel omhoog als omlaag skiën en bieden ze veel sensatie. Helaas maakt het uiterst luidruchtige transportbandsysteem ook een vreselijk lawaai voor Zip Coaster-rijders en gasten in het overdekte waterpark.

• Thrill Scale (0 = Wimpy !, 10 = Yikes!): 3
• Gematigde drops en snelheid. Geen veiligheidsgordels. Momenten van duisternis.
• Hoogte vereiste: 42 inches
• Type: Bergopwaartse watercoaster

Zip-a-dee-doo-dah

Om aan boord van de kustvaarder te klimmen, beklimmen de ruiters een paar trappen langs de achterkant van het park. Twee passagiers tegelijk stappen op de vlotten. Rijoperators paren enkele renners (of ze kunnen partnerschappen vormen terwijl ze in de rij staan), aangezien de coaster twee passagiers nodig heeft. De vlotten zitten op een transportband die tijdens het laden niet wordt gebruikt. Zodra passagiers in positie zijn, drukt de operator op een knop die de motor van de riem doet stijgen. Wanneer de riem op volle snelheid draait, grijpt de riem in en ritst! - schiet het vlot recht uit het laadstation langs een open goot.

Aan het einde van de rechte lijn stuurt een tweede transportband de vlotten een kleine heuvel op, waarna duikers in een druppel duiken die een aardige zendtijd levert. De hoeveelheid float is afhankelijk van het gewicht en de verdeling van de passagiers. Een derde transporteur schiet de vlotten omhoog en in een afgesloten tunnel. De duisternis draagt ​​bij aan de spanning. Sommige goedkope groene lichten in de tunnel geven de rit kortstondig een low-budget Space Mountain-gevoel. Een kleinere tweede druppel levert een ander moment van zendtijd op. Dat wordt gevolgd door een andere voortstuwing van de transportband naar de spanten aan de voorkant van het park, een andere druppel en een laatste transportband omhooggestuwd naar het losstation.

Het is een korte, maar zeker een zoete rit.

De mechanica en sensaties van de G-krachten van een watercoaster verschillen van een traditionele achtbaan. In tegenstelling tot een achtbaanauto, is het vlot van een waterrit niet vastgemaakt aan het spoor (of beter gezegd, stroomgoot), zodat het hele vlot, evenals de passagiers, de lucht in kunnen en neerstorten terwijl ze door de heuvels varen. Ook, zoals bijna alle waterattracties, biedt de Zip Coaster geen veiligheidsbeperkingen, en kunnen rijders verschillende niveaus van zendtijd en duwen ervaren, afhankelijk van hoe strak ze aan de handgrepen hangen.

Neem oordoppen mee met je neuspluggen

De meeste wateronderzetters die worden aangetroffen bij andere indoor waterparken zoals Castaway Bay in Sandusky of de originele Kalahari in Wisconsin Dells, zijn "Master Blaster" -modellen. Ze gebruiken waterstralen om de vlotten omhoog te drijven. Sommige andere attracties, zoals de Krakatau Aqua Coaster bij Universal Orlando's Volcano Bay (een openlucht waterpark), gebruik magnetische motoren om de vlotten van de rijders omhoog te drijven.

De Zip Coaster bereikt hetzelfde resultaat met zijn uitstekende, zij het rauwe transportbanden. De riem in het laadstation wordt alleen verzwakt als de ritoperator deze activeert. De andere drie riemen van de rit dreven echter voortdurend met een laag toerental en schakelen dan automatisch in hoge versnelling wanneer een vlot op het punt staat te naderen.

Bij lage snelheid is het geluid vervelend. Wanneer ze echter versnellen naar de zip-modus, laten de riemen zenuwsplinterend gebrul horen dat doet denken aan een industriële hakselaar of kettingzaag. Het is moeilijk genoeg om een ​​gesprek te voeren in een grotachtig overdekt waterpark met het weergalmende geraas van waterkanonnen, schreeuwende ruiters en emmers vol stromend water. De Zip Coaster van de Kalahari versterkt de kakofonie naar oorverdovende niveaus.