De geschiedenis van Memphis

Lang voordat de eerste Europese ontdekkingsreizigers het gebied tegenkwamen dat Memphis zou worden, woonden de Chickasaw-indianen in de beboste kliffen langs de rivier de Mississippi. Hoewel een verdrag tussen de Indianen en de kolonisten de blufs aan de Chickasaw gaf, staakten ze uiteindelijk het land in 1818.

In 1819 stichtten John Overton, Andrew Jackson en James Winchester de stad Memphis op de vierde bluf van Chickasaw. Ze zagen de klif als een natuurlijk fort tegen aanvallers, evenals een natuurlijke barrière tegen het water van de rivier de Mississippi. Bovendien maakte het punt langs de rivier het een ideaal haven- en handelscentrum. Bij zijn aanvang was Memphis vier blokken breed en had hij een bevolking van vijftig. De zoon van James Winchester, Marcus, werd de eerste burgemeester van de stad.

Immigratie en groei

Memphis 'eerste immigranten waren van Ierse en Duitse afkomst en waren verantwoordelijk voor een groot deel van de vroege groei van de stad. Deze immigranten openden bedrijven, bouwden buurten en begonnen kerken. Naarmate Memphis groeide, werden slaven binnengebracht om de stad verder te ontwikkelen, wegen en gebouwen aan te leggen en het land te bewerken - met name de katoenvelden. De handel in katoen werd zo winstgevend dat veel mensen zich niet wilden afscheiden van de Unie aan het begin van de burgeroorlog, niet bereid om hun industriële banden met de noordelijke Verenigde Staten op te geven.

Omdat plantage-eigenaren zo afhankelijk waren van slavenarbeid, was de stad echter verdeeld.

De burgeroorlog

Vanwege de locatie hebben de Union en de Confederatie allebei aanspraken gemaakt op de stad. Memphis diende als een militair bevoorradingsdepot voor de Confederatie totdat het zuiden werd verslagen in de slag bij Shiloh. Memphis werd toen het hoofdkwartier van de Unie voor Generaal Ulysses S. Grant. Het kan zijn vanwege de waardevolle locatie dat de stad niet werd vernietigd zoals zoveel anderen tijdens de burgeroorlog. In plaats daarvan, bloeide Memphis met een bevolking van ongeveer 55.000.

Niet lang na de oorlog werd de stad echter geplaagd door een gele koortsepidemie die meer dan 5.000 mensen doodde. Nog eens 25.000 vluchtten uit het gebied en de staat Tennessee trok het handvest van Memphis in 1879 in. Een nieuw rioleringssysteem en de ontdekking van geboorde putten worden gezien als het einde van de epidemie die de stad bijna verwoestte. Gedurende de volgende decennia investeerden loyale en toegewijde Memphians hun tijd en geld in het restaureren van de stad. Door de wederopbouw van de handel in katoen en de ontwikkeling van bedrijven, werd de stad een van de drukste en meest welvarende in het zuiden.

Martin Luther King jr.

In de jaren 1960 kwam de strijd om de burgerrechten in Memphis tot een hoogtepunt. Een staking van saneringswerkers leidde tot een campagne voor gelijke rechten en tegen armoede. De strijd zette Dr. Martin Luther King Jr. ertoe aan de stad te bezoeken en nationale aandacht te schenken aan de problemen van minderheden en armen. Tijdens zijn bezoek werd King vermoord op het balkon van het Lorraine Motel, waar hij tegen de menigte sprak. Het motel is sindsdien omgevormd tot het National Civil Rights Museum.

Vandaag

Naast het Museum zijn er overal in Memphis nog andere veranderingen te zien. De stad is nu een van de drukste distributiecentra van het land en is de thuisbasis van een van de grootste en best uitgeruste regionale medische faciliteiten. Downtown heeft een facelift gekregen en is nu de thuisbasis van een gerenoveerde Beale Street, Mud Island, FedEx Forum en luxe huizen, galerieën en boetieks.

Gedurende zijn rijke geschiedenis heeft Memphis tijden van voorspoed en tijden van strijd gezien. Door alles heen is de stad tot bloei gekomen en dat zal ongetwijfeld ook in de toekomst het geval zijn.