Top Must-Try Street Foods in Indonesië

Een menu met goedkope, heerlijke gerechten om uit te proberen in de stadsstraten van Indonesië

De 230 miljoen inwoners van Indonesië zijn verdeeld over 300-plus etnische groepen; de etnische groep Betawi beweert dat Jakarta de hunne is. De Betawi-cultuur is verantwoordelijk voor een groot deel van Jakarta's street food-scene, inclusief nasi uduk en Betawi-varianten op soto en gado-gado.

Kerak telor (Bahasa voor "eikorst") is de signatuur Betawi straatvoedsel: een kleverige rijstfrittata gekookt over houtskool door reizende verkopers. De verkoper plaatst een kleine hoeveelheid plakrijst in een pan en voegt vervolgens gebakken sjalotjes, garnalen, geraspte kokosnoot, peper en zout toe. Het hele ensemble wordt vervolgens gemengd met eenden- of kippenei en daarna heet op het papier geserveerd. De buitenkant is gekookt tot knapperigheid, vandaar de naam.

Kip of eendenei? Het hangt van je smaak af; het eendenei draagt ​​een rijkere, vettere smaak en mondgevoel bij, hoewel kerak telor gemaakt met eendenei een beetje meer kost. Het gerecht vertoont een voorbijgaande gelijkenis met een omelet, maar de toevoeging van de plakkerige rijst, sjalotjes, garnalen en kokosnoot (om nog maar te zwijgen over de Indonesische specerijen) onderscheidt het volledig van zijn neutrale, onkrokante westerse neef.

Kerak telor is niet zo alomtegenwoordig als zijn straatvoedsel: "We verkopen het het liefst alleen op bepaalde plekken die iconisch zijn voor Jakarta, zoals Monas, Old Town en Setu Babakan", legt Bang Toing uit, een Betawi kerak-telorverkoper uit Jakarta . "Ik weet niet precies waarom, maar dat is precies hoe we het doen."

Nasi Uduk - Een Indonesische Take-on kokosrijst

Deze kokosnoot-geïnfundeerde rijst draagt ​​een voorbijgaande gelijkenis met de nasi-lemak die je in Maleisië zult vinden, maar de Betawi hebben nasi uduk uniek van hen gemaakt. Bij het koken van nasi uduk vervangt Betawi kokosmelk voor water en bevat citroengras, kruidnagel en andere kruiden. Dit resulteert in een romiger, meer hartige rijst die vooral goed combineert met tempeh, nasi ayam of ansjovis.

Soto Tangkar - Een nederige soep met een koninklijke oorsprong

"Soto" is de verzamelzin voor soep in Indonesische stijl en is verkrijgbaar in een groot aantal regionale variaties. Soto tangkar is een Betawi-versie van Soto: runderribben en borst gestoofd in kokosmelk, knoflook, chili, candlenut en andere specerijen. De Betawi willen graag dienen Soto Tangkar naast saté daging sapi (beef satay): diners gebruiken de Soto Tangkar als een pittige dipsaus voor de rosbiefspiesjes.

De nobele wortels van Soto verraden de huidige street cred: de Maleisische foodblog Fried Chillies legt uit dat de naam soto heeft zijn wortels in het Maleise woord ratu ("koninklijk"), dezelfde wortel voor het Maleise woord voor "paleis", Kraton (ke-ratu-een, gecorrumpeerd Kraton, zie Yogyakarta Kraton).

Zoals Fried Chillies het vertelt, werd een koning ziek en vroeg om een ​​herstellende soep. De soep werd pittiger gemaakt dan normaal, ten voordele van de door de ziekte verongelukte smaakpapillen van de koning. Het resulterende gerecht werd genoemd suap ratu ("gevoed aan de koning"); de naam is uiteindelijk in de loop van de tijd gecorrumpeerd soto.

Gado-gado - Salade gaat naar de straten

Vegetariërs kunnen een zucht van verlichting slaken: ze kunnen nog steeds genieten van Indonesisch straatvoedsel door de salade te bestellen die bekend staat als gado-gado. De naam vertaalt zich letterlijk naar "mix-mix"; het gerecht is immers een mengsel van geblancheerde en verse groenten, tofu en tempeh, badend in een pinda-gebaseerde saus. Het gerecht kan worden gegarneerd met hardgekookte eierplakken en gebakken uien, en geserveerd met een bijgerecht van kripik (gefrituurde, zetmeelrijke crackers).

In tegenstelling tot de meeste andere Indonesische straatproducten, is gado-gado gemakkelijk overgestoken naar restaurants en hotels in de hele regio; de salade is een vaste waarde in de ventercentra van Singapore en enkele van de posher-eetgelegenheden in Indonesië.

Ketoprak - Een straatsnack die de spot raakt

Een ander (meestal) vleesvrij straatvoedsel, ketoprak lijkt op gado-gado in het gebruik van pindasaus als dressing. Het verschil ligt in ketoprak's gebruik van rijstnoedels en lontong, een vorm van samengeperste rijst. Tauge, chili, knoflook, tofu, sjalotten en kripik maken het geheel compleet, met enkele kraampjes met hardgekookte eieren en plakjes komkommer.

Volgens de overlevering is ketoprak ontstaan ​​als een traditioneel gerecht in Cirebon, West-Java. Tegenwoordig wordt ketoprak als een Betawi / native Jakarta-bestand beschouwd, hoewel je dit straatvoedsel ook in Yogyakarta zult vinden. Bij het bestellen van ketoprak, kunt u aangeven hoe pittig u wilt dat uw portie is; de verkopers hebben de neiging om elke portie afzonderlijk voor te bereiden.

Nasi Gila - Go Nuts Over Jakarta's "Crazy Rice"

"Gila" betekent "gek" in het Indonesisch, dus "nasi gila" betekent "gekke rijst"; de naam verwijst naar de mengelmoes van worst, kip, gehaktballetjes en lam die royaal over witte rijst wordt gesmeerd en gegarneerd met een handvol kripik.

Bezoekers van het chique Menteng district van Jakarta (de thuisbasis van president Obama toen hij nog in Indonesië woonde) kunnen in het donker achterblijven om aan een plastic tafel en een stoel te zitten en de spullen erin te steken, weggespoeld met de botol (koude thee opgekropt als een frisdrankje).

Nasi gila is slechts een van Jakarta's vele straatvoedselrijstvoorbereidingen; de werknemers van de hoofdstad houden ervan om zich te verschuilen in gebakken rijst (nasi goreng) gerechten met beschrijvende namen. De Jakarta Globe rapporteert over een paar lokale varianten, waaronder "nasi goreng ganja - zo genoemd vanwege de vermeende verslavende kwaliteit "en de"mawud nasi goreng verkocht door verkopers op Jalan Haji Lebar in Meruya, West Jakarta ... Mawud is een woordspeling maut, wat betekent dodelijk of het uur van de dood. "

Bakso - Meatball Soup Geschikt voor een president

De Indonesiërs hielden van president Obama toen hij hun land bezocht, en hij hield meteen van hen - of hij hield tenminste van hun eten. Dank aan zijn Indonesische gastheren voor een goed diner, riep Obama uit, "Terima kasih untuk bakso ... semuanya enak! "(Bedankt voor de bakso ... het is allemaal heerlijk!)

Bakso is een belangrijke speler in de Indonesische straatvoedingsscène: een heerlijke, stevige en goedkope eiwitbron die wordt gediend vanuit handkarren. De gehaktballen variëren in grootte van golfbal tot tennisbal gigantisch (de laatste worden treffend genoemd bakso bola tenis - de gehaktballen hebben hardgekookte eieren in het midden).

Deze verende ballen van mysterieus vlees worden gemengd met noedels en een stevige bouillon en vervolgens gegarneerd met gebakken sjalotjes, hardgekookt ei en paksoi. Rijkere regionale varianten voegen wontons toe, de Chinese dumplings die bekend staan ​​als siomay (siu mai) en tofu.

Om kick toe te voegen aan het gerecht, eten diners over het algemeen bakso met een kant van sambalof Indonesische chilipasta.

Nasi Manado - Five-Alarm Rice For the Chili-Loving Eater

Als je voedsel gewoon niet kunt waarderen tenzij het vijftig procent habanero-pepers is, dan zul je je meteen thuis voelen in de oostelijke Indonesische stad Manado: de lokale etnische groep Minahasa eet alles met pepers. En we bedoelen alles - de Minahasa dopen hun bananen zelfs in chilipasta!

Dat wil niet zeggen dat de keuken van Manado helemaal draait om het starten van vijf alarmbranden in je mond; Minahasa kookt de liefde om hun gerechten te verfraaien met geurige kruiden zoals basilicum, citroengras en kaffir-limoenblad.

Het voedsel in dit beeld draagt ​​alle onmiskenbare tekenen van hitte en geur van het voedsel van Manado. Een berg witte rijst (nasi) zit in het midden; linksboven is er cakalang rica-rica ("cakalang" is skipjack tonijn, een nietje vlees in Manado aan zee, "rica-rica" ​​verwijst naar een rode chili die de Minahasa graag roerbakken met hun proteïne). Gedeeltelijk over de cakalang linksonder, zie je een grote pasteitje van bakwan jagung (maïs beignets).

Afronding van de plaat zijn rica rodo (een groentegerecht van geroerbakte maïs, aubergine, chili en belinjo bladeren) en een spies van varkenssaté.

Pisang Roa - Een oneven koppeling van bananen en Chili

Bananen in chili pasta? Alleen de door chili gekke Minahasa van de provincie Noord Sulawesi in Indonesië zou zo onwaarschijnlijk, maar tegelijkertijd ook heerlijk kunnen zijn!

In Manado kun je ophalen pisang roa om te snacken bij de meeste straatkraampjes in de stad. "Pisang" verwijst naar de zetmeelrijke bananen die hun weg vinden naar veel snacks en desserts in Zuidoost-Azië; "Roa" verwijst naar de gerookte vis die de Minahasa roerbakken met chili, knoflook en tomaten tot een kruiderij genaamd sambal roa.

Een portie pisang roa bevat een of twee pas gebakken bananen en een ondiepe schaal gevuld met sambal roa; je zou de banaan met elke hap in de sambal moeten dopen.

De Minahasa houden van hun sambal, en hebben een repertoire van chili pasta's ontwikkeld die in bijna elk gerecht dat ze maken gaan. Andere bekend sambal uit het gebied omvatten sambal dabu-dabu (een sambal gemaakt van verse chili, sjalotten en tomaten) en sambal rica-rica (een chili gerecht gemaakt van verse rode pepers gewokt met vis of ander vlees).

Ayam Goreng - Dit is niet de gebraden kip van de kolonel

Verwacht geen ervaring in KFC-stijl als je bestelt ayam goreng (Indonesische gebakken kip) op straat of in een Padang-restaurant in heel Indonesië. Om te beginnen gebruiken Indonesiërs scharrelkippen, dus de sneden zijn meestal kleiner maar dichter dan de kippen die je in de meeste Amerikaanse fastfoodrestaurants tegenkomt.

Indonesische gefrituurde kip is ook heel anders gekookt. In plaats van gefrituurd te worden in vaten met olie, wordt ayam goreng gestoofd in een bouillon van kruiden in een proces genaamd ungkep; men laat de vloeistof verdampen boven een laag vuur en laat een geurig gekruide vleesgerecht achter die vervolgens wordt gebakken voordat hij wordt geserveerd.

De koninklijke stad Yogyakarta beweert de meest smaakvolle gebakken kip te dienen in Indonesië; "Ayam goreng Yogya is zo iconisch", vertelt een bron aan voedselblogger Robyn Eckhardt, "dat" Yogya en Suharti [een populair ayam goreng-restaurant in Jogjakarta] is als Amerika en Kentucky Fried Chicken. "

Bakmi - A Chinese Noodle Dish Geliefd door Indonesiërs

Nergens is de Chinese invloed op het straatvoedsel van Jakarta het meest tastbaar dan in de bakmi-kraampjes in de wijk Glodok in Jakarta (de onofficiële Chinatown van de stad).

De bescheiden bakmi-noedel werd voor het eerst geïntroduceerd door Hokkien Chinese immigranten. Door de jaren heen hebben Indonesiërs een smaak ontwikkeld voor een bijna oneindige verscheidenheid aan bakmi-gebaseerde gerechten, van een eenvoudige bakmi ayam met bouillon, gehakt kippenvlees en wonton; naar bakmi goreng, een gefrituurde noedelbereiding met kipfilet, broccoli, kool en champignons.

Bakmi-kenners staan ​​op veerkrachtige, al dente bakmi-noedels, geserveerd met altijd onmisbare bijgerechten zoals gebakken sjalot en sambal.

Saté Ayam - Kipspiesjes in Indonesische stijl

Je vindt brokken vlees geroosterd op bamboespiesen waar je ook bent in Zuidoost-Azië, maar in Indonesië saté (elders in de regio gespeld als saté) is iets anders.

Het zou de pindasaus kunnen zijn: Indonesiërs nemen garnalenpasta in de mix, waardoor het geheel een indrukwekkende umami-kick krijgt die je niet alleen met pinda's krijgt. In Madura - waar de beste sate ayam (saté van kip) vandaan hoort te komen - gebruiken de lokale bevolking in plaats daarvan een pasta op basis van vis, waardoor subtiel de smaak van de resulterende saus wordt veranderd.

Als je avontuurlijk bent, probeer dan andere varianten saté - wanneer je het spul op straat koopt, zul je het tegenkomen saté gemaakt van geiten, tofu, nieren, ingewanden, lever en blokjes gestold kippenbloed.