Waarom elke fotograaf naar de Huacahuasi-vallei in Peru moet gaan

In tegenstelling tot de gerespecteerde Inca- en Salkantay-paden, vliegt de Lares-route naar Machu Picchu grotendeels onder de radar voor de meeste reizigers. Het pad is eind 2015 ontwikkeld door Mountain Lodges in Peru en combineert de intimiteit van het bergleven met het waanzinnig mooie landschap van de Andes en verbindt je met de culturen die dit land als een god aanbidden. De Lares weven door traditionele Andesgemeenschappen en bieden ongeëvenaarde toegang tot het leven in de Peruaanse hooglanden: dit is het pad voor diegenen die een reis willen maken om net zo goed aan het oppervlak te evolueren als het zal blijken te groeien in jou.

De beklimming

Na het drukke stadje Cusco verlaten te hebben, kwam ik aan bij Lares, de naamgenoot van het parcours. Mijn aankomst viel toevallig op de verkiezingsdag: het bergstadje was zelfs levendiger dan gebruikelijk, toen drommen inwoners naar binnen vlogen om hun stem uit te brengen voor de volgende president van Peru. Truckbedden tot de rand vullend stroomden gezinnen in vanuit nabijgelegen bergposten. Toen de lokale bevolking samenkwam in de vele buitenmarkten van de stad, volgde een levendige feestvreugde, gevoed door chicha de jora, een zelfgebrouwen maïsbier dat op grote schaal wordt geconsumeerd in de Andes.

Bij het verlaten van Lares heb ik een kronkelende, dunne plak in de berg doorkruist om te stoppen voor een lunch in de Quelquena-vallei, het land dat Lares verbindt met de Huacahuasi-vallei. Terwijl ze in deze landelijke omgeving zat, haalde een jonge vrouw een kudde schapen bijeen, fijntjes rond de dieren tuitend, en zorgde ervoor dat ze in haar welbepaalde richting blijven. Ik parkeerde voor lunch in de buurt: met bergen rondom me, was het gemakkelijk om oneindig klein te voelen in een zo eindeloze omgeving, waardoor het moeilijk was om aan iets anders te denken dan aan wat vóór mij was.

Na voldoende rust onder de Peruaanse zon, begon de reis naar Huacahuasi Lodge. Terwijl ik mijn rugzak opraapte, begon ik over het smalle pad over de Huacahuasi-pas te lopen en kreeg ik toegang tot een panoramisch uitzicht dat de hele vallei onthulde, meer dan 12.595 voet boven de zeespiegel. Het was een uitgestrekte scène, bijna volledig groen, behalve de enkele witte stippen, die de kuddes schapen in de vallei vertegenwoordigden.

De afdaling

Eenmaal op de top van de pas, begon ik met mijn afdaling naar een van de mooiste scènes die ik ooit ben tegengekomen: Kamelend door flarden van de met muntvlekken begroeide morene bereikte ik de Huacahuasi-vallei, Peru's best bewaarde geheim. Het is hier waar bergen goden worden en de wind fluistert; een plek waar de natuur oppermachtig is. Wanneer je in dit uitgestrekte landschap woont, voel je je gemakkelijk klein. Twee zusters passeerden me bij aankomst en namen momenten om de groeten te vieren, terwijl ze een kudde paarden door de hooglanden voerden.

Het is een moment dat alleen kan worden bereikt met het Lares-avontuur, dat reizigers door lokale dorpen weeft die een tastbaar gevoel van leven uitstralen.

Ik kwam aan bij de Huacahuasi Lodge, terwijl een mist de hele vallei bedekt en een serene landschap maskeert dat een aantal watervallen omvat. Ik nam mijn toevlucht tot mijn tocht in de buitensauna van mijn kamer, terwijl ik in de badkuip rustte terwijl de mist rond de lodge krulde. Toen de mystiek van Peru voor mijn ogen onthuld werd, was het enige geluid dat ik kon horen de stormloop van water dat de watervallen bereikte.

Vroeg opstaan ​​de volgende ochtend om de vallei te verkennen, ging ik met mijn gids en medereizigers om de omliggende watervallen uit de eerste hand te zien. Terwijl we door de vallei wandelden, kwamen we langs een aantal traditionele boerderijwoningen waar schapen en lammeren graasden. In deze provinciale landbouwgronden, lokaliseren locals hun levensonderhoud van de dieren en de bergen die de ruimte bewonen, waardoor elke stap een delicate stap is, omdat dit de thuisbasis is van een geslacht van individuen wiens families al duizenden jaren voor dit land zorgen.

Toen ik dichter bij de watervallen kwam, begon een groep honden te volgen. Ze vermengden zich met de alpaca's en lama's die de horizon vulden, moeiteloos communiceren zoals ze dat al jaren doen. Bij het beklimmen van de berghelling maakte ik mijn weg door een pad vol afbrokkelende rotsen, meestal kei en minerale afzettingen, die in de loop van de jaren uit de bergen verdwenen waren. Hierdoor heeft het land een voortdurende, nooit eindigende dynamiek, waardoor het een genot is om een ​​land met dergelijke spirituele connotaties te doorkruisen.

Terwijl de wind op mijn gezicht sloeg, vulde een dosis verse Andeslucht mijn lichaam. In een land zo uitgestrekt en extreem, is het gemakkelijk om je een stip op de kaart te voelen, een gevoel waar ik naar verlangd heb naarmate ik meer reis. Terwijl de wind een zak om me heen creëerde, herinner ik me op dat moment het belang van waarom we reizen. We reizen om iets of iets te voelen om ons te verbinden met de wereld om ons heen. Als fotograaf beleef ik vaak mijn cameralens, en pas als ik mezelf eraan herinner om op te kijken, ervaar ik de wereld echt zoals de natuur het bedoeld heeft.

Hoewel ik nooit zal stoppen met het documenteren van de ongelooflijke wereld die we naar huis noemen, hoop ik de aandacht die ik in Peru in mijn dagelijks leven heb gevonden te brengen.

Fototips voor het documenteren van Peru

Schaal: Vanwege de immense topografie van de Peruviaanse Andes, is het gemakkelijk om de omvang van dergelijke torenhoge bergtoppen te missen. Probeer voordat u een afbeelding opneemt een focuspunt te vinden dat uw schaal zal verbeteren. Zie je een lama in de verte? Is er een alpaca foerageren door de berghelling? Is er een bepaald rotsblok dat dichter bij je staat dan de berg, waardoor uiteindelijk een referentiepunt ontstaat? Wat je ook aantreft, zorg ervoor dat je het in de afbeelding laat zien. Dit helpt de breedte van het landschap te laten zien.

Door een persoon, dier of rotsformatie in een afbeelding vast te leggen, kun je echt de omvang van de onmetelijkheid bij de hand leggen. In Peru is deze tactiek essentieel voor optimale foto's.

Culturele gevoeligheid: De Peruanen vormen een van de meest waardevolle en adembenemende culturen ter wereld.Het is moeilijk om jezelf ervan te weerhouden om werkelijk alles te documenteren, maar om respect te tonen voor het land waarin je reist, mensen toestemming te vragen voordat je ze fotografeert. Zie je een familie op de berghelling lopen die je graag zou willen fotograferen? Is er een handgemaakt vloerkleed op een markt waarvan u graag een beeld wilt krijgen? Of je nu de mooie hoed wilt vangen waar je naar kijkt of het schattige kind dat je op straat ziet spelen, je zult zeker meer succes vinden met dit knipoogje.

Peruanen staan ​​bekend om hun vriendelijkheid, dus zullen ze waarschijnlijk verplichten, maar deze daad van respect gaat een lange weg.

Elementaire verscheidenheid: Tijdens een trektocht in Peru zul je snel merken dat de elementen in een oogwenk kunnen veranderen. Het kan een perfect zonnige dag zijn in het Andesgebergte, en binnen enkele minuten kan een weermassa instorten, waardoor je heldere, zonnige dag een hevige stortbui wordt. Daarom is het essentieel dat je de juiste uitrusting inpakt als je op pad bent. Heb je een waterdichte tas? Is er een snelle locatie waar je je camera, mobiele telefoon en andere technische items kunt onderbrengen? Heb je de juiste kleding om je lenzen af ​​te vegen als de regen toevallig op het glas valt?

Al deze items moeten worden verpakt voor uw reis, evenals een droge tas die gemakkelijk toegankelijk is tijdens de vlucht. Dit kan worden vervangen in afwezigheid van een volledig waterdichte tas, die waarschijnlijk uw extra uitrusting draagt.