Een inleiding in de Transkei-regio in Zuid-Afrika

De minder bereden weg

Het Transkei-gebied heeft een lange en ingewikkelde geschiedenis die wordt bepaald door politieke strijd. Het is het voorouderlijk huis van de Xhosa-bevolking, een agrarische etnische groep gevestigd in het gebied lang voor de komst van kolonisten uit Europa in de 17e en 18e eeuw. Eerst echter realiseerden de Nederlanders en de Britten zich het agrarische potentieel van de vruchtbare Transkei, en vanaf de jaren 1700 laaide er regelmatig een conflict op over het land tussen de koloniale kolonisten en de vee-grazende Xhosa-stammen. Uiteindelijk werd de Transkei-regio eind 1800 deel van de Britse Kaapkolonie.

Een Apartheid Homeland

Het was echter alleen tijdens de apartheid dat de Transkei een formeel gedefinieerd gebied werd. In 1959 werd het opgericht als de eerste van tien Bantoestans of zwarte thuislanden die waren opgericht onder de Bantu Authorities Act van 1951. Deze Bantustans waren gebieden die gereserveerd waren voor leden van specifieke etnische groepen, en in theorie was het hun doel om stammen zoals de Xhosa politieke autonomie. In werkelijkheid waren ze echter gewoon een verlengstuk van het raciale segregatiebeleid van de apartheidsregering. De Transkei was een van de twee thuislanden van Xhosa, waarvan de tweede de Ciskei was.

Nominale onafhankelijkheid

In 1963 kreeg de Transkei als eerste Bantustan zelfbestuur, hoewel in de praktijk zijn autonomie beperkt was. In 1976 werd de Transkei onafhankelijk van Zuid-Afrika (hoewel Zuid-Afrika het enige land op het internationale toneel was dat Transkei als zijn eigen land erkende). Dit betekende dat de Transkei zijn eigen premier (en later president) had en dat de bewoners de grenscontrole moesten overnemen om Zuid-Afrika binnen te komen, waar ze niet langer als burgers werden beschouwd. De Transkei-hoofdstad was Umtata, nu bekend als Mthatha, en de regering was in feite een eenpartijstaat.

De Transkei vandaag

Na de val van de apartheid in 1994 nam de Transkei-regering deel aan onderhandelingen voor het nieuwe Zuid-Afrika. Op 27 april 1994 werd de staat terug geïntegreerd in Zuid-Afrika en werd een deel van de provincie Oost-Kaap. Hoewel de Transkei van vandaag ongetwijfeld deel uitmaakt van Zuid-Afrika, heeft de regio haar eigen identiteit en cultuur behouden en heeft ze een unieke sfeer die nergens anders in het land te vinden is. Het blijft een vesting voor de Xhosa-bevolking en heeft een trotse politieke erfenis met vele burgerrechtenleiders die Transkeiaanse roots claimen, waaronder Chris Hani, Walter Sisulu, Oliver Tambo en voormalig president Nelson Mandela.

Een landelijk paradijs

Ondanks de politieke onrust van de afgelopen drie eeuwen, is de Transkei nog steeds grotendeels landelijk. Eigen boeren krijgen een inkomen uit kleine achterterreinpercelen en het vee zwerft vrij rond de glooiende heuvels van de regio. Het is een plek die wordt bepaald door zijn unieke bezienswaardigheden - van de kuddes gevlekte Nguni-runderen die de verlaten stranden van de Transkei overspoelen tot de ronde Xhosa-hutten of rondavels geschilderd in tinten van levendig groen en pastelroze. Voor de onverschrokken vakantieganger biedt de Transkei de kans om te ontsnappen aan de bruisende steden van Zuid-Afrika en om de ongerepte schoonheid van de Oostkaap uit de eerste hand te ervaren.

De wijde natuur

De Transkei is de thuisbasis van enkele van de meest spectaculaire landschappen van Zuid-Afrika, waaronder dramatische kliffen, serene rivieren en ononderbroken stukken goudkleurig zand. Het is dan ook de perfecte bestemming voor mensen met een passie voor buitenactiviteiten - zoals vissen, surfen, wandelen en kijken naar games. Infrastructuur is hier fundamenteel en een deel van de charme ligt in het achterlaten van de beschaving. Er zijn echter backpacker lodges, rustieke badplaatsen en elegante oude hotels langs de kust gespannen op verschillende strategische punten. Elk van deze plaatsen wordt bepaald door een ontspannen sfeer die bezoekers terugbrengt naar een minder gecompliceerd tijdperk.

Transkei hoogtepunten

Op een plek vol verborgen schatten zijn er een paar bestemmingen die er echt uitspringen. Voor surfers biedt het landelijke Ntlonyane een legendarische onderbreking van het rechterhandpunt, terwijl het prachtige Kei Mouth beschikt over spectaculaire steile kliffen en paardrijroutes aan het strand. Coffee Bay is een paradijs voor rugzaktoeristen en wandelaars, en Port St Johns is gunstig gelegen nabij verschillende game-gevulde natuurreservaten. Voor fotografen is het moeilijk om Hole in the Wall te verslaan, waar een vrijstaande zandstenen boog fungeert als het meest iconische oriëntatiepunt van de Transkei. Voor vissers bieden plekken als Wavecrest en Xora de mogelijkheid om te vissen op kob en grunter, zowel op de rotsen als in de rivier.

NB: De beste (en soms de enige) manier om de Transkei te verkennen, is door een auto te huren en dit onafhankelijk te doen.