Een wandeling maken aan de wilde kant

Toen ik een kind was, klom ik veel bomen. En hoewel het altijd de perfecte strategie bleek te zijn om mijn vrienden te verslaan in een intens spel van verstoppertje zoeken, wist ik altijd dat de impuls om dit te doen veel groter was. Eenmaal gestut en genesteld tussen takken van een grote eik in mijn kindertuin, keek ik naar de grond en over het terrein, niet alleen hoe vreemd alles eruitzag, maar ook hoe anders ik ernaar keek. Hoewel ik hoog boven de grond was, was ik meer verbonden met de aarde en de wezens waarmee ik het nog meer deelde; het enige wat nodig was om te ontsnappen naar deze nieuwe wereld was een gevoel van avontuur en het risico van geschaafde knieën.

Het is precies dit gevoel van kinderwens over de natuurlijke wereld die de Wild Walk in de regio Adirondacks in New York bezoekers heeft aangeboden sinds het debuut afgelopen zomer. De Wild Walk, gelegen in de buurt van Tupper Lake, is onlangs een van 's werelds beste plaatsen om te bezoeken tijdens de zomer. Vaak vergeleken met de High Line in New York City, die pas zes jaar geleden werd geopend, transformeert de verhoogde loopbrug die door de Adirondack-bosluifel kronkelt uw uitzicht op een plek die eens zo vertrouwd was door simpelweg nieuwe kijkhoeken te bieden.

De attractie is van het Wild Centre, een instelling zonder winstoogmerk die functioneert op 81 van de zes miljoen hectare grond waaruit Adirondack Park bestaat. Een zelf-beschreven "VN-museum", de missie van het Wildcentrum, dat in 2006 haar deuren opende, is om bezoekers aan te moedigen de verschillende ecologie van de flora en fauna van Adirondack te begrijpen, te waarderen en ermee om te gaan. Het Wild Centre is zeer toegewijd aan een praktische benadering van het onderwijs en maakt gebruik van multimediale tentoonstellingen en begeleide wandelingen en kanotochten om het doel te bereiken om de relatie van individuen tot de natuurlijke omgeving te inspireren en uit te breiden.

En wat is een betere manier om van perspectief te veranderen dan om letterlijk een nieuwe te bouwen?

De Wild Walk is een pad met paden en bruggen die zich over het bladerdak uitstrekken en een uitzicht bieden op het landschap zoals ervaren door de 72 verschillende soorten vogels en dieren die in de boomtoppen wonen. Beginnend op het niveau van niveau, helt het looppad geleidelijk tot wel 42 voet. Hoewel een schaars aantal in vergelijking met andere wandelpaden in het gebied, zoals de hoogste piek Mt. Marcy, dat oploopt tot 5.344 voet (vijf keer hoger dan het dek van het Empire State Building!), Het gevoel van hoogte is veel complexer.

Een boom aan de voet van een pad ziet er bijvoorbeeld min of meer hetzelfde uit als een boom 3.000 mijlen van een berg, zolang je voeten op de grond zijn. Op de Wild Walk kun je een heel nieuw ecologisch systeem observeren, actief en geanimeerd, waarbij je alleen hogere graden van hoogte kunt bedienen vanaf waar je je auto hebt geparkeerd.

Het duurde acht jaar van planning en ontwikkeling voor Charles P Reay, de architect achter het IBM Pavillon voor de Wereldtentoonstelling van 1964 en het Ruimtemuseum in Washington, DC, om zijn visie van een "uitgroei van het woud" te voltooien. Inderdaad realiseert Reay dit in zowel vorm als concept. De 27 cilindrische, puntige torens die de loopbrug omlijnen en ondersteunen, weerspiegelen de boomstammen van de witte dennen die hen omringen. Gemaakt van voorgeroest Cortenstaal, zelfs de kleur van deze structuren moet het natuurlijke omber- en okerpalet van het bos weerspiegelen.

En, voor het geval je ongerust was, was de constructie van de attractie niet schadelijk voor het ecosysteem. Ze hebben 50 bomen platgewalst die niet inheems waren in de Adirondack-regio, maar 120 nieuwe inheemse planten geplant.

Het hele, bochtige pad is een panoramisch vergezicht. Je kunt zelfs in de eigen speeltuin in de bomen terechtkomen: lounge in een boomhut van twijgen, met een indrukwekkende vier verdiepingen; er zijn slingerende touwbruggen die de sensatie van de beweging van een dier simuleren van boom tot boom; je kunt de hoogte beklimmen van de hoogste boomsoort in de regio, de White Pine, op een wenteltrap geheiligd uit de stam; lounge op een touwweb zoals je een hangmat zou doen, met tientallen meters lucht onder je; wanneer je het tot het einde haalt, kijk uit als een adelaar, op het hoogste uitkijkpunt dat is ontworpen om eruit te zien, je raadt het al, een adelaarsnest.

Hoe hoger ik klom, hoe meer geaard ik werd. Ik was alleen maar een bezoeker van dit vreemde landschap, voorheen onbekend ondanks dat het slechts een paar lagen erboven was. Er is een onvermijdelijk bewustzijn dat je overwint wanneer je naar iets veel wijder kijkt dan je dagelijkse omgeving. Het wekt optimisme en opwinding, omdat het je geest opent voor alle dingen die onze aarde te bieden heeft, maar die je nog moet zien. Tegelijkertijd stimuleert het empathie voor die plaatsen waarvan duurzaamheid essentieel is voor onze toekomst, maar steeds minder prioriteit krijgt in kapitalistische delen van de wereld.

De Wild Walk, zo lijkt het, hoopt op verhoging door hoogte en biedt een kinderlijk ontzag zonder dat er knijperige knieën nodig zijn.