Waarom Disney's The Little Mermaid Ride Charming is

Een zoete en vrolijke attractie op basis van een klassieke animatiefilm, The Little Mermaid brengt een tijdloze verhaal en charmante rit naar Disney parken. Kleine kinderen (en nostalgische volwassenen die zijn opgegroeid toen de film voor het eerst werd uitgebracht) zullen het geweldig vinden en iedereen zal genieten van zijn eigenzinnigheid terwijl ze zich vergapen aan de geavanceerde geanimeerde personages.

• Thrill Scale (0 = Wimpy !, 10 = Yikes!): 2
  Het enige donkere tafereel in het hol van Ursula (dat zowel letterlijk als figuurlijk donker is) is enigszins dreigend en kan jonge kinderen afschrikken.

• Type attractie: Zacht donker ritje
• Locatie: Pixar Pier bij Disney California Adventure
• Ook te vinden op Fantasyland in het Magic Kingdom in Disney World
• Hoogte vereiste: elke hoogte

Wees een deel van deze wereld

Temidden van alle parkhype en opgeblazen verwachtingen, zou het kunnen helpen om te verklaren wat de rit van de kleine zeemeermin niet is. In tegenstelling tot Toy Story Mania en andere whiz-bang, high-tech attracties, is het geen interactieve shoot-em-up rit. Het omvat ook geen 3D-bril, 4D-effecten, motion-base platforms, Harry Potter-achtige robotarmvoertuigen, snelle sensaties, percussieve explosies of andere ride trick-outs die ontwerpers hebben opgenomen in veel moderne -dag, high-profile attracties. Het is echter een old-school, zachtaardige donkere rit, het soort dat Disney pionierde en perfectioneerde met attracties zoals "it's a small world" en Peter Pan's Flight.

Hier is iets anders Zeemeermin is het niet: het is geen E-ticketrit.

Ondanks zijn geruchten prijskaartje van $ 100 miljoen (de muis bewaart altijd zijn werkelijke parkbudgetten dicht bij zijn geel-gebonden vest), wat het een van de duurdere parkattracties zou maken, is Mermaid een relatief bescheiden rit. Tijdens het grote openingsevenement van Disney California Adventure beschouwde een van de Imagineers die Mermaid had ontwikkeld het als een D + -ticketrit.

Dat klinkt goed voor mij.

Dat wil niet zeggen dat Mermaid geen indrukwekkende technologie heeft om zijn verhaal te vertellen. In feite vertegenwoordigen de animatronic-figuren een next-gen evolutie van tovenarijontwerp. De zeer vloeiende gelijkenissen van personages zoals Ariel en de zeeheks Ursula, met hun meerdere punten van articulatie, staan ​​ver van de ruwe animatie van de tiki-vogels, Disney's eerste uitstapje naar animatronics.

Maar de technologie is niet verbazingwekkend, en de algehele aantrekkingskracht levert geen grote wow-factor op. Niet dat daar iets mis mee is. De zonnige en betoverende zeemeermin vormt een mooie aanvulling op de high-wow attracties van Disney parken zoals Soarin Around the World en Splash Mountain.

De Speed-Dating-versie van "The Little Mermaid"

In de California-versie van de attractie is de wachtrij vrij rustig. In het Magic Kingdom in Florida biedt het kasteel van Prins Erik echter een meer dramatische setting en de lijn bevat leuke, interactieve videoschermen die gasten uitnodigen om geanimeerde krabben te helpen om Ariel's 'wat-not-ik's' te sorteren.

De rit zelf is bijna identiek in beide parken. Passagiers nemen felgekleurde halfschaalvoertuigen mee die deel uitmaken van een Omnimover-parcours, Disney's altijd in beweging zijnde assemblagelijnachtig transportsysteem (gebruikt in het Haunted Mansion en andere attracties) dat ideaal is om rijders naar het beoogde knooppunt van elke scène te leiden.

(Niet zo ideaal: wanneer een passagier moeite heeft om aan boord te gaan en zijn voertuig wordt gestopt, loopt de hele lijn tot stilstand.) De eerste scène begint aan de kust als Scuttle de meeuw (in de originele film laat uitgezonden door de late, grote Buddy Hackett) zet het podium. De voertuigen kijken dan achteruit en kantelen naar beneden terwijl de renners afdalen - je raadt het al - onder de zee.

De scènes die volgen, spelen als een hoogtepuntrol uit de film. Zie het als de speeddate-versie van De kleine Zeemeermin. (Schiet op en kus het meisje al!) Onuitwisbaar ingeprent in ons collectieve geweten, de populaire liedjes van de film omlijsten elk tableau. In de grot van Ariel drukt de roodharige meid haar aardse verlangens uit terwijl ze "Part of Your World" zingt.

Over haar gesproken, Ethan Reed, senior-showanimator bij Walt Disney Imagineering zegt dat zijn werk aan het Ariel-personage twee jaar omvatte om manieren te ontwikkelen om haar haar te laten golven en in de onderwateromgeving te laten stromen.

"Het is een groot deel van haar karakter," merkt hij op. "We moesten het goed doen."

De volgende scène, ingesteld op het roffelende deuntje van 'Under the Sea', zit boordevol 128 all-singing, all-dancing figuren. De feestelijke toon en de uitgebreide set herinnerden me eraan dat het een kleine wereld is. Het feest wordt geleid door de kleine krab, Sebastian. Reed zegt dat de Imagineers de ogen van de schaaldier wilden animeren en kwam met een achterprojectiesysteem voor het kleine schepsel. Sebastian heeft eigenlijk twee miniatuurprojectors in zijn hoofd geïmplanteerd.

Ursula Bops en Wiggles

Sportief doe je het, doe Ariel mee met "Under the Sea" en laat een aantal indrukwekkende bewegingen zien. "Deze Ariel-figuur heeft ongeveer 35 verschillende functies [in tegenstelling tot de rudimentaire snavelmonden die door de originele tiki-vogels worden weergegeven], en ik had een reeks bewegingen die ik kon programmeren toen ik haar animeerde," zegt Reed. "We hebben toegang gekregen tot een breder palet aan acties en subtielere uitdrukkingen."

Het meest indrukwekkende figuur is de opgeblazen zeeheks, Ursula. Het aanpassen van een "squash en stretch" -techniek geïntroduceerd door Disney-animators in de jaren 1930 tot dimensionale animatronics, de 7-voet karakter bobs en wiggles in haar hol als ze haar kenmerkende lied, "Poor Unfortunate Souls." De stemming wordt hier sinister, met zwart licht dat de anders vrolijke donkere rit even echt donker maakt.

In de laatste paar scènes krijgt Ariel haar man, en iedereen viert de nog blijvende finale.Met een redelijk genereuze speelduur van 5 minuten en 30 seconden voelt Mermaid zich toch gehaast en lijkt het einde vooral getagd. De aantrekkingskracht is essentieel een boek rapport regurgitatie van de film. De overgangen tussen scènes - met name de laatste scène - lijken ook geen natuurlijke stroom te hebben.

Maar er is geen ontkenning van de vrolijke liedjes en opgewekte sfeer van Mermaid. Het voegt zich bij de rangen van Disney dark rides en geeft stem aan een nu-klassieke en geliefde animatiefilm.